Assumpta est María in cœlum: gaudet exércitus Angelórum, allelúia, alleluia...






Today is the feast of Our Blessed Lady's Assumption into Heaven at the end of her earthly life, traditionally the most solemn and important of her feasts in the liturgical year, and the 5th day within the Octave of Saint Laurence Martyr. Pius XII, having made the dogmatic definition in Munificentissimus Deus, proceeded to impose a new Mass, Signum magnum apparuit in coelo, which may or may not be used at Barroux. The monks may sing Gaudeamus in Domino, which was the traditional Mass.

Gaudeamus omnes in Domino diem festum celebrantes sub honore beatae Mariae Virginis: de cujus assumptione gaudent angeli, et collaudant Filium Dei. Ps 44:2. Eructávit cor meum verbum bonum: dico ego ópera mea Regi. V. Glória Patri.


We shall see. The page for today of the Schola Sainte-Cécile is here, and the livret for Holy Mass is here. Vespers there will be sung earlier than usual because the Vow of King Louis XIII, dedicating himself, his reign, and France to Our Lady of the Assumption will be read and the procession he established will follow, the rite ending with Benediction of the Most Blessed Sacrament as is usual. Mass here begins at the same time, alas.


Lectio 1
De libro Génesis
Gen 3:9-15.
9 Vocavítque Dóminus Deus Adam, et dixit ei: Ubi es?
10 Qui ait: Vocem tuam audívi in paradiso; et tímui eo quod nudus essem, et abscóndi me.
11 Cui dixit: Quis enim indicávit tibi quod nudus esses, nisi quod ex ligno de quo præcéperam tibi ne coméderes, comedísti?
12 Dixítque Adam: Múlier quam dedísti mihi sóciam, dedit mihi de ligno, et comédi.
13 Et dixit Dóminus Deus ad mulíerem: Quare hoc fecísti? Quæ respóndit: Serpens decépit me, et comédi.
14 Et ait Dóminus Deus ad serpéntem: Quia fecísti hoc, maledíctus es inter ómnia animántia et béstias terræ; super pectus tuum gradiéris, et terram cómedes cunctis diébus vitæ tuæ.
15 Inimicítias ponam inter te et mulíerem, et semen tuum et semen illíus; ipsa cónteret caput tuum, et tu insidiáberis calcáneo ejus.

R. Vidi speciósam sicut colúmbam, ascendéntem désuper rivos aquárum, cujus inæstimábilis odor erat nimis in vestiméntis ejus;
* Et sicut dies verni circúmdabant eam flores rosárum et lília convállium.
V. Quæ est ista quæ ascéndit per desértum sicut vírgula fumi ex aromátibus myrrhæ et thuris?
R. Et sicut dies verni circúmdabant eam flores rosárum et lília convállium.

Lectio 2
De Epístola prima beáti Pauli Apóstoli ad Corínthios
1 Cor 15:20-26.
20 Christus resurréxit a mórtuis primítiæ dormiéntium,
21 Quóniam quidem per hóminem mors, et per hóminem resurréctio mortuórum.
22 Et sicut in Adam omnes moriúntur, ita et in Christo omnes vivificabúntur;
23 Unusquísque autem in suo órdine: primítiæ Christus; deínde ii qui sunt Christi, qui in advéntu ejus credidérunt.
24 Deínde finis, cum tradíderit regnum Deo et Patri, cum evacuáverit omnem principátum, et potestátem, et virtútem.
25 Opórtet autem illum regnáre, donec ponat omnes inimícos sub pédibus ejus.
26 Novíssima autem inimíca destruétur mors.

R. Sicut cedrus exaltáta sum in Líbano, et sicut cypréssus in monte Sion: quasi myrrha elécta,
* Dedi suavitátem odóris.
V. Et sicut cinnamómum et bálsamum aromatízans.
R. Dedi suavitátem odóris.

