Collígite primum zizánia, et alligáte ea in fascículos ad comburéndum, tríticum autem congregáta in hórreum meum...

Deus, qui errata córrigis, et dispérsa cóngregas, et congregáta consérvas: quǽsumus, super pópulum christiánum tuæ uniónis grátiam cleménter infúnde; ut, divisióne rejécta, vero pastóri Ecclésiæ tuæ se úniens, tibi digne váleat famulári. Per Dóminum.

Oratio ad tollendum schisma

Today is the 24th Sunday post Pentecosten and the 3rd of November; the lessons from the Prophet Daniel are begun at Matins. The Mass is Dicit Dominus Ego cogito-- what happens (let us see if I can do this) is that, because the date of the Paschal feast is moveable, there are a variable number of Sundays between Epiphany and Septuagesima and then again between the end of Paschaltide and the beginning of Advent. The 'superfluous' Sundays in each year are counted as occurring 'after Epiphany': the ones that aren't needed prior to Septuagesima are celebrated on the Sundays at the end of the year before Advent. These Masses are Dicit Dominus Ego cogito but with proper orations and lessons for each week. 

The page of the Schola Sainte-Cécile's web-site for today is here; the libellum for Holy Mass is here, and for Vespers here. 

Lectio 4
Ex libro sancti Athanásii Epíscopi ad Vírgines
Liber de Virginitate, post initium.
Si accédant áliqui, e dicant tibi: Ne frequénter jejúnes, ne imbecíllior fias; ne credas illis, neque auscúltes: per istos enim inimícus hæc súggerit. Reminíscere ejus quod scriptum est, quod, cum tres púeri, et Dániel, et álii adolescéntuli, captívi ducti essent a Nabuchodónosor rege Babylónis, jussúmque esset ut de ipsíus mensa régia coméderent et de vino bíberent; Dániel et tres púeri illi noluérunt póllui ex mensa regis, sed dixérunt eunúcho qui eos curándos suscéperat: Da nobis de semínibus terræ, et vescémur. Quibus ait eunúchus: Tímeo ego regem, qui constítuit vobis cibum et potum, ne forte fácies vestræ appáreant regi squalidióres præ céteris púeris qui régia mensa alúntur, et púniat me.

R. Super muros tuos, Jerúsalem, constítui custódes;
* Tota die et nocte non tacébunt laudáre nomen Dómini.
V. Prædicábunt pópulis fortitúdinem meam, et annuntiábunt géntibus glóriam meam.
R. Tota die et nocte non tacébunt laudáre nomen Dómini.

Lectio 5
Cui dixérunt illi: Tenta servos tuos dies decem, et da nobis de semínibus. Et dedit eis legúmina ad vescéndum, et aquam ad bibéndum; et introdúxit eos in conspéctu regis, et visæ sunt fácies ipsórum speciosióres præter céteros púeros, qui régiæ mensæ cibis nutriebántur. Vidésne quid fáciat jejúnium? Morbos sanat, distillatiónes córporis exsíccat, dǽmones fugat, pravas cogitatiónes expéllit, mentem clariórem reddit, cor mundum éfficit, corpus sanctíficat, dénique ad thronum Dei hóminem sistit. Et ne putes hæc témere dici; habes hujus rei testimónium in Evangéliis a Salvatóre prolátum. Cum enim quæsivíssent discípuli quonam modo immúndi spíritus ejiceréntur, respóndit Dóminus: Hoc genus non ejícitur, nisi in oratióne et jejúnio.

R. Muro tuo inexpugnábili circumcínge nos, Dómine, et armis tuæ poténtiæ prótege nos semper:
* Líbera, Dómine, Deus Israël, clamántes ad te.
V. Erue nos in mirabílibus tuis, et da glóriam nómini tuo.
R. Líbera, Dómine, Deus Israël, clamántes ad te.

