Ecce, ascéndimus Jerosólymam, et consummabúntur ómnia, quæ scripta sunt per Prophétas de Fílio hominis...
Preces pópuli tui, quǽsumus, Dómine, cleménter exáudi: ut, qui juste pro peccátis nostris afflígimur, pro tui nóminis glória misericórditer liberémur.
... From this Sunday until the following Tuesday there is traditionally performed the solemn act of adoration of the Most Blessed Sacrament, known as the prayers of the Forty Hours: the Most Sacred Host is exposed without interruption during three days, that is, forty hours. This practice was instituted at Milan at the beginning of the 16th century, in memory of the forty hours Our Lord lay in the Sepulchre, and also in remembrance of the forty days He passed, fasting, in the desert, of the forty days of the great Deluge, and of the forty years the Chosen People wandered in the desert of Sinai. At its beginning, the Forty Hours was not attached to a particular period of the year but was often prescribed for some urgent particular cause. Clemens VIII, by the Constitution Graves et diuturnae of 25 November 1592, extended the custom of the Forty Hours to the City of Rome for the purpose of prayer for the unity of Christendom. Clemens XII published a detailed liturgical instruction on 1 September 1731 (the so-called 'Clementine Instruction') appointing the prayers of the Forty Hours. This Instruction established, among other things, that the Most Blessed Sacrament be exposed surrounded by a great number of candles and it is counted as the 9th official liturgical book of the post-Tridentine Reform; its norms came to be applied as a template to all acts of exposition of the Sacrament, however brief. Finally, in 1765, Clemens XIII fixed the dates of the Forty Hours to the Sunday through Tuesday of Quinquagesima, immediately prior to the beginning of Lent, in expiation for the excesses, impieties, and sins committed during these three days of Carnival, and enriched this devotion with numerous indulgences. At Saint-Eugène, the Quarante-Heures begin with the Mass of Exposition on Quinquagesima at 1900 and are completed with the Mass of Reposition at 1900 on Tuesday....
Introitus. Ps. 30, 3-4. Esto mihi in Deum protectórem, et in locum refúgii, ut salvum me fácias: quóniam firmaméntum meum et refúgium meum es tu: et propter nomen tuum dux mihi eris, et enútries me. Ps. ibid., 2. In te, Dómine, sperávi, non confúndar in ætérnum: in justítia tua líbera me et éripe me. ℣. Glória Patri.
Kyrie.
Oratio. Preces nostras, quǽsumus, Dómine, cleménter exáudi: atque, a peccatórum vínculis absolútos, ab omni nos adversitáte custódi. Per Dóminum.
Léctio Epístolæ beáti Pauli Apóstoli ad Corinthios.
1 Cor. 13, 1-13.
Fratres: Si linguis hóminum loquar et Angelórum, caritátem autem non hábeam, factus sum velut æs sonans aut cýmbalum tínniens. Et si habúero prophétiam, et nóverim mystéria ómnia et omnem sciéntiam: et si habúero omnem fidem, ita ut montes tránsferam, caritátem autem non habúero, nihil sum. Et si distribúero in cibos páuperum omnes facultátes meas, et si tradídero corpus meum, ita ut árdeam, caritátem autem non habuero, nihil mihi prodest. Cáritas patiens est, benígna est: cáritas non æmulátur, non agit pérperam, non inflátur, non est ambitiósa, non quærit quæ sua sunt, non irritátur, non cógitat malum, non gaudet super iniquitáte, congáudet autem veritáti: ómnia suffert, ómnia credit, ómnia sperat, ómnia sústinet. Cáritas numquam éxcidit: sive prophétiæ evacuabúntur, sive linguæ cessábunt, sive sciéntia destruétur. Ex parte enim cognóscimus, et ex parte prophetámus. Cum autem vénerit quod perféctum est, evacuábitur quod ex parte est. Cum essem párvulus, loquébar ut párvulus, sapiébam ut párvulus, cogitábam ut párvulus. Quando autem factus sum vir, evacuávi quæ erant párvuli. Vidémus nunc per spéculum in ænígmate: tunc autem fácie ad fáciem. Nunc cognósco ex parte: tunc autem cognóscam, sicut et cógnitus sum. Nunc autem manent fides, spes, cáritas, tria hæc: major autem horum est cáritas.