Lectio 3
1 Cor 15:53-57.
53 Opórtet enim corruptíbile hoc indúere incorruptiónem, et mortále hoc indúere immortalitátem.
54 Cum autem mortále hoc indúerit immortalitátem, tunc fiet sermo qui scriptus est: Absórpta est mors in victória.
55 Ubi est, mors, victória tua? ubi est, mors, stímulus tuus?
56 Stímulus autem mortis peccátum est, virtus vero peccáti lex.
57 Deo autem grátias, qui dedit nobis victóriam per Dóminum Jesum Christum.

R. Quæ est ista quæ procéssit sicut sol, et formósa tamquam Jerúsalem?
* Vidérunt eam fíliæ Sion, et beátam dixérunt, et regínæ laudavérunt eam.
V. Et sicut dies verni circúmdabant eam flores rosárum et lília convállium.
R. Vidérunt eam fíliæ Sion, et beátam dixérunt, et regínæ laudavérunt eam.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Vidérunt eam fíliæ Sion, et beátam dixérunt, et regínæ laudavérunt eam.


Before 1951, the lessons of the 1st nocturn were the first 16 verses of the Cantica Canticorum.
 
Osculétur me ósculo oris sui ; quia melióra sunt úbera tua vino, fragrántia unguéntis óptimis. Oleum effúsum nomen tuum ; ídeo adolescéntulæ dilexérunt te. Trahe me, post te currémus in odórem unguentórum tuórum. Introdúxit me rex in cellária sua ; exsultábimus et lætábimur in te, mémores úberum tuórum super vinum. Recti díligunt te. Nigra sum, sed formósa, filíæ Ierúsalem, sicut tabernácula Cedar, sicut pelles Salomónis. Nolíte me consideráre quod fusca sim, quia decolorávit me sol. Fílii matris meæ pugnavérunt contra me ; posuérunt me custódem in víneis : víneam meam non custódivi. Indíca mihi, quem díligit ánima mea, ubi pascas, ubi cubes in merídie, ne vagári incípiam post greges sodálium tuórum. Si ignóras te, o pulchérrima inter muléeres, egrédere, et abi post vestígia gregum, et pasce hædos tuos iuxta tabernácula pastórum. Equitátui meo in cúrribus Pharaónis assimilávi te, amíca mea. Pulchræ sunt genæ tuæ sicut túrturis ; collum tuum sicut monília. Murénulas áureas faciémus tibi, vermiculátas argénto. Dum esset rex in accúbitu suo, nardus mea dedit odórem suum. Fascículus myrrhæ diléctus meus mihi ; inter úbera mea commorábitur. Botrus cypri diléctus meus mihi in víneis Engáddi. Ecce tu pulchra es, amíca mea, ecce tu pulchra es, óculi tui columbárum. Ecce tu pulcher es, dilécte mi, et decórus. Léctulus noster flóridus. Tigna domórum nostrárum cédrina, laqueária nostra cypréssina.

 

Lectio 4
Sermo sancti Joánnis Damascéni
Oratio 2 de Dormit. B. M. V., post init.
Hódie sacra et animáta arca Dei vivéntis, quæ suum in útero concépit Creatórem, requiéscit in templo Dómini, quod nullis est exstrúctum mánibus. Et David exsúltat ejus parens, et cum eo choros ducunt Angeli, célebrant Archángeli, Virtútes gloríficant, Principátus exsúltant, Potestátes collætántur, gaudent Dominatiónes, Throni festum diem agunt, laudant Chérubim, glóriam ejus prǽdicant Séraphim. Hódie Eden novi Adam paradísum súscipit animátum, in quo solúta est condemnátio, in quo plantátum est lignum vitæ, in quo opérta fuit nostra núditas.

R. Ornátam monílibus fíliam Jerúsalem Dóminus concupívit:
* Et vidéntes eam fíliæ Sion, beatíssimam prædicavérunt, dicéntes: Unguéntum effúsum nomen tuum.
V. Astitit regína a dextris tuis in vestítu deauráto, circúmdata varietáte.
R. Et vidéntes eam fíliæ Sion, beatíssimam prædicavérunt, dicéntes: Unguéntum effúsum nomen tuum.

