Ascéndit Simon Petrus, et traxit rete in terram, plenum magnis píscibus centum quinquagínta tribus...

Deus, qui nos Resurrectiónis Domínicæ ánnua solemnitáte lætíficas: concéde propítius; ut per temporália festa, quæ ágimus, perveníre ad gáudia ætérna mereámur. Per eúndem Dóminum.

Today is Wednesday in Albis, the 4th day infra Octavam Paschae. The libellus for Holy Mass at Saint-Eugène is here. The Introit Venite benedicti Patris mei is one that I find quite moving in its loveliness; it may be my favorite of the entire liturgical year: in any event, I look forward to it once Easter itself has been achieved. 

M l'Abbé Grodziski is the celebrant of Holy Mass today at Saint-Eugène; the Schola is somewhat reinforced this morning, compared to yesterday. 

Statio ad S. Laurentium extra muros

The Introit is from St Matthew (25, 34), and joyfully acclaims the neophytes. They are the Benedicti, those to whom the benediction of the Father is promised as a heritage. To this blessing is attached the possession of a kingdom, that is to say, the Church of Christ in its three aspects, the militant, the purificative, and the triumphant. The being admitted into the Church by baptism signifies that we have taken the first step on the way of our predestination. It rests then with us in no way to thwart God’s wondrous design towards us. 'Come, ye blessed of my Father, receive the kingdom, alleluia; which was prepared for you from the foundation of the world, alleluia, alleluia, alleluia.' Psalm 95: 'Sing ye to the Lord a new canticle; sing to the Lord, all the earth.' (LS)

Introitus. Matth. 25, 34. Veníte, benedícti Patris mei, percípite regnum, allelúja: quod vobis parátum est ab orígine mundi, allelúja, allelúja, allelúja. Ps. 95, 1. Cantáte Dómino cánticum novum: cantáte Dómino, omnis terra. ℣. Glória Patri.

Kyrie, Gloria.

Oratio. Deus, qui nos Resurrectiónis Domínicæ ánnua solemnitáte lætíficas: concéde propítius; ut per temporália festa, quæ ágimus, perveníre ad gáudia ætérna mereámur. Per eúndem Dóminum.

Léctio Actuum Apostolorum.
Act. 3, 13-15 et 17-19.
In diébus illis: Apériens Petrus os suum, dixit: Viri Israelítæ, et qui timétis Deum, audíte. Deus Abraham et Deus Isaac et Deus Jacob, Deus patrum nostrórum, glorificávit Fílium suum Jesum, quem vos quidem tradidístis et negástis ante fáciem Piláti, judicánte illo dimítti. Vos autem sanctum et justum negástis, et petístis virum homicídam donári vobis: auctórem vero vitæ interfecistis, quem Deus suscitávit a mórtuis, cujus nos testes sumus. Et nunc, fratres, scio, quia per ignorántiam fecístis, sicut et príncipes vestri. Deus autem, quæ prænuntiávit per os ómnium Prophetárum, pati Christum suum, sic implévit. Pænitémini ígitur et convertímini, ut deleántur peccata vestra.

Graduale. Ps. 117, 24 et 16. Hæc dies, quam fecit Dóminus: exsultémus et lætámur in ea. ℣. Déxtera Dómini fecit virtutem, déxtera Dómini exaltávit me.

Allelúja, allelúja. ℣. Luc. 24, 34. Surréxit Dóminus vere: et appáruit Petro.

Sequentia.

Víctimæ pascháli laudes ímmolent Christiáni.

Agnus rédemit oves: Christus ínnocens Patri reconciliávit peccatóres.

Mors et vita duéllo conflixére mirándo: dux vitæ mórtuus regnat vivus. 

Dic nobis, María, quid vidísti in via?

Sepúlcrum Christi vivéntis et glóriam vidi resurgéntis.

Angélicos testes, sudárium et vestes.

Surréxit Christus, spes mea: præcédet vos in Galilǽam.

Scimus Christum surrexísse a mórtuis vere: tu nobis, victor Rex, miserére.

