Humiliábam in jejúnio ánimam meam: et orátio mea in sinu meo convertétur...

Today is the feast of the Confessor Saint Joseph of Cupertino but at Barroux it is a feria and the monks are singing the Mass Miserere mihi Domine of yesterday.

A cloudy morning so the morning stars were dim or not visible at all; the temperature is not predicted to rise much beyond the mid-70s today but with the humidity perhaps I won't feel chilly later on.  However, did begin stocking soup for the season at the supermarket yesterday, so if at dinner time I'm cold the solution is readily available. Am curious to see how the soup and the dinner salad co-exist in my... digestive tract, ahem. 

Lectio 1
De Epistola secunda beáti Pauli Apóstoli ad Corinthios
2 Cor 4:6-11.
6 Deus, qui dixit de ténebris lucem splendéscere, ipse illuxit in córdibus nostris ad illuminatiónem sciéntiæ claritátis Dei in fácie Christi Jesu.
7 Habémus autem thesáurum istum in vasis fictílibus, ut sublimitas sit virtútis Dei et non ex nobis.
8 In ómnibus tribulatiónem patimur, sed non angustiámur; aporiamur, sed non destitúimur;
9 Persecutiónem patimur, sed non derelínquimur; dejícimur, sed non perímus;
10 Semper mortificatiónem Jesu in corpore nostro circumferéntes, ut et vita Jesu manisfestétur in corpóribus nostris.
11 Semper enim nos, qui vívimus, in mortem trádimur propter Jesum, ut et vita Jesu manifestétur in carne nostra mortali.

R. Euge, serve bone et fidélis, quia in pauca fuísti fidélis, supra multa te constítuam:
* Intra in gáudium Dómini tui.
V. Dómine, quinque talénta tradidísti mihi, ecce ália quinque superlucrátus sum.
R. Intra in gáudium Dómini tui.

Lectio 2
2 Cor 5:1-8.
1 Scimus enim quóniam si terrestris domus nostra hujus habitatiónis dissolvátur, quod ædificatiónem ex Deo habemus, domum non manufactam, ætérnam in cælis.
2 Nam et in hoc ingemíscimus, habitatiónem nostram, quæ de cælo est, superíndui cupiéntes:
3 Si tamen vestiti, non nudi inveniámur.
4 Nam et qui sumus in hoc tabernáculo, ingemíscimus graváti: eo quod nólumus exspóliari, sed supervestiri, ut absorbeátur quod mortale est, a vita.
5 Qui autem efficit nos in hoc ipsum, Deus, qui dedit nobis pignus spíritus.
6 Audéntes ígitur semper, sciéntes quóniam dum sumus in corpore, peregrinámur a Dómino:
7 (per fidem enim ambulámus et non per spéciem)
8 Audémus autem, et bonam voluntátem habémus magis peregrinari a corpore, et præséntes esse ad Dóminum.

R. Justus germinábit sicut lílium:
* Et florébit in ætérnum ante Dóminum.
V. Plantátus in domo Dómini, in átriis domus Dei nostri.
R. Et florébit in ætérnum ante Dóminum.

Lectio 3
2 Cor 12:1-9.
1 Si gloriari oportet (non éxpedit quidem) véniam autem ad visiónes, et revelatiónes Dómini.
2 Scio hóminem in Christo ante annos quatuordecim (sive in corpore nescio, sive extra corpus nescio, Deus scit:) raptum hujusmodi usque ad tertium cælum.
3 Et scio hujusmodi hóminem, (sive in corpore, sive extra corpus, nescio, Deus scit:)
4 Quóniam raptus est in paradisum: et audívit arcana verba, quæ non licet hómini loqui.
5 Pro hujusmodi gloriábor: pro me autem nihil gloriábor nisi in infirmitátibus meis.
6 Nam, et si volúero gloriari, non ero insípiens: veritátem enim dicam: parco autem, ne quis me exsistimet supra id, quod videt in me, aut aliquid audit ex me.
7 Et ne magnitúdo revelatiónum extollat me, datus est mihi stímulus carnis meæ angelus sátanæ, qui me colaphízet.
8 Propter quod ter Dóminum rogávi, ut discederet a me:
9 Et dixit mihi: Sufficit tibi grátia mea: nam virtus in infirmitáte perfícitur. Libenter ígitur gloriábor in infirmitátibus meis, ut inhábitet in me virtus Christi.

 

R. Iste cognóvit justítiam, et vidit mirabília magna, et exorávit Altíssimum:
* Et invéntus est in número Sanctórum.
V. Iste est qui contémpsit vitam mundi, et pervénit ad cæléstia regna.
R. Et invéntus est in número Sanctórum.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Et invéntus est in número Sanctórum.

