The Roman Martyrology for the day before the Nones of November

Prídie Nonas Novémbris Luna vicésima prima Anno Dómini 2023

primo A Sancti Cároli Borromǽi Cardinális, Epíscopi Mediolanénsis et Confessóris, qui migrávit in cælum prídie hujus diéi (1584).

primo R Memoria sancti Caroli Borromeo, episcopi, qui, ab avunculo Pio papa Quarto inter cardinales cooptatus et episcopus
Mediolanensis electus, in hac sede verus pastor de necessitatibus Ecclesiae temporis sui sedulus fuit: ad informandum clerum
synodos collegit seminariaque instituit, ad christianos mores
fovendos totum gregem pluries visitavit multaque ad animarum salutem decrevit. Ad patriam caelestem pridie huius diei
migravit (1584).

Die natális quoque sanctórum Philólogi et Pátrobæ, sancti Pauli Apóstoli discipulórum (s I).

Ephesi sancti Porphýrii Mártyris, sub Aureliáno Imperatóre (a 275 tr).

A Bonóniæ sanctórum Mártyrum Vitális et Agrícolæ; quorum prior posterióris servus ántea fuit, póstea consors et colléga martýrii. In ipsum porro Vitálem persecutóres ómnia tormentórum génera ita exercuérunt, ut non esset in córpore ejus sine vúlnere locus, quæ ipse constánter pérferens, in oratióne spíritum Deo réddidit; Agrícolam vero, plúrimis clavis cruci affigéntes, interemérunt. Eórum translatióni sanctus Ambrósius cum interésset, Mártyris clavos, sánguinem triumphálem et crucis lignum se collegísse refert, ac sub sacris altáribus condidísse (304).

R Bononiae in Aemilia, sanctorum Vitalis et Agricolae, martyrum,
quorum, narrante sancto Ambrosio, prior alterius servus antea fuit,
dein consors et collega martyrii: hie enim omnia tormentorum genera ita passus, ut non esset in corpore sine vulnere locus; ille vero, supplicio servi non territus, cruci affixus eiusdem martyrium imitatus est (304).

A Myræ, in Lýcia, sanctórum Mártyrum Nicándri Epíscopi, et Hermæ Presbýteri, sub Libánio Prǽside (s IV).

R Myrae in Lycia, sanctorum martyrum Nicandri, episcopi, et
Hermetis, presbyteri (s IV).

A Romæ natális sancti Piérii, Presbýteri Alexandríni, qui, in divínis Scriptúris nobíliter erudítus, vita puríssimus, et ad Christiánam philosophíam nudus pénitus et expedítus, sub Caro et Diocletiáno Princípibus, regénte Alexandrínam Ecclésiam Theóna, florentíssime dócuit pópulum, et divérsos tractátus édidit; post persecutiónem vero, omne vitæ suæ tempus Romæ versátus, in pace quiévit (s IV).

R Commemoratio sancti Pierii, presbyteri Alexandrini, qui, philosophicis doctrinis illustris, sed integritate vitae et voluntaria paupertate clarior, regente Alexandrinam Ecclesiam Theona, penitus divinas Scripturas populum docuit et post persecutionem Romae in pace quievit (s IV).

A Apud Ruthénos, in Gállia, Beáti Amántii [Amans] Epíscopi, cujus vita éxstitit sanctitáte et miráculis gloriósa (c 440 tr).

R Ruthenis in Aquitania, Sancti Amantii [Amans] Episcopi, qui huius civitatis primus antistes creditur fuisse (s V).

*Traiecti Mosae [Maastricht] in Brabantia Austrasiae, Sancti Perpetui Episcopi (620).

A Tréviris Sanctæ Modéstæ Vírginis (680).

R Treviris in Austrasia, Sanctae Modestae Abbatissae, quae, ab ipsa
infantia Deo consecrata, gregi sanctimonialium coenobii Horreensis [Öhren] in civitate prima praefuit et cum sancta Gertrude Nivellensi summa in Deo familiaritate coniuncta est (680).

Augustodúni [Autun] sancti Próculi, Epíscopi et Mártyris (c 717).

In Bithýnia sancti Joannícii Abbátis (846).

In pago Vilcassíno [Saint Clair sur Epte], in Gállia, Sancti Clari [Clair] Presbýteri et Mártyris (c 884).

A Apud Albam Regálem, in Pannónia, deposítio beáti Emeríci Confessóris, qui fuit fílius sancti Stéphani, Hungarórum Regis (1031).

