Tóllite portas, príncipes, vestras: et elevámini, portæ æternáles: et introívit Rex glóriæ...

 

Today is the Saturday infra Hebdomadam IIam Adventus and at Barroux the Mass Rorate caeli desuper of Our Lady in Advent will be sung. In the traditional Roman Rite, it is the feast of the Martyr Bishop Saint Eusebius of Vercelli; but as usual I will miss the live-streaming of Holy Mass from Saint-Eugène at 0030 so won't note that Mass, Sacerdotes Dei benedicite Dominum, here. I hope to be back from the morning errands by the time 1st Vespers is begun, however.

Sancti Eusebii, Episcopi Vercellensis et Martyris; cujus dies natalis Kalendis Augusti, et Ordinatio decimo octavo Kalendas Januarii refertur.

Lectio 4
Eusebius, natióne Sardus, Romanæ urbis lector, post Vercellénsis epíscopus, ad hanc regéndam ecclésiam mérito est créditus divino eléctus judício: nam quem numquam ante constitúti electóres cognoverant, posthábitis civibus, simul ut vidérunt, et probavérunt; tantumque intérfuit, ut probarétur, quantum ut viderétur. Primus in Occidéntis partibus in eadem ecclésia eosdem monachos instituit esse quos clericos, ut esset in ipsis viris et contemptus rerum, et accurátio levitárum. Ariánis impietátibus ea tempestáte per Occidéntem longe lateque traductis, advérsus eas viríliter sic dimicávit, ut ejus invicta fides Libérium summum Pontificem ad vitæ solatium erigeret. Quare hic sciens in ipso fervére Spíritum Dei, cum ei significasset ut penes imperatórem una cum suis legátis patrocinium fidei susciperet, mox cum illis profectus est ad Constántium; apud quem enixius agens, quidquid legatióne petebátur, obtinuit, ut episcopórum nempe cœtus celebrarétur.

R. Honéstum fecit illum Dóminus, et custodívit eum ab inimícis, et a seductóribus tutávit illum:
* Et dedit illi claritátem ætérnam.
V. Descendítque cum illo in fóveam, et in vínculis non derelíquit eum.
R. Et dedit illi claritátem ætérnam.

Lectio 5
Colléctum est Mediolani anno sequénti concílium, ad quod a Constantio invitátum Eusebium concupitúmque, ac vocátum a Liberii legatis, tantum abest, ut malignántium synagóga Arianórum contra sanctum Athanasium furéntium in suas partes adduceret, ut potius diserte statim ipse declarans, e præséntibus quosdam sibi compertos hæretica labe pollutos, Nicænam immo fidem proposúerit iis subscribéndam, ántequam cetera tractaréntur. Quod Ariánis acerbe irátis negántibus, nedum in Athanasium recusávit ipse subscribere, quin sancti Dionysii Mártyris, qui decéptus ab ipsis subscripserat, captivatam simplicitátem ingeniosíssime liberávit. Quam ob rem illi gráviter indignántes, post multas illatas injurias, exsílio illum mulctarunt: sed sanctus vir, excusso púlvere, nec cæsaris minas veritus, nec enses obstrictos, exsílium véluti sui ministerii offícium accépit; missusque Scythópolim, famem, sitim, verbera, divérsaque supplícia perpéssus, pro fide strenue vitam contempsit, mortem non metuit, corpus carnificibus trádidit.

R. Desidérium ánimæ ejus tribuísti ei Dómine,
* Et voluntáte labiórum ejus non fraudásti eum.
V. Quóniam prævenísti eum in benedictiónibus dulcédinis: posuísti in cápite ejus corónam de lápide pretióso.
R. Et voluntáte labiórum ejus non fraudásti eum.

Lectio 6
Quanta in eum tunc Arianórum crudelitas fúerit ac effrons inverecúndia, ostendunt graves litteræ plenæ róboris, pietátis ac religiónis, quas e Scythópoli scripsit ad Vercellensem clerum et pópulum, aliosque finítimos; e quibus étiam est explorátum, ipsórum nec minis, inhumanáque sævítia pótuisse umquam eum deterreri, nec serpentina blanda subtilitate ad eórum societátem perduci. Hinc in Cappadociam, postremoque ad superiores Ægypti Thebáidas pro constántia sua deportatus, exsilii rigores tulit ad mortem usque Constantii: post quam ad gregem suum reverti permissus, non prius redire vóluit, quam reparandis fidei jacturis ad Alexandrinam synodum sese conferret, postque médici præstántis instar, péragrans Oriéntis provincias, in fide infirmos ad integram valetúdinem restitúeret, eos instítuens in Ecclésiæ doctrina. Inde salubritate pari digresso in Illyricum, tandemque in Italiam delato, ad ejus réditum lúgubres vestes Italia mutávit: ubi postquam Psalmórum ómnium expurgatos a se commentarios Orígenis édidit, Eusebiíque Cæsareénsis, quos verterat de Græco in Latinum; demum tot egregie factis illustris ad immarcescíbilem glóriæ corónam tantis ærumnis proméritam, sub Valentiniáno et Valénte Vercellis migrávit.