Lectio 6
Quisquis ígitur ab immúndo spíritu vexátur, si hoc animadvértat, et hoc phármaco utátur, jejúnio inquam, statim spíritus malus oppréssus abscédet, vim jejúnii métuens. Valde enim dǽmones oblectántur crápula et ebrietáte et córporis cómmodis. Magna vis in jejúnio, et magna ac præclára fiunt per illud. Alióquin unde hómines tam mirífica præstárent, et signa per eos fíerent, et sanitátem infírmis per ipsos largirétur Deus, nisi plane ob exercitatiónes spirituáles, et humilitátem ánimi, et conversatiónem bonam? Jejúnium enim Angelórum cibus est: et qui eo útitur, órdinis angélici censéndus est.

R. Sustinúimus pacem, et non venit: quæsívimus bona, et ecce turbátio: cognóvimus, Dómine, peccáta nostra;
* Non in perpétuum obliviscáris nos.
V. Peccávimus, ímpie géssimus, iniquitátem fécimus, Dómine, in omnem justítiam tuam.
R. Non in perpétuum obliviscáris nos.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Non in perpétuum obliviscáris nos.

Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum
Matt 13:24-30.
In illo témpore: Dixit Jesus turbis parábolam hanc: Simile factum est regnum cælórum hómini, qui seminávit bonum semen in agro suo. Et réliqua.

Homilía S. Augustíni Epíscopi
Liber Quæst. Evang. in Matth. cap. 11, tom. 4.
Cum negligéntius ágerent præpósiti Ecclésiæ, aut cum dormitiónem mórtis accíperent Apóstoli, venit diabólus, et superseminávit eos, quos malos fílios Dóminus interpretátur. Sed quǽritur: utrum hærétici sint, an male vivéntes cathólici? Possunt enim dici fílii mali étiam hærétici, quia ex eódem Evangélii sémine, et Christi nómine procreáti, pravis opiniónibus ad falsa dógmata convertúntur.

R. Laudábilis pópulus,
* Quem Dóminus exercítuum benedíxit dicens: Opus mánuum meárum tu es, heréditas mea Israël.
V. Beáta gens, cujus est Dóminus Deus, pópulus eléctus in hereditátem.
R. Quem Dóminus exercítuum benedíxit dicens: Opus mánuum meárum tu es, heréditas mea Israël.

Lectio 8
Sed quod dicit eos in médio trítici seminatos, quasi vidéntur illi significari, qui uníus communiónis sunt. Verúmtamen quóniam Dóminus agrum ipsum, non Ecclésiam, sed hunc mundum interpretátus est: bene intelligúntur hærétici, quia non societáte uníus Ecclésiæ, vel uníus fidei, sed societáte solíus nóminis christiáni in hoc mundo permiscéntur bonis. At illi, qui in eádem fide mali sunt, pálea pótius quam zizánia reputántur: quia pálea étiam fundaméntum ipsum habet cum fruménto, radicémque communem.

R. Duo Séraphim clamábant alter ad álterum:
* Sanctus, sanctus, sanctus Dóminus Deus Sábaoth: * Plena est omnis terra glória ejus.
V. Tres sunt qui testimónium dant in cælo: Pater, Verbum, et Spíritus Sanctus: et hi tres unum sunt.
R. Sanctus, sanctus, sanctus Dóminus Deus Sábaoth.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Plena est omnis terra glória ejus.

Lectio 9
In illa plane sagéna, qua concludúntur et mali et boni pisces, non absurde mali cathólici intelligúntur. Aliud est enim mare, quod magis mundum istum signíficat: aliud sagéna, quæ uníus fidei, vel uníus Ecclésiæ communiónem vidétur osténdere. Inter hæréticos et malos cathólicos hoc ínterest, quod hæretici falsa credunt: illi autem, vera credéntes, non vivunt ita ut credunt.

Te Deum

I've just recently thought to put these antiphons of Terce here; am fairly sure this is what is sung at Barroux.  