R Apud Albam Regalem in Pannonia, sancti Emerici seu Henrici,
filii sancti Stephani Hungarorum regis, immatura morte praeventi (1031).

*Patavii in Venetia, beatae Helenae Enselmini, virginis ex Ordine
Clarissarum, quae multos dolores ac ipsam loquelae amissionem mira patientia toleravit (1242).

A In cœnóbio Cervi Frígidi [Cerfroid], territórii Meldénsis [Meaux], natális Sancti Felícis Valésii Presbýteri et Confessóris; qui Fundátor fuit Ordinis sanctíssimæ Trinitátis redemptiónis captivórum. Ipsíus autem festum, ex dispositióne Innocéntii Papæ Undécimi, celebrátur duodécimo Kaléndas Decémbris (1212).

R Apud Cervum Frigidum [Cerfroid] territorii Meldensis [Meaux] in Gallia, Sancti Felicis de Valois, qui, postquam solitariam vitam diu egit, socius sancti Ioannis de Matha in Ordine Sanctissimae Trinitatis Redemptione Captivorum instituendo fuisse habetur (1212).

*In conventu de Scotiis [aux Couëts] apud Nannetes [Nantes] in Gallia, Beatae Franciscae de Ambosia, quae, ducissa Britanniae, Dariorigi [Vannes] primum in Gallia carmelum mulierum condidit, in quem, vidua effecta, ancilla Christi secessit (1475).

V. Et álibi aliórum plurimórum sanctórum Mártyrum et Confessórum, atque sanctárum Vírginum.

R. Deo grátias.

In the Old English Martyrology there is no saint eulogised today, November 4.








LDVM




Pridie Nonas Novembris

Memoria sancti Caroli Borromeo, episcopi, qui, ab avunculo Pio papa Quarto inter cardinales cooptatus et episcopus Mediolanensis electus, in hac sede verus pastor de necessitatibus Ecclesiae temporis sui sedulus fuit: ad informandum clerum synodos collegit seminariaque instituit, ad christianos mores 
fovendos totum gregem pluries visitavit multaque ad animarum salutem decrevit. Ad patriam caelestem pridie huius diei migravit (1584). 

2. Bononiae in Aemilia, sanctorum Vitalis et Agricolae, martyrum, quorum, narrante sancto Ambrosio, prior alterius servus antea fuit, dein consors et collega martyrii: hie enim omnia tormentorum genera ita passus, ut non esset in corpore sine vulnere locus; ille vero, supplicio servi non territus, cruci affixus eiusdem martyrium imitatus est (304). 

3. Myrae in Lycia, sanctorum martyrum Nicandri, episcopi, et Hermetis, presbyteri (s IV). 

4. Commemoratio sancti Pierii, presbyteri Alexandrini, qui, philosophicis doctrinis illustris, sed integritate vitae et voluntaria paupertate clarior, regente Alexandrinam Ecclesiam Theona, penitus divinas Scripturas populum docuit et post persecutionem Romae in pace quievit (s IV). 

5. Ruthenis in Aquitania, sancti Amantii, episcopi, qui huius civitatis primus antistes creditur fuisse (s V). 

6*. Traiecti Mosae in Brabantia Austrasiae, sancti Perpetui, episcopi (620). 

7. Treviris in Austrasia, sanctae Modestae, abbatissae, quae, ab ipsa infantia Deo consecrata, gregi sanctimonialium coenobii Horreensis in civitate prima praefuit et cum sancta Gertrude Nivellensi summa in Deo familiaritate coniuncta est (680). 

8. Apud Albam Regalem in Pannonia, sancti Emerici seu Henrici, filii sancti Stephani Hungarorum regis, immatura morte praeventi (1031). 

9*. Patavii in Venetia, beatae Helenae Enselmini, virginis ex Ordine Clarissarum, quae multos dolores ac ipsam loquelae amissionem mira patientia toleravit (1242). 

10*. Apud Cervum Frigidum territorii Meldensis in Gallia, sancti Felicis de Valois, qui, postquam solitariam vitam diu egit, socius sancti Ioannis de Matha in Ordine Sanctissimae Trinitatis Redemptione Captivorum instituendo fuisse habetur (1212). 

11 *. In conventu de Scotiis apud Nannetes in Gallia, beatae Franciscae de Ambosia, quae, ducissa Britanniae, Dariorigi primum in Gallia carmelum mulierum condidit, in quem, vidua effecta, ancilla Christi secessit (1475). 