Lectio 4
Josephus a Cupertino, oppido in Salentinis diœcesis Neritonénsis, anno reparátæ salútis millesimo sexcentésimo tertio, piis ibidem paréntibus ortus, Deique amóre præventus, puerítiam atque adolescéntiam summa cum simplicitate morúmque innocéntia molestoque morbo, patientíssime tolerato, Deiparæ Vírginis ope liberatus, se totum pietátis opéribus ac excoléndis virtútibus dedit; utque Deo ad majora vocanti se intimius conjungeret, ordini seraphico nomen dare constítuit. Post varios eventus voti tandem compos factus, apud Minores Conventuales in cœnobio Cryptulæ, inter laicos primum ob litterárum imperítiam, deínde inter clericos divina dispositióne connumerátus est. Sacerdotio post solemnia vota initiatus, perfectius sibi vitæ institutum propósuit. Quam ob rem, mundanis quibuscúmque afféctibus terrenisque rebus pene ad vitam necessariis illico a se abdicatis, ciliciis, flagellis, catenis, omni demum asperitátum ac pœnárum genere corpus afflixit; spíritum vero sanctæ oratiónis altíssimæque contemplatiónis assiduitate dulciter enutrívit. Hinc factum est, ut caritas Dei, quæ jam erat in ejus corde a prima ætate diffúsa, miro planeque singulari modo in dies coruscáverit.

R. Honéstum fecit illum Dóminus, et custodívit eum ab inimícis, et a seductóribus tutávit illum:
* Et dedit illi claritátem ætérnam.
V. Justum dedúxit Dóminus per vias rectas, et osténdit illi regnum Dei.
R. Et dedit illi claritátem ætérnam.

Lectio 5
Eluxit præcipue ardentíssima ejus caritas in extasibus ad Deum suavíssimis stupendisque raptibus, quibus frequenter afficiebátur. Mirum autem, quod, alienato a sensibus animo, statim ab éxtasi eum revocábat sola obediéntia. Hanc quippe virtútem exímio studio prosequebátur, dicere sólitus, se ab ea véluti cæcum circumduci, et mori potius velle, quam non obedire. Paupertátem vero seraphici Patriárchæ ita æmulátus est, ut, morti próximus, prælato suo assérere vere potúerit se nihil habere, quod more religiosórum resignaret. Itaque, mundo sibique mórtuus, vitam Jesu manifestábat in carne sua, quæ dum in aliquibus ex turpitúdine obscœnum flagitium sentiebat, prodigiósum de se efflábat odórem, indícium nitidíssimæ illíus puritátis, quam, immundo spíritu vehementíssimis tentatiónibus frustra obnubilare diu conante, servávit illæsam, tum arcta sensuum custódia, tum jugi corporis maceratióne, tum denique speciali protectióne puríssimæ Vírginis Maríæ, quam matrem suam appellare consuevit, ac véluti matrem dulcíssimam íntimo cordis afféctu venerabátur, eamque ab aliis venerari exoptabat, ut cum ejusdem patrocinio, sicut ipse ajebat, ómnia bona consequerentur.

R. Amávit eum Dóminus, et ornávit eum: stolam glóriæ índuit eum,
* Et ad portas paradísi coronávit eum.
V. Índuit eum Dóminus lorícam fídei, et ornávit eum.
R. Et ad portas paradísi coronávit eum.

Lectio 6
Hæc beáti Josephi sollicitúdo a sua erga próximos caritate prodíbat; tanto enim animárum zelo exardebat, ut ómnium salútem modis ómnibus instantíssime procuraret. Exténdens páriter caritátem suam in próximum, sive páuperem, sive infirmum, sive quacúmque alia tribulatióne vexátum, quantum in ipso erat, illum recreábat. Nec aliéni erant ab ejus caritate, qui objurgatiónibus, probris omnisque generis injuriis ipsum appéterent; nam eadem patiéntia, mansuetúdine, vultusque hilaritate talia excipiebat, qua tot inter ac tantas vicissitúdines replenduit, dum vel moderatórum ordinis vel sacræ Inquisitiónis jussu hac illac errare versaríque coactus est. Quamquam vero pópuli non solum, sed viri príncipes exímiam ejus sanctitátem et superna charísmata admiraréntur, ea nihilóminus erat humilitate, ut, magnum se peccatórem réputans, Deum enixe deprecarétur; ut sua ab eo illustria dona removéret, hómines vero exoraret ut in eum locum mortuum ejus corpus injícerent, ubi memória sui esset prorsus oblitterata. At Deus, qui ponit húmiles in sublíme quique servum suum, dum viveret, cælésti sapiéntia, prophetía, cordium perscrutatióne, curatiónum grátia ceterisque donis cumulatíssime exornaverat, ejus quoque mortem iis, quibus ipse antea prædixerat, loco ac témpore, anno ætátis suæ sexagesimo primo, Auxími in Piceno pretiósam réddidit sepulcrúmque gloriosum. Illum denique, étiam post óbitum miraculis coruscántem, Benedíctus quartus décimus Beatórum, Clemens tertius décimus Sanctórum fastis adscripsit. Ejus autem Offícium et Missam Clemens quartus décimus, ejusdem ordinis, ad universam Ecclésiam extendit.

