Benedíctus es, Dómine, Deus patrum nostrórum, et laudábilis in sǽcula, alleluia, alleluia...

Omnípotens sempitérne Deus, qui dedísti fámulis tuis in confessióne veræ fídei, ætérnæ Trinitátis glóriam agnóscere, et in poténtia majestátis adoráre Unitátem: quǽsumus; ut, ejúsdem fídei firmitáte, ab ómnibus semper muniámur advérsis. Per Dóminum.

Deus, in te sperántium fortitúdo, adésto propítius invocatiónibus nostris: et, quia sine te nihil potest mortális infírmitas, præsta auxílium grátiæ tuæ; ut, in exsequéndis mandátis tuis, et voluntáte tibi et actióne placeámus. Per Dóminum.





Today, Sunday which is the Octave of Pentecost, is the feast of the Most Holy and Undivided Trinity. The Mass is Benedicta sit Sancta Trinitas. The Liturgia page is here; the libellus for Holy Mass at Saint-Eugène is here, and that for Vespers there is here.

At Le Barroux, the Asperges me was resumed in this season post Pentecosten; the rite was omitted at Saint-Eugène because the Pontifical Mass was celebrated.

At Saint-Eugène, the arrival of Mons Schneider was greeted with the Ecce sacerdos magnus H 432 of Marc-Antoine Charpentier, the Schola being accompanied by the organ, violins, and violoncello. 


Ecce sacérdos magnus quem Dóminus 
elégit sibi ad sacrificándum ei hóstiam
laudis.

Amávit eum Dóminus et ornávit eum
stolam glóriæ índuit eum, et testaméntum
suum super caput ejus confirmávit.

 


The first part of the Quicumque vult, which treats directly of the Most Holy Trinity, was also sung before the Introit, in the faux-bourdon of Paris on the 2nd tone, from the 1739 edition. The entire text can be found in the libellus supra (or in any breviary, as it is said on most Sundays at Prime although only annually, on today's feast, in the re-arrangements of Ioannes XXIII). 


Introitus. Tob. 12, 6. Benedícta sit sancta Trínitas atque indivísa Unitas: confitébimur ei, quia fecit nobíscum misericórdiam suam. Ps. 8, 2. Dómine, Dóminus noster, quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra. ℣. Glória Patri.





At Saint-Eugène, the troped Kyrie, Kyrie Fons bonitatis, was sung. The Gloria and the remainder of the ordinary (apart from Credo III) was the Mass Ad Maiorem Dei Gloriam of André Campra. Tsk; I see that the uploading managed to get the images out of order-- D.g. for the livret!













Kyrie, Gloria.

Oratio.
Omnípotens sempitérne Deus, qui dedísti fámulis tuis in confessióne veræ fídei, ætérnæ Trinitátis glóriam agnóscere, et in poténtia majestátis adoráre Unitátem: quǽsumus; ut, ejúsdem fídei firmitáte, ab ómnibus semper muniámur advérsis. Per Dóminum.

Deinde fit Commemoratio de Dominica Prima post Pentecosten. I don't know when or if this rubric was changed. The commemoration was not made at Le Barroux or at Saint-E., so am removing these orations.

Léctio Epístolæ beáti Pauli Apóstoli ad Romános.
Rom. 11, 33-36.

O altitúdo divitiárum sapiéntiae et sciéntiæ Dei: quam incomprehensibília sunt judícia ejus, et investigábiles viæ ejus! Quis enim cognovit sensum Dómini? Aut quis consiliárius ejus fuit? Aut quis prior dedit illi, et retribuétur ei? Quóniam ex ipso et per ipsum et in ipso sunt ómnia: ipsi glória in sǽcula. Amen.

Graduale. Dan. 3, 55-56. Benedíctus es, Dómine, qui intueris abýssos, et sedes super Chérubim, ℣. Benedíctus es, Dómine, in firmaménto cæli, et laudábilis in sǽcula.





Allelúja, allelúja. ℣. Ibid., 52. Benedíctus es, Dómine, Deus patrum nostrórum, et laudábilis in sǽcula. Allelúja.





At Saint-Eugène, the Sequentia Profitentes Unitatem of Adam of Saint Victor in the Parisian Rite. The Schola and a cantor (M de Villiers) are singing the strophes in alternation, which I have to admit I prefer to the alternation of organ (a cantor speaking the words of the text) and Schola.


Profiténtes Vnitátem
Venerémur Trinitátem
Pari reveréntia.

Tres Persónas asseréntes
Personáli differéntes
A se differéntia.

Hæc dicúntur relatíve,
Cum sint unum substantíve,
Non tria princípia.

Sive dicas tres, vel tria:
Simplex tamen est usía,
Non triplex esséntia.