Pridie Nonas Novembris

Memoria de san Carlos Borromeo, obispo, que nombrado cardenal por su tío materno, el papa Pío IV, y elegido obispo de Milán, fue en esta sede un verdadero pastor fiel, preocupado por las necesidades de la Iglesia de su tiempo, y para la formación del clero convocó sínodos y erigió seminarios, visitó muchas veces toda su diócesis con el fin de fomentar las costumbres cristianas y dio muchas normas para bien de los fieles. Pasó a la patria celeste en la fecha de ayer (1584).

2. En Bolonia, de la Emilia, santos Vidal y Agrícola, mártires, que, según nos refiere san Ambrosio, el primero de ellos fue antes siervo del segundo y luego compañero y colega en el martirio. Vidal padeció tantos tormentos que no le quedó parte de su cuerpo sin heridas y Agrícola, a su vez, sin asustarse por el suplicio de su antiguo criado, le imitó en el mismo martirio, siendo crucificado (304).

3. En Mira, de Licia, santos mártires Nicandro, obispo, y Hermas, presbítero (c. s. IV).

4. Conmemoración de san Pierio, presbítero de Alejandría, ilustrado en los temas filosóficos, pero más esclarecido aún por la integridad de su vida y su voluntaria pobreza. Mientras Teonas regía la Iglesia alejandrina, explicó con profundidad al pueblo las divinas Escrituras, y en Roma, después de la persecución, descansó en paz (s. IV).

5*. En Rodez, de Aquitania, san Amancio, obispo, a quien se tiene por el primero de esta ciudad (s. V).

6. En Maastrich, junto al Mossa, en Brabante, de Austrasia, san Perpetuo, obispo (c. 620).

7. En Tréveris, de Austrasia, santa Modesta, abadesa, que, consagrada a Dios desde la infancia, fue la primera que presidió la comunidad de monjas del cenobio «ad Horreum» (Öhren) en la ciudad, y estuvo unida con santa Gertrudis de Nivelles en total familiaridad, basada en Dios (680).

8. Junto a Alba Real (Székesfehérvár), en Panonia (hoy Hungría), san Emerico o Enrique, hijo de san Esteban, rey de los húngaros, sorprendido por una muerte imprevista (1031).

9*. En Padua, en la región de Venecia, beata Elena Enselmini, virgen de la Orden de las Clarisas, que sufrió con admirable paciencia multitud de dolores y hasta la pérdida del habla (1242).

10*. En Cerfroid, en el territorio de Meaux, en Francia, san Félix de Valois, que, después de una larga vida de solitario, se le considera compañero de san Juan de Mata en la fundación de la Orden de la Santísima Trinidad, para la redención de los cautivos (1212).

11*. En el convento de Nuestra Señora des Cöts, de Nantes, en Francia, beata Francisca de Amboise, que, siendo duquesa de Bretaña, fundó en Vannes el primer Carmelo femenino francés, donde se retiró como sierva de Cristo al quedar viuda (1475).

Pridie Nonas Novembris

Mémoire de saint Charles Borromée, évêque. Nommé par son oncle, le pape Pie IV, cardinal et archevêque de Milan, il se montra sur ce siège un vrai pasteur, attentif aux besoins de l’Église de son temps. Pour la formation de son clergé, il réunit des synodes et fonda des séminaires ; pour favoriser la vie chrétienne, il visita plusieurs fois tout son troupeau et les diocèses suffragants et prit beaucoup de dispositions pour le salut des âmes. Il s’en alla la veille de ce jour à la patrie du ciel, en 1584.

À Bologne en Émilie, les saints Vital et Agricole, martyrs. Selon le récit de saint Ambroise, Vital qui était l’esclave d’Agricola, fut aussi son compagnon de martyre et partagea son sort. Il subit tous les genres de supplices au point qu’il n’avait plus sur son corps un endroit sans blessure ; Agricola, que le supplice de son esclave ne sut effrayer, imita son martyre en étant crucifié.

À Myre en Lycie, les saints martyrs Nicandre, évêque, et Hermès, prêtre, au IVe siècle.

Commémoraison de saint Piérius, prêtre d’Alexandrie. Illustre comme philosophe, mais plus encore par l’intégrité de sa vie et sa pauvreté volontaire, il enseigna parfaitement au peuple les divines Écritures, alors que saint Théonas gouvernait l’Église d’Alexandrie et, après la persécution, il s’endormit dans la paix au début du IVe siècle.