R. Stola jucunditátis índuit eum Dóminus:
* Et corónam pulchritúdinis pósuit super caput ejus.
V. Cibávit illum Dóminus pane vitæ et intelléctus: et aqua sapiéntiæ salutáris potávit illum.
R. Et corónam pulchritúdinis pósuit super caput ejus.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Et corónam pulchritúdinis pósuit super caput ejus.

Lectio 7

Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum

Matt 16:24-27

In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis: Si quis vult post me veníre, ábneget semetípsum, et tollat crucem suam, et sequátur me. Et réliqua.

Homilía sancti Gregórii Papæ

Homilia 32 in Evang.

Quia Dóminus ac Redémptor noster novus homo venit in mundum, nova præcépta dedit mundo. Vitæ étenim nostræ véteri in vítiis enutrítæ contrarietátem oppósuit novitátis suæ. Quid enim vetus, quid carnális homo nóverat, nisi sua retinére, aliéna rápere, si posset; concupíscere, si non posset? Sed cæléstis médicus síngulis quibúsque vítiis obviántia ádhibet medicaménta. Nam sicut arte medicínæ cálida frígidis, frígida cálidis curántur: ita Dóminus noster contrária oppósuit medicaménta peccátis, ut lúbricis continéntiam, tenácibus largitátem, iracúndis mansuetúdinem, elátis præcíperet humilitátem.

R. Coróna áurea super caput ejus,

* Expréssa signo sanctitátis, glória honóris, et opus fortitúdinis.

V. Quóniam prævenísti eum in benedictiónibus dulcédinis, posuísti in cápite ejus corónam de lápide pretióso.

R. Expréssa signo sanctitátis, glória honóris, et opus fortitúdinis.

Lectio 8

Certe cum se sequéntibus nova mandáta propóneret, dixit: Nisi quis renuntiáverit ómnibus quæ póssidet, non potest meus esse discípulus. Ac si apérte dicat: Qui per vitam véterem aliéna concupíscitis, per novæ conversatiónis stúdium et vestra largímini. Quid vero in hac lectióne dicat, audiámus: Qui vult post me veníre, ábneget semetípsum. Ibi dícitur, ut abnegémus nostra: hic dícitur, ut abnegémus nos. Et fortásse laboriósum non est hómini relínquere sua; sed valde laboriósum est relínquere semetípsum. Minus quippe est abnegáre quod habet; valde autem multum est abnegáre quod est.

R. Dómine, prævenísti eum in benedictiónibus dulcédinis:

* Posuísti in cápite ejus corónam de lápide pretióso.

V. Vitam pétiit a te, et tribuísti ei longitúdinem diérum in sǽculum sǽculi.

R. Posuísti in cápite ejus corónam de lápide pretióso.

V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.

R. Posuísti in cápite ejus corónam de lápide pretióso.

Lectio 9

Ad se autem nobis veniéntibus Dóminus præcépit, ut renuntiémus nostris: quia quicúmque ad fídei agónem vénimus, luctámen contra malígnos spíritus súmimus. Nihil autem malígni spíritus in hoc mundo próprium póssident: nudi ergo cum nudis luctári debémus. Nam si vestítus quisque cum nudo luctátur, cítius ad terram dejícitur, quia habet unde teneátur. Quid enim sunt terréna ómnia, nisi quædam córporis induménta? Qui ergo contra diábolum ad certámen próperat, vestiménta abjíciat, ne succúmbat.

Te Deum...

Introitus. Is. 45, 8. Roráte, cœli, désuper, et nubes pluant justum: aperiátur terra, et gérminet Salvatórem. Ps. 84, 2. Benedixísti, Domine, terram tuam: avertísti captivitátem Jacob. ℣. Glória Patri.

Kyrie, Gloria.

Oratio. Deus, qui de beátæ Maríæ Vírginis útero Verbum tuum, Angelo nuntiánte, carnem suscípere voluísti: præsta supplícibus tuis; ut, qui vere eam Genetrícem Dei crédimus, ejus apud te intercessiónibus adjuvémur. Per eúndem Dóminum.

Oratio. Excita, Dómine, corda nostra ad præparándas Unigéniti tui vias: ut, per ejus advéntum, purificátis tibi méntibus servíre mereámur: Qui tecum.