Graduale. Ps. 76, 15 et 16. Tu es Deus qui facis mirabília solus: notam fecísti in géntibus virtútem tuam. ℣. Liberásti in bráchio tuo pópulum tuum, fílios Israel et Joseph.
Tractus. Ps. 99, 1-2. Jubiláte Deo, omnis terra: servíte Dómino in lætítia, ℣. Intráte in conspéctu ejus in exsultatióne: scitóte, quod Dóminus ipse est Deus. ℣. Ipse fecit nos, et non ipsi nos: nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
✠ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Lucam.
Luc. 18, 31-43.
In illo témpore: Assúmpsit Jesus duódecim, et ait illis: Ecce, ascéndimus Jerosólymam, et consummabúntur ómnia, quæ scripta sunt per Prophétas de Fílio hominis. Tradátur enim Géntibus, et illudétur, et flagellábitur, et conspuétur: et postquam flagelláverint, occídent eum, et tértia die resúrget. Et ipsi nihil horum intellexérunt, et erat verbum istud abscónditum ab eis, et non intellegébant quæ dicebántur. Factum est autem, cum appropinquáret Jéricho, cæcus quidam sedébat secus viam, mendícans. Et cum audíret turbam prætereúntem, interrogábat, quid hoc esset. Dixérunt autem ei, quod Jesus Nazarénus transíret. Et clamávit, dicens: Jesu, fili David, miserére mei. Et qui præíbant, increpábant eum, ut tacéret. Ipse vero multo magis clamábat: Fili David, miserére mei. Stans autem Jesus, jussit illum addúci ad se. Et cum appropinquásset, interrogávit illum, dicens: Quid tibi vis fáciam? At ille dixit: Dómine, ut vídeam. Et Jesus dixit illi: Réspice, fides tua te salvum fecit. Et conféstim vidit, et sequebátur illum, magníficans Deum. Et omnis plebs ut vidit, dedit laudem Deo.
Credo.
Offertorium. Ps. 118, 12-13. Benedíctus es, Dómine, doce me justificatiónes tuas: in lábiis meis pronuntiávi ómnia judícia oris tui.
Secreta. Hæc hóstia, Dómine, quǽsumus, emúndet nostra delícta: et, ad sacrifícium celebrándum, subditórum tibi córpora mentésque sanctíficet. Per Dóminum.
Præfatio de Sanctissima Trinitate.
Sanctus, Benedictus, Agnus Dei.
Communio. Ps. 77, 29-30. Manducavérunt, et saturári sunt nimis, et desidérium eórum áttulit eis Dóminus: non sunt fraudáti a desidério suo.
Postcommunio. Quǽsumus, omnípotens Deus: ut, qui cœléstia aliménta percépimus, per hæc contra ómnia adversa muniámur. Per Dóminum.
~+~+~+~
The Mass of Exposition is Cibavit eos ex adipe frumenti. The libellum for it is here.
At the entrance of the clergy, the prose Lauda Sion Salvatorem of Saint Thomas Aquinas is sung, in the setting of Father Francisco Correa de Arauxo de Acebedo (1584-1654), organist of the Segovia cathedral; it will be completed during the Offertory.
The Mass Ad Maiorem Dei Gloriam of André Campra is being sung, with Credo III.
Kyrie, Gloria.
Oratio. Deus, qui nobis sub Sacraménto mirábili passiónis tuæ memóriam reliquísti: tríbue, quǽsumus, ita nos Córporis et Sánguinis tui sacra mystéria venerári; ut redemptiónis tuæ fructum in nobis júgiter sentiámus: Qui vivis et regnas.
Léctio Epístolæ beáti Pauli Apóstoli ad Corínthios.