À Rodez, au Ve siècle, saint Amand évêque, qui fut, croit-on, le premier évêque de cette cité.

*Dans la région de Maastricht dans le Brabant, peut-être au VIIe siècle, saint Perpète, évêque.

À Trèves en Rhénanie, après 649, sainte Modeste, abbesse. Consacrée à Dieu dès son enfance, elle devint la première abbesse du monastère d’Öhren dans la cité et fut liée à sainte Gertrude de Nivelles dans une extrême familiarité avec Dieu.

À Albe-Royale en Pannonie, l’an 1031, la mise au tombeau de saint Emeric ou Henri, fils de saint Étienne, roi de Hongrie, mort prématurément.

*À Padoue en Vénétie, l’an 1251, la bienheureuse Hélène Enselmini, vierge clarisse, qui supporta avec une patience admirable de multiples douleurs, jusqu’à la perte de la parole.

*À Cerfroid sur le territoire de Meaux, au XIIe ou XIIIe siècle, saint Félix de Valois, ermite, qui aurait été le compagnon de saint Jean de Matha dans la fondation des l’Ordre de la Très Sainte Trinité pour la rédemption des captifs.

*Dans le pays nantais, en 1485, la bienheureuse Françoise d’Amboise, duchesse de Bretagne, qui fonda à Vannes le premier carmel féminin de France et, une fois veuve, s’y retira, simple servante du Christ. Elle mourut pieusement, en 1485, aux Couëts près de Nantes, où le couvent de Vannes avait été transféré.

Pridie Nonas Novembris

San CARLO BORROMEO   Vescovo - Memoria
Arona, Novara, 1538 - Milano, 3 novembre 1584
Nato nel 1538 nella Rocca dei Borromeo, sul Lago Maggiore, era il secondo figlio del Conte Giberto e quindi, secondo l'uso delle famiglie nobiliari, fu tonsurato a 12 anni. Studente brillante a Pavia, venne poi chiamato a Roma, dove venne creato cardinale a 22 anni. Fondò a Roma un'Accademia secondo l'uso del tempo, detta delle «Notti Vaticane». Inviato al Concilio di Trento, nel 1563 fu consacrato vescovo e inviato sulla Cattedra di sant'Ambrogio di Milano, una diocesi vastissima che si estendev...
www.santiebeati.it/dettaglio/24950

San SERAFINO DI UGLICH   Vescovo e martire
XIX-XX secolo
www.santiebeati.it/dettaglio/100115

San CHIARO   Martire
www.santiebeati.it/dettaglio/90419

Santi VITALE E AGRICOLA   Protomartiri bolognesi
Alle radici della Chiesa bolognese c'è la figura di due martiri, distinti per classe sociale ma uniti dalla palma della morte a causa della fede. Vitale e Agricola, servo e padrone, lanciarono con la loro testimonianza un messaggio di uguaglianza e di solidarietà che avrà pubblico riconoscimento al sorgere del libero Comune con il decreto di liberazione dei servi della gleba (Liber Paradisus). La più antica memoria dei due protomartiri risale a sant'Ambrogio e a san Paolino da Nola, che ...
www.santiebeati.it/dettaglio/76110

San GIOVANNI III DUCA   Imperatore bizantino
Tracia, 1193 - Ninfeo, 1254
Giovanni III Ducas Vatatze fu imperatore romano d'oriente.La sede del suo potere fu Nicea, perché Costantinopoli, a seguito della "crociata dei Veneziani" avvenuta nel 1204 era sede del cosiddetto Impero latino. La sua azione fu sempre rivolta alla riconquista di Costantinopoli, e per con tale obiettivo stabilì un'alleanza con i Bulgari e cercò l'appoggio di Federico II. Oltre che a fermare l'espansione dell'Impero Latino riprese il controllo di vasti territori in Macedonia ed in Epir...
www.santiebeati.it/dettaglio/93784

Sant’ AMANZIO DI REIMS   Vescovo
www.santiebeati.it/dettaglio/97117

San FELICE DI VALOIS   Principe, cofondatore dei Trinitari
1127 - 1212
www.santiebeati.it/dettaglio/78450

