Loquébar de testimóniis tuis in conspectu regum, et non confundébar: et meditábar in mandátis tuis, quæ diléxi nimis...

 Deus, qui nos ánnua beátæ Caeciliae Vírginis et Mártyris tuæ sollemnitáte lætíficas: da, ut, quam venerámur offício, étiam piæ conversatiónis sequámur exémplo. Per Dóminum.

Excita, quǽsumus. Dómine, tuórum fidélium voluntátes: ut, divíni óperis fructum propénsius exsequéntes; pietátis tuæ remédia majóra percípiant. Per Dóminum.









Today is the 24th, and last, Sunday post Pentecosten and the Mass is Dicit Domino Ego cogito cogitationes pacis. The patronal feast of Saint Cecilia, Virgin and Martyr, is celebrated sollemniter at Saint-Eugène; the Mass is Loquebar de testimoniis tuis in conspectu regum. The Mass composed by Luigi (Marie Louis, as the French prefer) Cherubini for the sacring of Charles X will be sung.

A truly magnificent celebration of the Sacred Liturgy! I will admit, however, that I couldn't tell when the harmonium was played. And the website of Le Barroux seems to have disappeared; it was 'unavailable' last evening and is still this morning. Eh. I cannot imagine that someone simply forgot to pay the monthly bill. 

The Schola Sainte-Cécile's page for today is here. The livret for Holy Mass is here, and that for Vespers and Benediction of the Most Blessed Sacrament is here (the texts for the commemoration of the Sunday are in that pdf).

Pour fêter notre patronne, la Schola Sainte Cécile interprète donc aujourd’hui la 'Troisième Messe solennelle en La majeur pour grand orchestre et chœur, créée pour le Sacre de Sa Majesté Charles X', composée il y a 200 ans en 1825 par Marie Louis Cherubini (1760 † 1842), surintendant de la Chapelle royale. Commandée pour la cérémonie du sacre à Reims qui eut lieu le 29 mai 1825, fête de la Trinité, cette messe fut écrite pour un déploiement liturgique et musical d’une exceptionnelle magnificence, où l’art français de la Restauration se mêle à la tradition héritée des siècles précédents. Cherubini y construit un vaste édifice sonore, qui porte l’enthousiasme et l’allégresse du peuple de France venu à Reims acclamer son roi.

Compositeur de très large renommée européenne, directeur du Conservatoire de Paris-- alors situé en face de notre église-- maître d’une écriture à la fois stricte et expressive, Cherubini sut mettre son génie au service de la prière et de la tradition catholique.

Nombre de témoins présents au sacre de 1825 ont souligné la manière dont Cherubini sut unir grandeur solennelle et intériorité, conférant à la liturgie du sacre une ardeur toute particulière. Présents à la cérémonie dans la cathédrale de Reims, Chateaubriant, Victor Hugo et Charles Nodier y puisèrent sans doute quelque inspiration dans leurs contributions ultérieures au romantisme naissant.

Placé au cœur de notre solennité paroissiale comme hommage liturgique à sainte Cécile, la Messe du Sacre de Cherubini fait ainsi dialoguer l’héritage musical de la France royale et la ferveur toujours vivante de l’Église. Puissent la beauté et la noblesse de ces pages soutenir notre action de grâce en cette fête de la patronne céleste des musiciens.


The Roman Martyrology today, for tomorrow November 24, the 8th day before the Kalends of December.

Introitus. Ps. 118, 46-47. Loquébar de testimóniis tuis in conspectu regum, et non confundébar: et meditábar in mandátis tuis, quæ diléxi nimis. Ps. ibid., 1. Beáti immaculáti in via: qui ámbulant in lege Dómini. V. Glória Patri.





Kyrie, Gloria.





Oratio.
Deus, qui nos ánnua beátæ Caeciliae Vírginis et Mártyris tuæ sollemnitáte lætíficas: da, ut, quam venerámur offício, étiam piæ conversatiónis sequámur exémplo. Per Dóminum.

Oratio. Excita, quǽsumus. Dómine, tuórum fidélium voluntátes: ut, divíni óperis fructum propénsius exsequéntes; pietátis tuæ remédia majóra percípiant. Per Dóminum.

Léctio libri Sapiéntiæ.
Eccli. 51, 18-17.
Dómine, Deus meus, exaltásti super terram habitatiónem meam, et pro morte de fluénte deprecáta sum. Invocávi Dóminum, Patrem Dómini mei, ut non derelínquat me in die tribulatiónis meæ, et in témpore superbórum sine adjutório. Laudábo nomen tuum assídue, et collaudábo illud in confessióne, et exaudíta est orátio mea. Et liberásti me de perditióne, et eripuísti me de témpore iniquo. Proptérea confitébor et laudem dicam tibi, Dómine, Deus noster.