Amen. Allelúja.

 

 

✠ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Joánnem.
Joann. 21, 1-14.
In illo témpore: Manifestávit se íterum Jesus discípulis ad mare Tiberíadis. Manifestávit autem sic. Erant simul Simon Petrus et Thomas, qui dícitur Dídymus, et Nathánaël, qui erat a Cana Galilǽæ, et fílii Zebedǽi et álii ex discípulis ejus duo. Dicit eis Simon Petrus: Vado piscári. Dicunt ei: Venímus et nos tecum. Et exiérunt et ascendérunt in navim: et illa nocte nihil prendidérunt. Mane autem facto, stetit Jesus in lítore: non tamen cognovérunt discípuli, quia Jesus est. Dixit ergo eis Jesus: Púeri, numquid pulmentárium habétis? Respondérunt ei: Non. Dicit eis: Míttite in déxteram navígii rete, et inveniétis. Misérunt ergo: et jam non valébant illud tráhere prae multitúdine píscium. Dixit ergo discípulus ille, quem diligébat Jesus, Petro: Dóminus est. Simon Petrus cum audísset, quia Dóminus est, túnica succínxit se (erat enim nudus), et misit se in mare. Alii autem discípuli navígio venérunt (non enim longe erant a terra, sed quasi cúbitis ducéntis), trahéntes rete píscium. Ut ergo descendérunt in terram, vidérunt prunas pósitas, et piscem superpósitum, et panem. Dicit eis Jesus: Afférte de píscibus, quos prendidístis nunc. Ascéndit Simon Petrus, et traxit rete in terram, plenum magnis píscibus centum quinquagínta tribus. Et cum tanti essent, non est scissum rete. Dicit eis Jesus: Veníte, prandéte. Et nemo audébat discumbentium interrogáre eum: Tu quis es? sciéntes, quia Dóminus est. Et venit Jesus, et áccipit panem, et dat eis, et piscem simíliter. Hoc jam tértio manifestátus est Jesus discípulis suis, cum resurrexís set a mórtuis.

Credo.

Yesterday the Offertory reminded the neophytes of the holy font in which they were regenerated; today, on the other hand, it calls to their minds the eucharistic banquet to which they have been admitted. Psalm 77, 44. 'The Lord opened the doors of heaven, and rained down manna upon them to eat: he gave them the bread of heaven: man ate the bread of angels, alleluia.' The bread of angels becomes the food of man; not that heavenly things should be formed after the pattern of earthly ones, but in order that man through its life-giving power may be raised to emulate the sanctity of the angels. (LS)

Offertorium. Ps. 77, 23-25. Portas cœli apéruit Dóminus: et pluit illis manna, ut éderent: panem cœli dedit eis: panem Angelórum manducávit homo, allelúja.

Secreta. Sacrifícia, Dómine, paschálibus gáudiis immolámus: quibus Ecclésia tua mirabíliter et páscitur et nutrítur. Per Dóminum.

Præfatio, Communicantes et Hanc igitur, ut in die Paschæ.

Vere dignum et justum est, æquum et salutáre: Te quidem, Dómine, omni témpore, sed in hac potíssimum die gloriósius prædicáre, cum Pascha nostrum immolátus est Christus. Ipse enim verus est Agnus, qui ábstulit peccáta mundi. Qui mortem nostram moriéndo destrúxit, et vitam resurgéndo reparávit. Et ideo cum Angelis et Archángelis, cum Thronis et Dominatiónibus, cumque omni milítia cæléstis exércitus, hymnum glóriae tuæ cánimus, sine fine dicéntes:

Sanctus, Benedictus, Agnus Dei.

Communio. Rom. 6, 9. Christus resúrgens ex mórtuis jam non móritur, allelúja: mors illi ultra non dominábitur, allelúja, allelúja.

Postcommunio. Ab omni nos, quǽsumus, Dómine, vetustáte purgátos: sacraménti tui veneránda percéptio in novam transferat creatúram: Qui vivis et regnas.

LDVM