Santi NICANDRO ED ERMEO (ERMETE)   Martiri
www.santiebeati.it/dettaglio/76160

Sant' AMANZIO DI RODEZ   Vescovo
www.santiebeati.it/dettaglio/76170

Santa PAOLA   Venerata a Roncofreddo
www.santiebeati.it/dettaglio/98195

San PERPETUO DI MAASTRICHT   Vescovo
† 4 novembre 620
Dopo la morte di san Gondulfo, la sede episcopale di Maastricht (Limburgo olandese) sarebbe stata occupata da Perpetuo, soprannominato "Dottore dei fedeli", ma la cosa non è sicura, tanto che il Duchesne ha lasciato Perpetuo fuori della sua serie episcopale. Dopo tredici anni di apostolato sarebbe morto verso il 4 novembre 620....
www.santiebeati.it/dettaglio/76180

San PROCOLO DI AUTUN   Vescovo
VI sec.
www.santiebeati.it/dettaglio/99221

San PIERIO   Prete
www.santiebeati.it/dettaglio/91074

San GIOVANNI AKATZIOS   Monaco a Costantinopoli
www.santiebeati.it/dettaglio/97499

Sant' EMERICO D’UNGHERIA   Principe
Ungheria, 1007 ca. – Alba Regale (Ungheria), 1031
Il principe Emerico fu figlio di santo Stefano (primo re d'Ungheria, detto «il Santo» (969-1038), promotore della conversione al cristianesimo del popolo magiaro) e di Gisella, sorella dell'imperatore Enrico II. Nacque in un anno imprecisato fra il 1000 e il 1007 e venne educato dal 1015 al 1023 da san Gerardo abate benedettino veneziano, divenuto consigliere del re e precettore del figlio, il quale fu successivamente vescovo di Csanád. Emerico sposò una principessa bizantina, ma secondo una sua biografia redatta f...
www.santiebeati.it/dettaglio/92148

Santa MODESTA DI TREVIRI   Vergine
La benedettina Modesta, badessa di Öhren, presso Treviri (VII sec.), ebbe un legame spirituale - anche se vivevano lontane e non si videro mai - con santa Getrude di Nivelles. Infatti, viene ricordata proprio in un libro sui miracoli di questa. A Modesta apparve l'anima di Gertrude che le rivelò di essere appena morta. Il giorno dopo lei ruppe la consegna del silenzio, quando giunse in visita il vescovo di Metz, che le descrisse Gertrude proprio come lei l'aveva vista. Nel Settecento il corpo di Modesta era nell'ab...
www.santiebeati.it/dettaglio/91132

Beata ELENA ENSELMINI   Monaca
Padova, 1208 – ivi 1242
Della nobile famiglia Enselmini, ancor giovinetta si consacrò allo Sposo celeste nel piccolo e solitario monastero suburbano dell’Arcella (Ara Coeli), fondato da san Francesco per le Clarisse, in un suo passaggio per quella città. Quando sant’Antonio giunse a Padova come Ministro Provinciale conobbe Elena, la quale, da quel momento, godette della direzione e dei conforti spirituali che le venivano rivolti dall’ardente predicatore e superiore. Tra le due grandi anime si strinse subito un nodo di santa amicizia spiri...
www.santiebeati.it/dettaglio/90370

Beata TERESA MANGANIELLO   Terziaria francescana
Montefusco, Avellino, 1° gennaio 1849 - 4 novembre 1876
Teresa Manganiello, nativa di Montefusco, in provincia di Avellino e diocesi di Benevento, ancora adolescente manifestò il desiderio di consacrare la sua vita al Signore. La possibilità di concretizzare quella scelta le si manifestò all’arrivo del nuovo Padre guardiano del convento di Sant’Egidio a Montefusco, padre Lodovico da Pietradefusi (al secolo Antonio Acernese; per lui è in corso la causa di beatificazione), che scelse come direttore spirituale. Iscritta – la pr...
www.santiebeati.it/dettaglio/90650

Beata FRANCESCA D'AMBOISE   Duchessa di Bretagna, carmelitana
Thouars, Francia, 28 settembre 1427 - Nantes, Francia, 4 novembre 1485
Nacque nell'anno 1427, forse a Thouars (Francia). A 15 anni andò in sposa a Pietro II, duca di Bretagna, insieme al quale fu incoronata nella cattedrale di Rennes nel 1450. Rimasta vedova nel 1457, si orientò verso la vita religiosa. A tale scopo costruì nel 1463 un Carmelo femminile a Bondon, sotto consiglio del beato Giovanni Soreth, priore generale dei Carmelitani. Nel 1477 passò al monastero di Nantes, anch'esso sua fondazione, di cui fu priora. A lei si deve l'introduzione della Com...
www.santiebeati.it/dettaglio/90055

 

+ + +










 



Comments