Following the Asperges, as the procession (which I've concluded must simply be the 'Introit procession') leaves the sanctuary, Super muros tuos is sung-- the responsorium, not, as I may have misidentified it the other Sunday, the antiphon. 

Haven't yet identified the chant that concludes the procession, immediately prior to the Introit. It is a question of running the snippets of text I can catch through Cantus Index; eventually, success. Of course (while I know I've heard Super muros tuos before) these chants may change; with the season, perhaps, and not simply for variety's sake or to expand the repertory.  

M le Curé celebrated Holy Mass at Saint-Eugène this morning. I've concluded that Fr Durodié simply doesn't like wearing the biretta, ha. He will sometimes raise the hood of the alb he wears to supply for its lack, and will wear it occasionally-- perhaps at Solemn Mass? it is a triviality that I sometimes notice, sometimes don't. 

Introitus. Jer. 29,11,12 et 14. Dicit Dóminus: Ego cógito cogitatiónes pacis, et non afflictiónis: invocábitis me, et ego exáudiam vos: et redúcam captivitátem vestram de cunctis locis. Ps. 84, 2. Benedixísti, Dómine, terram tuam: avertísti captivitátem Jacob. ℣. Glória Patri.

Kyrie, Gloria.

Oratio. Famíliam tuam, quǽsumus, Dómine, contínua pietáte custódi: ut, quæ in sola spe grátiæ cœléstis innítitur, tua semper protectióne muniátur. Per Dóminum.

Léctio Epístolæ beáti Pauli Apóstoli ad Colossénses
Col. 3, 12-17.
Fratres: Indúite vos sicut electi Dei, sancti et dilecti, víscera misericórdiæ, benignitátem, humilitátem, modéstiam, patiéntiam: supportántes ínvicem, et donántes vobismetípsis, si quis advérsus áliquem habet querélam: sicut et Dóminus donávit vobis, ita et vos. Super ómnia autem hæc caritátem habéte, quod est vínculum perfectionis: et pax Christi exsúltet in córdibus vestris, in qua et vocáti estis in uno córpore: et grati estóte. Verbum Christi hábitet in vobis abundánter, in omni sapiéntia, docéntes et commonéntes vosmetípsos psalmis, hymnis et cánticis spirituálibus, in grátia cantántes in córdibus vestris Deo. Omne, quodcúmque fácitis in verbo aut in ópere, ómnia in nómine Dómini Jesu Christi, grátias agéntes Deo et Patri per Jesum Christum, Dóminum nostrum.

Graduale. Ps. 43, 8-9. Liberásti nos, Dómine, ex affligéntibus nos: et eos, qui nos odérunt, confudísti. ℣. In Deo laudábimur tota die, et in nómine tuo confitébimur in sǽcula.

Allelúja, allelúja. ℣. Ps, 129, 1-2. De profúndis clamávi ad te, Domine: Dómine, exáudi oratiónem meam. Allelúja.

✠ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Matthǽum.
Matth. 13, 24-30.
In illo témpore: Dixit Jesus turbis parábolam hanc: Símile factum est regnum cœlórum hómini, qui seminávit bonum semen in agro suo. Cum autem dormírent hómines, venit inimícus ejus, et superseminavit zizánia in médio trítici, et ábiit. Cum autem crevísset herba et fructum fecísset, tunc apparuérunt et zizánia. Accedentes  autem servi patrisfamílias, dixérunt ei: Dómine, nonne bonum semen seminásti in agro tuo? Unde ergo habet zizánia? Et ait illis: Inimícus homo hoc fecit. Servi autem dixérunt ei: Vis, imus, et collígimus ea? Et ait: Non: ne forte colligéntes zizánia eradicétis simul cum eis et tríticum. Sínite utráque créscere usque ad messem, et in témpore messis dicam messóribus: Collígite primum zizánia, et alligáte ea in fascículos ad comburéndum, tríticum autem congregáta in hórreum meum.