1. Cor. 11, 23-29.
Fratres: Ego enim accépi a Dómino quod et trádidi vobis, quóniam Dóminus Jesus, in qua nocte tradebátur, accépit panem, et grátias agens fregit, et dixit: Accípite et manducáte: hoc est corpus meum, quod pro vobis tradétur: hoc fácite in meam commemorationem. Simíliter et calicem, postquam cœnávit, dicens: Hic calix novum testaméntum est in meo sánguine: hoc fácite, quotiescúmque bibétis, in meam commemoratiónem. Quotiescúmque enim manducábitis panem hunc, et cálicem bibétis, mortem Dómini annuntiábitis, donec véniat. Itaque quicúmque manducáverit panem hunc vel bíberit cálicem Dómini indígne, reus erit córporis et sánguinis Dómini. Probet autem seípsum homo: et sic de pane illo edat, et de cálice bibat. Qui enim mánducat et bibit indígne, judícium sibi mánducat et bibit, non dijúdicans corpus Dómini.
Graduale. Ps. 144, 15-16. Oculi ómnium in te sperant, Dómine: et tu das illis escam in témpore opportúno. ℣. Aperis tu manum tuam: et imples omne ánimal benedictióne.
Tractus. Malach. 1, 11. Ab ortu solis usque ad occásum, magnum est nomen meum in géntibus. ℣. Et in omni loco sacrificátur, et offértur nómini meo oblátio munda: quia magnum est nomen meum in géntibus. ℣. Prov. 9, 5. Veníte, comédite panem meum: et bíbite vinum, quod míscui vobis.
✠ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Joánnem.
Joann. 6, 56-59.
In illo témpore: Dixit Jesus turbis Judæórum: Caro mea vere est cibus, et panis meus vere est potus, ut manducat meam carnem, et bibit meum sanguinem, in me manet, et ego in illo. Sicut misit me vivens Pater, et ego vivo propter Patrem: et qui manducat me, et ipse vivet propter me. Hic est panis, qui de cælo descéndit. Non sicut manducavérunt patres vestri manna, et mórtui sunt. Qui manducat hunc panem, vivet in ætérnum.
Offertorium. Levit. 21,6. Sacerdótes Dómini incénsum et panes ófferunt Deo: et ideo sancti erunt Deo suo, et non pólluent nomen ejus.
Secreta. Ecclésiæ tuæ, quǽsumus, Dómine, unitátis et pacis propítius dona concéde: quæ sub oblátis munéribus mýstice designántur. Per Dóminum.
Præfatio de Sanctissimo Sacramento.
Sanctus, Benedictus, Agnus Dei.
Communio. 1. Cor. 11, 26-27. Quotiescúmque manducábitis panem hunc, et cálicem bibétis, mortem Dómini annuntiábitis, donec véniat: itaque quicúmque manducáverit panem vel bíberit cálicem Dómini indígne, reus erit córporis et sánguinis Dómini.
Postcommunio. Fac nos, quǽsumus, Dómine, divinitátis tuæ sempitérna fruitióne repléri: quam pretiósi Córporis et Sánguinis tui temporális percéptio pretiósi Córporis et Sánguinis tui temporális percéptio præfigúrat: Qui vivis et regnas.
Accompanying the procession, the setting of Saint Thomas Aquinas's Pange lingua gloriosi by Michel-Richard de Lalande (1657-1726), maître de la chapelle of Kings Louis XIV and Louis XV.