Graduale. Ps. 44, 11 et 12. Audi, fília, et vide, et inclína aurem tuam: quia concupívit Rex spéciem tuam. V. Ibid., 5. Spécie tua et pulchritúdine tua inténde, próspere procéde et regna.





Allelúja, allelúja. V. Matth. 25, 4 et 6. Quinque prudéntes virgines accepérunt óleum in vasis suis cum lampádibus: média autem nocte clamor factus est: Ecce, sponsus venit: exíte óbviam Christo Dómino. Allelúja.





There is no sequence sung for the feast but the prose Tubas cum cytharis iam nunc assumite, O felix Caecilia will be sung at Vespers.

✠ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Matthǽum.
Matth. 25, 1-13.
In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis parábolam hanc: Símile erit regnum cœlórum decem virgínibus: quæ accipiéntes lámpades suas. Exiérunt óbviam sponso et sponsæ. Quinque autem ex eis erant fátuæ, et quinque prudéntes: sed quinque fátuæ, accéptis lampádibus, non sumpsérunt óleum secum: prudéntes vero accepérunt óleum in vasis suis cum lampádibus. Moram autem faciénte sponso, dormitavérunt omnes et dormiérunt. Média autem nocte clamor factus est: Ecce, sponsus venit, exíte óbviam ei. Tunc surrexerunt omnes vírgines illæ, et ornavérunt lámpades suas. Fátuæ autem sapiéntibus dixérunt: Date nobis de óleo vestro: quia lámpades nostræ exstinguúntur. Responderunt prudentes, dicéntes: Ne forte non suffíciat nobis et vobis, ite pótius ad vendéntes, et émite vobis. Dum autem irent émere, venit sponsus: et quæ parátæ erant, intravérunt cum eo ad núptias, et clausa est jánua. Novíssime vero véniunt et reliquæ vírgines, dicéntes: Dómine, Dómine, áperi nobis. At ille respóndens, ait: Amen, dico vobis, néscio vos. Vigiláte ítaque, quia néscitis diem neque horam.

Offertorium. Ps. 44, 15 et 16. Afferéntur Regi Vírgines post eam: próximæ ejus afferéntur tibi in lætítia et exsultatióne: adducéntur in templum Regi Dómino.





Secreta. Hæc hóstia, Dómine, placatiónis et laudis, quǽsumus: ut, intercedénte beáta Cæcília Vírgine et Mártyre tua, nos propitiatióne tua dignos semper effíciat. Per Dóminum.

Secreta. Propítius esto, supplicatiónibus Dómine, nostris: et, pópuli tui oblatiónibus precibúsque suscéptis, ómnium nostrum ad te corda convérte; ut, a terrenis cupiditátibus liberáti, ad cœléstia desidéria transeámus. Per Dóminum.

Praefatio de Sanctis, from the Proprium Parisiense.

Vere dignum et justum est, æquum et salutáre nos tibi semper et ubíque grátias ágere, Dómine sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: Qui glorificáris in concílio Sanctórum, et eórum coronándo mérita, corónas dona tua: Qui nobis in eórum præbes, et conversatióne exémplum, et communióne consórtium et intercessióne subsídium: ut tantam habéntes impósitam nubem téstium, per patiéntiam currámus ad propósitum nobis certámen, et cum eis percipiámus immarcescíbilem glóriæ corónam: per Jesum Christum Dóminum nostrum, cujus sánguine ministrátur nobis intróitus in ætérnum regnum. Per quem majestátem tuam treméntes adórant Angeli et omnes Spirítuum cæléstium chori sócia exsultatióne concélebrant. Cum quibus et nostras voces ut admítti júbeas deprecámur, súpplici confessióne dicéntes:



Sanctus, Benedictus, Agnus Dei.

Communio.
Ps. 118, 78 et 80. Confundántur supérbi, quia iniuste iniquitátem fecérunt in me: ego autem in mandátis tuis exercébor, in tuis justificatiónibus, ut non confúndar.





Postcommunio. Satiásti, Dómine, famíliam tuam munéribus sacris: ejus, quǽsumus, semper interventióne nos réfove, cujus sollemnia celebrámus. Per Dóminum.