Simplex esse, simplex posse,
Simplex velle, simplex nosse,
Cuncta sunt simplícia.

Non uníus quam duárum
Sive trium personárum
Minor efficácia.

Pater, Proles, Sacrum Flamen,
Deus unus: sed hi tamen
Habent quædam própria.

Una virtus, unum numen:
Unus splendor, unum lumen:
Hoc una quod ália.

Patri Proles est æquális,
Nec hoc tollit personális
Ambórum distínctio.

Patri compar Filióque,
Spiritális ab utróque
Procédit connéxio.

Non humána ratióne
Capi possunt hæ persónæ,
Nec harum discrétio.

Non hic ordo temporális,
Non hic situs aut locális
Rerum circumscríptio.

Nil in Deo præter Deum,
Nulla causa præter eum
Qui creat causália.

Effectíva vel formális
Causa Deus, et finális,
Sed numquam matéria:

Digne loqui de persónis
Vim transcéndit ratiónis,
Excédit ingénia.

Quid sit gigni, quid procéssus,
Me nescíre sum proféssus:
Sed fide non dúbia.

Qui sic credit, ne festínet,
Et a via non declínet
Insolénter régia.

Servet fidem, formet mores;
Nec atténdat ad erróres
Quos damnat Ecclésia.

Nos in fide gloriémur,
Nos in una modulémur
Fídei constántia.

Trinæ sit laus Vnitáti,
Sit et simplæ Trinitáti
Coætérna gloria. Amen.


✠ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Matthǽum.
Matth. 28, 18-20.

In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis: Data est mihi omnis potéstas in cœlo et in terra. Eúntes ergo docéte omnes gentes, baptizántes eos in nomine Patris, et Fílii, et Spíritus Sancti: docéntes eos serváre ómnia, quæcúmque mandávi vobis. Et ecce, ego vobíscum sum ómnibus diébus usque ad consummatiónem sǽculi.

Credo.

At Saint-Eugène,
during the incensing at the Offertory, the Dixit Dominus H 197 of Marc-Antoine Charpentier was sung.


Dixit Dóminus Dómino meo: Sede a
dextris meis:

Donec ponam inimicos tuos: scabéllum pedum tuórum.

Virgam virtútis tuæ emíttet Dóminus es
Sion: domináre in médio inimicórum
tuórum.

Tecum princípium in die virtútis tuæ in
splendóribus Sanctórum: ex útero ante
lucíferum génui te.

Jurávit Dóminus, et non pœnitébit
eum: Tu es sacérdos in æternum
secúndum órdinem Melchisedech.

Dóminus a dextris tuis, confrégit in die
irae suæ reges.

Judicábit in natiónibus, implébit
ruínas: conquassábit cápita in terra
multórum.

De torrénte in via bibet: proptérea
exaltábit caput.

Glória Patri, et Fílio, et Spirítui
Sancto.

Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, et in sæcula sæculórum. Amen.

 


Offertorium. Tob. 12, 6. Benedíctus sit Deus Pater, unigenitúsque Dei Fílius, Sanctus quoque Spíritus: quia fecit nobíscum misericórdiam suam.





Secreta. Sanctífica, quǽsumus, Dómine, Deus noster, per tui sancti nóminis invocatiónem, hujus oblatiónis hóstiam: et per eam nosmetípsos tibi pérfice munus ætérnum. Per Dóminum.

Præfatio de Sanctissima Trinitate.

Vere dignum et justum est, æquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere: Dómine sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus; Qui cum unigénito Fílio tuo, et Spíritu Sancto, unus es Deus, unus es Dóminus: non in uníus singularitáte persónæ, sed in uníus Trinitáte substántiæ. Quod enim de tua glória, revelánte te, crédimus, hoc de Fílio tuo, hoc de Spíritu Sancto, sine differéntia discretiónis sentímus. Ut in confessióne veræ sempiternæque Deitátis, et in persónis propríetas, et in esséntia únitas, et in majestáte adorétur æquálitas. Quam laudant Angeli atque Archángeli, Cherubim quoque ac Seraphim: qui non cessant clamáre quotídie, una voce dicéntes:

Sanctus, Benedictus, Agnus Dei.

At Saint-Eugène,
the Tantum ergo Sacramentum of Michel-Richard de Lalande (1657-1726), maître de la chapelle of Louis XIV and Louis XV, was sung at the Communio. 

Communio.
Tob. 12, 6. Benedícimus Deum cœli et coram ómnibus vivéntibus confitébimur ei: quia fecit nobíscum misericórdiam suam.





Postcommunio. Profíciat nobis ad salútem córporis et ánimæ, Dómine, Deus noster, hujus sacraménti suscéptio: et sempitérnæ sanctæ Trinitátis ejusdémque indivíduæ Unitátis conféssio. Per Dóminum.