R. Iste homo perfécit ómnia quæ locútus est ei Deus, et dixit ad eum: Ingrédere in réquiem meam:
* Quia te vidi justum coram me ex ómnibus géntibus.
V. Iste est, qui contémpsit vitam mundi, et pervénit ad cæléstia regna.
R. Quia te vidi justum coram me ex ómnibus géntibus.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Quia te vidi justum coram me ex ómnibus géntibus.

Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum
Matt 22:1-14.
In illo témpore: Loquebátur Jesus princípibus sacerdotum et pharisæis in parábolis dicens: Simile factum est regnum cælórum hómini regi, qui fecit nuptias fílio suo. Et réliqua.

Homilía sancti Gregórii Papæ
Liber 2 Homiliar. Hom. 38, circa medium.
Quia jam, largiénte Dómino, nuptiárum domum, id est, sanctam Ecclésiam intrastis, solerter, fratres, aspicite, ne aliquid de mentis vestræ habitu rex ingrédiens reprehéndat. Cum magno enim cordis timóre pensándum est quod prótinus subditur: Intrávit autem rex, ut vidéret discumbéntes, et vidit ibi hóminem non vestítum veste nuptiali. Quid, fratres caríssimi, éxprimi per nuptialem vestem putamus? Si enim vestem nuptialem baptisma vel fidem dicimus, quis sine baptismate et fide has nuptias intrávit? Eo enim ipso foris est, qui necdum credidit. Quid ergo debémus intellígere per nuptialem vestem, nisi caritátem? Intrat enim ad nuptias, sed cum nuptiali veste non intrat, qui, in sancta Ecclésia assistens, fidem habet, sed caritátem non habet. Recte enim caritas, nuptialis vestis vocátur, quia hanc in se conditor noster hábuit, dum ad sociandæ sibi Ecclésiæ nuptias venit.

R. Iste est qui ante Deum magnas virtútes operátus est, et de omni corde suo laudávit Dóminum:
* Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.
V. Ecce homo sine queréla, verus Dei cultor, ábstinens se ab omni ópere malo, et pérmanens in innocéntia sua.
R. Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.

Lectio 8
Sola quippe dilectióne Dei actum est, ut ejus Unigénitus mentes sibi electórum hóminum uníret. Unde et Joánnes dicit: Sic enim diléxit Deus mundum, ut Fílium suum unigénitum daret pro nobis. Qui ergo per caritátem venit ad hómines, eamdem caritátem innotuit vestem esse nuptialem. Omnis ergo vestrum, qui in Ecclésia positus Deo credidit, jam ad nuptias intrávit; sed cum nuptiali veste non venit, si caritátis grátiam non custódit. Et certe, fratres, si quis ad carnales nuptias esset invitatus, vestem mutaret, congaudere se sponso et sponsæ ex ipso sui habitus decore osténderet, inter gaudéntes et festa celebrántes despectis vestibus apparére erubésceret. Nos ad Dei nuptias venímus, et cordis vestem mutare dissimulamus. Congaudent Angeli, cum ad cælum assumúntur electi. Qua ergo mente hæc spiritualia festa conspícimus, qui nuptialem vestem, id est, caritátem, quæ sola nos speciósos éxhibet, non habemus?

R. Sint lumbi vestri præcíncti, et lucérnæ ardéntes in mánibus vestris:
* Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.
V. Vigiláte ergo, quia nescítis qua hora Dóminus vester ventúrus sit.
R. Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.

Lectio 9
Sciéndum vero est quia, sicut in duobus lignis, superiore vidélicet et inferióre, vestis téxitur: ita in duobus præceptis caritas habétur, in dilectióne scilicet Dei et próximi. Scriptum quippe est: Diliges Dóminum Deum tuum ex toto corde tuo et ex tota ánima tua, et próximum tuum sicut teípsum. Qua in re notándum est, quia in dilectióne próximi mensúra amoris pónitur, cum dícitur: Diliges próximum tuum sicut teípsum. Dei autem diléctio nulla mensúra constringitur, cum dícitur: Diliges Dóminum Deum tuum ex toto corde tuo, ex tota ánima tua, ex tota virtúte tua. Non enim jubétur quisque quantum diligat, sed ex quanto, cum dícitur, Ex toto; quia ille veraciter Deum díligit, qui sibi de se nihil relinquit. Duo ergo necesse est ut caritátis præcepta custódiat, quisquis habere in nuptiis vestem nuptialem curat.