Postcommunio. Concéde nobis, quǽsumus, Dómine: ut per hæc sacraménta quæ súmpsimus, quidquid in nostra mente vitiósum est, ipsorum medicatiónis dono curétur. Per Dóminum.

Notes on the six antiphons at Vespers, from the livret.

Les six antiennes des vêpres de sainte Cécile sont directement extraites des Actes du martyre de sainte Cécile (rédigés au IVème siècle sur les notes des notaires apostoliques du IIIème siècle):

A la première antienne, Cantantibus organis, nous voyons sainte Cécile le jour de son mariage forcé avec Valérien encore païen; tandis que bruissent les instruments de la fête, Cécile chante en son cœur un hymne au Christ, le priant de la garder immaculée. Pour cette raison, la sainte fut choisie comme patronne des musiciens.

La seconde antienne, Valerianus in cubiculo, fait allusion aux circonstances de la conversion de son époux saint Valérien. Immédiatement après son baptême par le Pape Urbain Ier, Valérien voit l’ange protégeant Cécile prier avec celle-ci, conformément au secret que Cécile lui avait révélé.

La troisième antienne, Cæcilia famula tua, rappelle l’ardeur industrieuse de Cécile. Issue de la riche famille sénatoriale des Cæcilii, elle dispensait sans compter ses soins, son influence et ses
aides matérielles aux chrétiens nécessiteux et persécutés.

La quatrième antienne, Benedico te, nous relate une action de grâce de Cécile au milieu des tourments de son martyre: sur ordre du juge, Cécile avait été enfermée dans sa salle de bain et l’on avait tenté – mais en vain - de l’y faire mourir étouffée et ébouillantée en alimentant plus que de raison les brasiers situés sous la pièce qui servaient ordinairement à la réchauffer.

La cinquième antienne, Triduanas a Domino, cite encore une fois sainte Cécile : après l’échec de l’ébouillantement, la justice romaine décida sa décapitation. Le bourreau ne parvint cependant pas à achever sa besogne: il porta les trois coups réglementaires mais ne pu détacher la tête. Or la loi romaine interdisait de frapper de plus de trois coups de glaives un condamné à la décapitation. On laissa donc Cécile à demi-morte dans son sang. Pendant trois jours, les chrétiens et le Pape se relayèrent auprès d’elle. Elle pu régler ses affaires, disposer de ses héritages et en particulier léguer sa maison pour qu’elle puisse servir d’église (l’actuelle basilique Sainte-Cécile au Transtevere, où son corps repose sous l’autel majeur).

L’antienne du Magnificat, Virgo gloriosa, rappelle le profond attachement de sainte Cécile à l’étude de la Parole de Dieu.


✠   ✠   ✠



The Mass of the 24th and last Sunday post Pentecosten, Dicit Dominus Ego cogito cogitationes pacis.

Introitus. Jer. 29, 11, 12 et 14. Dicit Dóminus: Ego cógito cogitatiónes pacis, et non afflictiónis: in vocábitis me, et ego exáudiam vos: et redúcam captivitátem vestram de cunctis locis. Ps. 84, 2. Benedixísti, Dómine, terram tuam: avertísti captivitátem Jacob. ℣. Glória Patri.





Oratio. Excita, quǽsumus. Dómine, tuórum fidélium voluntátes: ut, divíni óperis fructum propénsius exsequéntes; pietátis tuæ remédia majóra percípiant. Per Dóminum.

Léctio Epístolæ beáti Pauli Apóstoli ad Colossénses.
Col. 1, 9-14.
Fratres: Non cessámus pro vobis orántes et postulántes, ut impleámini agnitióne voluntátis Dei, in omni sapiéntia et intelléctu spiritáli: ut ambulétis digne Deo per ómnia placéntes: in omni ópere bono fructificántes, et crescéntes in scientia Dei: in omni virtúte confortáti secúndum poténtiam claritátis ejus in omni patiéntia, et longanimitáte cum gáudio, grátias agentes Deo Patri, qui dignos nos fecit in partem sortis sanctórum in lúmine: qui erípuit nos de potestáte tenebrárum, et tránstulit in regnum Fílii dilectiónis suæ, in quo habémus redemptiónem per sánguinem ejus, remissiónem peccatórum.

Graduale. Ps. 43, 8-9. Liberásti nos, Dómine, ex affligéntibus nos: et eos, qui nos odérunt, confudísti. ℣. In Deo laudábimur tota die, et in nómine tuo confitébimur in sǽcula.





Allelúja, allelúja. ℣. Ps, 129, 12. De profúndis clamávi ad te, Dómine: Dómine, exáudi oratiónem meam. Allelúja.