Léctio Isaíæ Prophétæ.
Is. 7, 10-15.
In diébus illis: Locútus est Dóminus ad Achaz, dicens: Pete tibi signum a Dómino, Deo tuo, in profúndum inférni, sive in excélsum supra. Et dixit Achaz: Non petam et non tentábo Dóminum. Et dixit: Audíte ergo, domus David: Numquid parum vobis est, moléstos esse homínibus, quia molesti estiset Deo meo? Propter hoc dabit Dóminus ipse vobis signum. Ecce, Virgo concípiet et páriet fílium, et vocábitur nomen ejus Emmánuel. Butýrum et mel cómedet, ut sciat reprobare malum et elígere bonum.

Graduale. Ps. 23, 7. Tóllite portas, príncipes, vestras: et elevámini, portæ æternáles: et introívit Rex glóriæ. ℣. Ibid., 3-4. Quis ascéndet in montem Dómini? aut quis stabit in loco sancto ejus? Innocens mánibus et mundo corde.

Allelúja, allelúja. ℣. Luc. 1, 28. Ave, María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus. Allelúja.

✠ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Lucam.
Luc. 1, 26-38.
In illo témpore: Missus est Angelus Gábriël a Deo in civitátem Galilǽæ, cui nomen Názareth, ad Vírginem desponsátam viro, cui nomen erat Joseph, de domo David, et nomen Vírginis María. Et ingréssus Angelus ad eam, dixit: Ave, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus. Quæ cum audísset, turbáta est in sermóne ejus: et cogitábat, qualis esset ista salutátio. Et ait Angelus ei: Ne tímeas, María, invenísti enim grátiam apud Deum: ecce, concípies in útero et páries fílium, et vocábis nomen ejus Jesum. Hic erit magnus, et Fílius Altíssimi vocábitur, et dabit illi Dóminus Deus sedem David, patris ejus: et regnábit in domo Jacob in ætérnum, et regni ejus non erit finis. Dixit autem María ad Angelum: Quómodo fiet istud, quóniam virum non cognósco? Et respóndens Angelus, dixit ei: Spíritus Sanctus supervéniet in te, et virtus Altíssimi obumbrábit tibi. Ideóque et quod nascétur ex te Sanctum, vocábitur Fílius Dei. Et ecce, Elísabeth, cognáta tua, et ipsa concépit fílium in senectúte sua: et hic mensis sextus est illi, quæ vocátur stérilis: quia non erit impossíbile apud Deum omne verbum. Dixit autem María: Ecce ancílla Dómini, fiat mihi secúndum verbum tuum.

Offertorium. Luc. 1, 28 et 42. Ave, María, grátia plena; Dominus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui.

Secreta. In méntibus nostris, quǽsumus, Dómine, veræ fidei sacraménta confírma: ut, qui concéptum de Vírgine Deum verum et hóminem confitémur; per ejus salutíferæ resurrectiónis poténtiam, ad ætérnam mereámur perveníre lætítiam. Per eúndem Dóminum.

Secreta. Placáre, quǽsumus, Dómine, humilitátis nostræ précibus et hóstiis: et, ubi nulla suppétunt suffrágia meritórum, tuis nobis succúrre præsídiis. Per Dóminum.

Sanctus, Benedictus, Agnus Dei.

Communio. Is. 7, 14. Ecce, Virgo concípiet et páriet fílium: et  vocábitur nomen ejus Emmánuel.

Postcommunio. Grátiam tuam, quǽsumus, Dómine, méntibus nostris infúnde: ut, qui, Angelo nuntiánte, Christi, Fílii tui, incarnatiónem cognóvimus; per passiónem ejus et crucem, ad resurrectiónis glóriam perducámur. Per eúndem Dóminum.

Postcommunio. Repléti cibo spirituális alimóniæ, súpplices te, Dómine, deprecámur: ut, hujus participatióne mystérii, dóceas nos terréna despícere et amáre cœléstia. Per Dóminum.

Am following 1st Vespers at Saint-E.; the Schola in the sanctuary has left it to join the Schola just outside the sanctuary (the women, in other words) in order to sing the Conditor alme siderum. My 'favorite' amongst the servers, the blond one who used to have bushy sideburns, is managing the incense for the Magnificat; only noticed him particularly because this morning was the first time in three? four? years I'd heard his voice: happened to be paying attention to the video of the streaming (more often than not I listen rather than watch and listen) as he intoned the antiphon Dabo in Sion salutem. A fine tenor although lacking the confidence of a practiced singer. The livret is here.

Had to smile earlier at the sight of the 'rose' (it is Gaudete) altar frontal which reminds me of nothing so much as a sheet that was, by mistake, washed with a red towel in the load. 

LDVM