Te Deum.

Introitus. Eccli, 1, 14-15. Diléctio Dei honorábilis sapiéntia: quibus autem apparúerit in visu, díligunt eam in visióne et in agnitióne magnálium suórum. Ps. 83, 2. Quam dilécta tabernácula tua, Dómine virtútum! concupíscit, et déficit ánima mea in átria Dómini. V. Glória Patri.

Oratio. Deus, qui ad unigénitum Fílium tuum exaltátum a terra omnia tráhere disposuísti: pérfice propítius; ut, méritis et exémplo seráphici Confessóris tui Joséphi, supra terrénas omnes cupiditátes eleváti, ad eum perveníre mereámur: Qui tecum vivit.

Léctio Epístolæ beáti Pauli Apóstoli ad Corínthios.
1. Cor. 13, 1-8.
Fratres: Si linguis hóminum loquar et Angelorum, caritátem autem non hábeam, factus sum velut æs sonans aut cýmbalum tínniens. Et si habúero prophetiam, et nóverim mystéria ómnia et omnem sciéntiam: et si habúero omnem fidem, ita ut montes transferam, caritátem autem non habúero, nihil sum. Et si distribúere in cibos páuperum omnes facultátes meas, et si tradídere corpus meum, ita ut árdeam, caritátem autem non habúero, nihil mihi prodest. Cáritas pátiens est, benígna est: cáritas non æmulátur, non agit pérperam, non inflátur, non est ambitiósa, non quærit quæ sua sunt, non 

irritátur, non cógitat malum, non gaudet super iniquitáte, congáudet autem veritáti: ómnia suffert, ómnia credit, ómnia sperat, ómnia sústinet. Cáritas numquam éxcidit: sive prophétiæ evacuabúntur, sive linguæ cessábunt, sive sciéntia destruétur.

Graduale. Ps. 20, 4-5. Dómine, prævenísti eum in benedictiónibus dulcédinis: posuísti in cápite ejus corónam de lápide pretióso. V. Vitam pétiit a te, et tribuísti ei longitudinem dierum in sǽculum, et in sǽculum sǽculi.

Allelúja, allelúja. V. Eccli. 11, 13. Oculus Dei respéxit illum in bono, et eréxit eum ab humilitáte ipsíus, et exaltávit caput ejus. Allelúja.

+ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Matthǽum.
Matth. 22, 1-14.
In illo témpore: Loquebátur Jesus princípibus sacerdótum et pharisǽis in parábolis, dicens: Símile factum est regnum cœlórum hómini regi, qui fecit núptias fílio suo. Et misit servos suos vocáre invitátos ad núptias, et nolébant veníre. Iterum misit álios servos, dicens: Dícite invitátis: Ecce, prándium meum paravi, tauri mei et altília occísa sunt, et ómnia paráta: veníte ad núptias. Illi autem  neglexérunt: et abiérunt, álius in villam suam, álius vero ad negotiatiónem suam: réliqui vero tenuérunt servos ejus, et contuméliis afféctos occidérunt. Rex autem cum audísset, irátus est: et, missis exercítibus suis, pérdidit homicídas illos et civitátem illórum succéndit. Tunc ait servis suis: Núptiæ quidem parátæ sunt, sed, qui invitáti erant, non fuérunt digni. Ite ergo ad éxitus viárum et, quoscúmque invenéritis, vocáte ad núptias. Et egréssi servi ejus in vias, congregavérunt omnes, quos invenérunt, malos et bonos: et implétæ sunt núptiæ discumbéntium. Intrávit autem rex, ut vidéret discumbéntes, et vidit ibi hóminem non vestítum veste nuptiáli. Et ait illi: Amice, quómodo huc intrásti non habens vestem nuptiálem? At ille obmútuit. Tunc dixit rex minístris: Ligátis mánibus et pédibus ejus, míttite eum in ténebras exterióres: ibi erit fletus et stridor déntium. Multi enim sunt vocati, pauci vero elécti.

Offertorium. Ps. 34, 13. Ego autem, cum mihi molésti essent, induébar cilício. Humiliábam in jejúnio ánimam meam: et orátio mea in sinu meo convertétur.

Secreta. Laudis tibi, Dómine, hóstias immolámus in tuórum commemoratióne Sanctórum: quibus nos et præséntibus éxui malis confídimus et futúris. Per Dóminum.

Communio. Ps. 68. 30-31. Ego sum pauper et dolens: salus tua, Deus, suscépit me. Laudábo nomen Dei cum cantico: et magnificábo eum in laude.

Postcommunio. Refécti cibo potúque cœlésti, Deus noster, te súpplices exorámus: ut, in cujus hæc commemoratióne percépimus, ejus muniámur et précibus. Per Dóminum.

LDVM