1. Cor. 11, 23-29.
Fratres: Ego enim accépi a Dómino quod et trádidi vobis, quóniam Dóminus Jesus, in qua nocte tradebátur, accépit panem, et grátias agens fregit, et dixit: Accípite et manducáte: hoc est corpus meum, quod pro vobis tradétur: hoc fácite in meam commemorationem. Simíliter et calicem, postquam cœnávit, dicens: Hic calix novum testaméntum est in meo sánguine: hoc fácite, quotiescúmque bibétis, in meam commemoratiónem. Quotiescúmque enim manducábitis panem hunc, et cálicem bibétis, mortem Dómini annuntiábitis, donec véniat. Itaque quicúmque manducáverit panem hunc vel bíberit cálicem Dómini indígne, reus erit córporis et sánguinis Dómini. Probet autem seípsum homo: et sic de pane illo edat, et de cálice bibat. Qui enim mánducat et bibit indígne, judícium sibi mánducat et bibit, non dijúdicans corpus Dómini.
Graduale. Ps. 144, 15-16. Oculi ómnium in te sperant, Dómine: et tu das illis escam in témpore opportúno. ℣. Aperis tu manum tuam: et imples omne ánimal benedictióne.
Tractus. Malach. 1, 11. Ab ortu solis usque ad occásum, magnum est nomen meum in géntibus. ℣. Et in omni loco sacrificátur, et offértur nómini meo oblátio munda: quia magnum est nomen meum in géntibus. ℣. Prov. 9, 5. Veníte, comédite panem meum: et bíbite vinum, quod míscui vobis.
✠ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Joánnem.
Joann. 6, 56-59.
In illo témpore: Dixit Jesus turbis Judæórum: Caro mea vere est cibus, et panis meus vere est potus, ut manducat meam carnem, et bibit meum sanguinem, in me manet, et ego in illo. Sicut misit me vivens Pater, et ego vivo propter Patrem: et qui manducat me, et ipse vivet propter me. Hic est panis, qui de cælo descéndit. Non sicut manducavérunt patres vestri manna, et mórtui sunt. Qui manducat hunc panem, vivet in ætérnum.
Offertorium. Levit. 21,6. Sacerdótes Dómini incénsum et panes ófferunt Deo: et ideo sancti erunt Deo suo, et non pólluent nomen ejus.
Secreta. Ecclésiæ tuæ, quǽsumus, Dómine, unitátis et pacis propítius dona concéde: quæ sub oblátis munéribus mýstice designántur. Per Dóminum.
Præfatio de Sanctissimo Sacramento.
Vere dignum et justum est, æquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere: Dómine sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus, per Christum Dóminum nostrum, verum æternúmque Pontíficem, et
solum sine peccáti mácula Sacerdótem. Qui in novíssima cœna formam sacrifícii perénnis instítuens, hóstiam se tibi primum óbtulit, et primus dócuit offérri. Cujus carne pro nobis immoláta dum páscimur roborámur, et fuso sánguine dum potámur, ablúimur. Et ideo cum Angelis et Archángelis, cum Thronis et Dominatiónibus, cumque omni milítia cæléstis exércitus, hymnum glóriae tuæ cánimus, sine fine dicéntes:
Sanctus, Benedictus, Agnus Dei.
The motet Panis Angelicus of Henry du Mont (1610-1684), maître de chapelle of King Louis XIV and organist at Saint-Paul, is sung at Communion.
Communio. 1. Cor. 11, 26-27. Quotiescúmque manducábitis panem hunc, et cálicem bibétis, mortem Dómini annuntiábitis, donec véniat: itaque quicúmque manducáverit panem vel bíberit cálicem Dómini indígne, reus erit córporis et sánguinis Dómini.
Postcommunio. Fac nos, quǽsumus, Dómine, divinitátis tuæ sempitérna fruitióne repléri: quam pretiósi Córporis et Sánguinis tui temporális percéptio pretiósi Córporis et Sánguinis tui temporális percéptio præfigúrat: Qui vivis et regnas.
Accompanying the procession, the setting of Saint Thomas Aquinas's Pange lingua gloriosi by Michel-Richard de Lalande (1657-1726), maître de la chapelle of Kings Louis XIV and Louis XV.
The Litany follows and the Psalm and orations of the Quarante-Heures, as in the livret.
Have been terribly remiss in adding the video-recordings, tsk, but will try to begin doing so, and that regularly, from today.
LDVM
Comments
Post a Comment