✠ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Matthǽum.
Matth. 24, 15-35.
In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis: Cum videritis abominatiónem desolatiónis, quæ dicta est a Daniéle Prophéta, stantem in loco sancto: qui legit, intéllegat: tunc qui in Judǽa sunt, fúgiant ad montes: et qui in tecto, non descéndat tóllere áliquid de domo sua: et qui in agro, non revertátur tóllere túnicam suam. Væ autem prægnántibus et nutriéntibus in illis diébus. Oráte autem, ut non fiat fuga vestra in híeme vel sábbato. Erit enim tunc tribulátio magna, qualis non fuit ab inítio mundi usque modo, neque fiet. Et nisi breviáti fuís sent dies illi, non fíeret salva omnis caro: sed propter eléctos breviabúntur dies illi. Tunc si quis vobis díxerit: Ecce, hic est Christus, aut illic: nolíte crédere. Surgent enim pseudochrísti et pseudoprophétæ, et dabunt signa magna et prodígia, ita ut in errórem inducántur (si fíeri potest) étiam elécti. Ecce, prædíxi vobis. Si ergo díxerint vobis: Ecce, in desérto est, nolíte exíre: ecce, in penetralibus, nolíte crédere. Sicut enim fulgur exit ab Oriénte et paret usque in Occidéntem: ita erit et advéntus Fílii hóminis. Ubicúmque fuerit corpus, illic congregabúntur et áquilæ. Statim autem post tribulatiónem diérum illórum sol obscurábitur, et luna non dabit lumen suum, et stellæ cadent de cælo, et virtútes cœlórum commovebúntur: et tunc parébit signum Fílii hóminis in cœlo: et tunc plangent omnes tribus terræ: et vidébunt Fílium hominis veniéntem in núbibus cæli cum virtúte multa et majestáte. Et mittet Angelos suos cum tuba et voce magna: et congregábunt electos ejus a quátuor ventis, a summis cœlórum usque ad términos eórum. Ab arbóre autem fici díscite parábolam: Dum jam ramus ejus tener túerit et fólia nata, scitis, quia prope est æstas: ita et vos tum vidéritis hæc ómnia, scitóte, quia prope est in jánuis. Amen, dico vobis, quia non præteríbit generátio hæc, donec ómnia hæc fiant. Cœlum et terra transíbunt, verba autem mea non præteríbunt.

Credo.

Offertorium.
Ps. 129, 1-2. De profúndis clamávi ad te, Domine: Dómine, exáudi oratiónem meam: de profúndis clamávi ad te, Dómine.





Secreta. Propítius esto, supplicatiónibus Dómine, nostris: et, pópuli tui oblatiónibus precibúsque suscéptis, ómnium nostrum ad te corda convérte; ut, a terrenis cupiditátibus liberáti, ad cœléstia desidéria transeámus. Per Dóminum.

Præfatio de Sanctissima et Indivisa Trinitate.

Sanctus, Benedictus, Agnus Dei.

Communio.
Marc. 11, 24. Amen, dico vobis, quidquid orántes pétitis, crédite, quia accipiétis, et fiet vobis.





Postcommunio. Concéde nobis, quǽsumus, Dómine: ut per hæc sacraménta quæ súmpsimus, quidquid in nostra mente vitiósum est, ipsorum medicatiónis dono curétur. Per Dóminum.




✠ ✠ ✠




Concéde, miséricors Deus, fragilitáti nostræ præsídium; ut, qui sanctæ Dei Genitrícis memóriam ágimus; intercessiónis ejus auxílio, a nostris iniquitátibus resurgámus. Per Christum Dóminum nóstrum.

Deus, a quo sancta desidéria, recta consília, et justa sunt ópera: da servis tuis illam, quam mundus dare non potest, pacem; ut et corda nostra mandátis tuis dédita, et hóstium subláta formídine, témpora sint tua protectióne tranquílla. Per Dóminum.

Deus, qui caritátis dona per grátiam Sancti Spíritus tuórum fidélium córdibus infudísti: da fámulis et famulábus tuis, pro quibus tuam deprecámur cleméntiam, salútem mentis et córporis; ut te tota virtúte díligant, et quæ tibi plácita sunt, tota dilectióne perfíciant. Per Dóminum.


Laus Deo Virginique Matri





Abbaye Sainte-Madeleine du Barroux, Saint-Eugène-Sainte-Cécile, Luigi Cherubini, M Vincent Rigot, Charles Gounod



Comments