In fine Missæ legitui Evangelium hujus Dominicæ Estote misericordes [i.e. instead of the Prologue of Saint John's Gospel; as with the commemoration of the Sunday, at what point this rubric was or perhaps was not altered, I have no idea: have never learned the rules about the proper Last Gospels although I vaguely knew this, what is prescribed here, I mean].

At Saint-Eugène, the second part of the Quicumque vult, treating the Incarnation of the Word, was sung whilst Mons Schneider put off the sacred vestments. 





The famous prayer of Saint Elisabeth of the Trinity.

O my God, Trinity whom I adore, help me to become utterly forgetful of myself so that I may establish myself in you, as changeless and calm as though my soul were already in eternity. Let nothing disturb my peace nor draw me forth from you, O my unchanging God, but at every moment may I penetrate more deeply into the depths of your mystery. Give peace to my soul; make it your heaven, your cherished dwelling-place and the place of your repose. Let me never leave you there alone, but keep me there, wholly attentive, wholly alert in my faith, wholly adoring and fully given up to your creative action.

O my beloved Christ, crucified for love, I long to be the bride of your heart. I long to cover you with glory, to love you even unto death! Yet I sense my powerlessness and beg you to clothe me with yourself. Identify my soul with all the movements of your
soul, submerge me, overwhelm me, substitute yourself for me, so that my life may become a reflection of your life. Come into me as Adorer, as Redeemer and as Saviour.

O Eternal Word, utterance of my God, I want to spend my life listening to you, to become totally teachable so that I might learn all from you. Through all darkness, all emptiness, all powerlessness, I want to keep my eyes fixed on you and to remain under your great light. O my Beloved Star, so fascinate me that I may never be able to
leave your radiance.

O Consuming Fire, Spirit of Love, overshadow me so that the Word may be, as it were incarnate again in my soul. May I be for him a new humanity in which he can renew all his mystery. And you, O Father, bend down towards your poor little creature. Cover her with your shadow, see in her only your beloved son in who you are well pleased.

O my Three, my All, my Beatitude, infinite Solitude, Immensity in which I lose myself, I surrender myself to you as your prey. Immerse yourself in me so that I may be immersed in you until I go to contemplate in your light the abyss of your splendor! 

Amen.

And the original French.

O mon Dieu, Trinité que j’adore, aidez-moi à m’oublier entièrement pour m’établir en Vous, immobile et paisible comme si déjà mon âme était dans l’éternité. Que rien ne puisse troubler ma paix, ni me faire sortir de Vous, ô mon Immuable, mais que chaque minute m’emporte plus loin dans la profondeur de votre Mystère. Pacifiez mon âme, faites-en votre ciel, votre demeure aimée et le lieu de votre repos. Que je ne Vous y laisse jamais seul, mais que je sois là tout entière, tout éveillée en ma foi, tout adorante, toute livrée à votre Action créatrice.

O mon Christ aimé crucifié par amour, je voudrais être une épouse pour votre Cœur, je voudrais Vous couvrir de gloire, je voudrais Vous aimer… jusqu’à en mourir ! Mais je sens mon impuissance et je vous demande de me « revêtir de vous même », d’identifier mon âme à tous les mouvements de votre âme, de me submerger, de m’envahir, de Vous substituer à moi, afin que ma vie ne soit qu’un rayonnement de votre Vie. Venez en moi comme Adorateur, comme Réparateur et comme Sauveur.

O Verbe éternel, Parole de mon Dieu, je veux passer ma vie à Vous écouter, je veux me faire tout enseignable, afin d’apprendre tout de Vous. Puis, à travers toutes les nuits, tous les vides, toutes les impuissances, je veux Vous fixer toujours et demeurer sous votre grande lumière; ô mon Astre aimé, fascinez-moi pour que je ne puisse plus sortir de votre rayonnement.

O Feu consumant, Esprit d’amour, « survenez en moi » afin qu’il se fasse en mon âme comme une incarnation du Verbe : que je Lui sois une humanité de surcroît en laquelle Il renouvelle tout son Mystère. Et Vous, ô Père, penchez-Vous vers votre pauvre petite créature, « couvrez-la de votre ombre », ne voyez en elle que le « Bien-Aimé en lequel vous avez mis toutes vos complaisances ».

O mes Trois, mon Tout, ma Béatitude, Solitude infinie, Immensité où je me perds, je me livre à Vous comme une proie. Ensevelissez-Vous en moi pour que je m’ensevelisse en Vous, en attendant d’aller contempler en votre lumière l’abîme de vos grandeurs.

Ainsi soit-il.






LDVM



















André Campra, Michel-Richard de Lalande, Dimitri Bortniansky, Maxime Kovalevsky, Aloys Kunc, Gaston Roussel


Comments