At Voice of the Family this week, our anonymous Dominican friend devoted (the Digest appears on Wednesdays) his sermon to the Holy Souls and Extreme Unction; Father Zuhlsdorf's 'homily' is here, and Dr Olson's, here. M le Curé made a 'fraternal correction', ahem, at the beginning of his homily directed (so far as my terrible French could make out) at those people arriving early for Mass and chattering (outside? or perhaps 'in the back'?) or arriving late. That is the sort of thing that would irritate the heck out of me, probably, were I a pastor, although I expect, me being me, I'd bite my tongue. Possibly until eventually I'd look at Monsieur N. and Madame A. and do some 'fraternal correcting' in a not particularly charitable way, tsk. It is a good thing that I don't have the care of souls.

Credo.

During the incensing of the altar at the Offertory, the Schola sang the Litany composed by Saint Martin of Tours (c. 316 -397); the melody is from the 1755 edition of the Laon processional. The image uploading seems not to be working here, tsk.

V/. Dicamus omnes, Domine, miserere. 
R/. Domine, miserere.
V/. Ex toto corde, et ex tota mente, adoramus te.
R/. Domine, miserere. 
V/. Pro stabilissima pace, et prospera Galliæ constitutione, supplicamus te.
R/. Domine, miserere. 
V/. Pro Congregatione Catholica, quæ est in hoc loco constituta, invocamus te.
R/. Domine, miserere. 
V/. Pro gubernatoribus nostris, et omni exercitu nostris, Rex regum.
R/. Domine, miserere.

V/. Pro aëris temperie, et fructibus ac fœcunditate terræ, largitor bone.
R/. Domine, miserere. 

V/. Pro Civitate ista, et conservatione ejus, deprecamur te.
R/. Domine, miserere. 

V/. Pro his qui infirmantur et diversis languoribus detinentur, sana eos.

R/. Domine, miserere. 

V/. Pro remissione peccatorum, et emendatione eorum, invocamus te.

R/. Domine, miserere. 

V/. Exaudi nos, Deus, in omni oratione nostra, quia potens es.
V/. Dicamus omnes: 
R/. Domine, miserere.

Offertorium. Ps. 129, 1-2. De profúndis clamávi ad te, Domine: Dómine, exáudi oratiónem meam: de profúndis clamávi ad te, Dómine.

Secreta. Hóstias tibi, Dómine, placatiónis offérimus: ut et delícta nostra miserátus absólvas, et nutántia corda tu dírigas. Per Dóminum.

Sanctus.

After the Consecration, the Schola sang the O salutaris Hostia of Augustin D'Olivera. 

Agnus Dei.

At the Communion, the Schola sang the motet Panis angelicus of Henry du Mont (1610-1684), maître de chapelle of Louis XIV and organist at Saint-Paul.

Panis angélicus fit panis hóminum;
Dat panis cœlicus figúris términum;
O res mirábilis: mandúcat Dóminum
Pauper servus et húmilis.

Te, trina Déitas únaque, póscimus;
Sic nos tu vísita, sicut te cólimus:
Per tuas sémitas duc nos quo téndimus,
Ad lucem quam inhábitas. Amen.

Communio. Marc. 11, 24. Amen, dico vobis, quidquid orántes pétitis, crédite, quia accipiétis, et fiet vobis.

Postcommunio. Quǽsumus, omnípotens Deus: ut illíus salutáris capiámus efféctum, cujus per hæc mystéria pignus accépimus. Per Dóminum.

And at la sortie des clercs.

~+~+~+~

Am not sure if the texts are identical, because I haven't compared the Limoges chant with the text performed by Doña Montserrat Figueras, requiescat in pace, in the video (I'm presuming that the music is not). But it is about the time of year for the Sibyl to make her appearance. 

The video-recording of Vespers and Benediction of the Most Blessed Sacrament at Saint-Eugène is here.

LDVM