Lectio 5
Hódie Virgo immaculáta, quæ nullis terrénis inquináta est afféctibus, sed cæléstibus educáta cogitatiónibus, non in terram revérsa est; sed, cum esset animátum cælum, in cæléstibus tabernáculis collocátur. Ex qua enim ómnibus vera vita manávit, quómodo illa mortem gustáret? Sed cedit legi látæ ab eo quem génuit; et, ut fília véteris Adam, véterem senténtiam súbiit (nam et ejus Fílius, qui est vita ipsa, eam non recusávit); ut autem Dei vivéntis Mater, ad illum ipsum digne assúmitur.

R. Beátam me dicent omnes generatiónes,
* Quia fecit mihi Dóminus magna qui potens est, et sanctum nomen ejus.
V. Et misericórdia ejus a progénie in progénies timéntibus eum.
R. Quia fecit mihi Dóminus magna qui potens est, et sanctum nomen ejus.

 

Lectio 6
Ex Actis Pii Papæ duodécimi
Quóniam vero univérsa Ecclésia fidem in corpóream beátæ Maríæ Vírginis Assumptiónem per sæculórum decúrsum manifestávit, et totíus orbis Epíscopi prope unánimi consensióne petiérunt ut hæc véritas, quæ Sacris Lítteris innítitur, Christifidélium ánimis pénitus est ínsita, ceterísque revelátis veritátibus plane cónsona, tamquam divínæ et cathólicæ fídei dogma definirétur, Pius duodécimus Póntifex Máximus, totíus Ecclésiæ votis ánnuens, státuit hoc Beátæ Maríæ Vírginis privilégium solémniter renuntiáre. Itaque die prima Novémbris anni máximi Jubilǽi millésimi nongentésimi quinquagésimi, Romæ, in foro ad sancti Petri Basílicam paténte, plurimórum Sanctæ Románæ Ecclésiæ Cardinálium atque Episcopórum ex díssitis étiam regiónibus astánte cœtu, coram ingénti Christifidélium multitúdine, univérso cathólico orbe plaudénte, corpóream Beátæ Maríæ Vírginis Assumptiónem in cælum infallíbili oráculo in hæc verba proclamávit: Postquam súpplices étiam atque étiam ad Deum admóvimus preces, ac Veritátis Spíritus lumen invocávimus, ad Omnipoténtis Dei glóriam, qui peculiárem benevoléntiam suam Maríæ Vírgini dilargítus est, ad sui Fílii honórem, immortális sæculórum Regis ac peccáti mortísque victóris, ad ejúsdem augústæ Matris augéndam glóriam et ad totíus Ecclésiæ gáudium exsultationémque, auctoritáte Dómini Nostri Jesu Christi, Beatórum Apostolórum Petri et Pauli ac Nostra pronuntiámus, declarámus et definímus revelátum dogma esse: Immaculátam Deíparam semper Vírginem Maríam, expléto terréstris vitæ cursu, fuísse córpore et ánima ad cæléstem glóriam assúmptam.


Before 1951, the lessons of the 2nd nocturn were taken from the 2nd sermon of Saint John Damascene on the Dormition of the Immaculate Virgin.

Hódie sacra et animáta arca Dei vivéntis, quæ suum in útero concépit Creatórem, requiéscit in templo Dómini, quod nullis est exstrúctum mánibus. Et David exsúltat eius parens, et cum eo choros ducunt Angeli, célebrant Archángeli, Virtútes gloríficant, Principátus exsúltant, Potestátes collætántur, gaudent Dominatiónes, Throni festum diem agunt, laudant Chérubim, glóriam eius prædicant Séraphim. Hódie Eden novi Adam paradísum súscipit animátum, in quo solúta est condemnátio, in quo plantátum est lignum vitæ, in quo opérta fuit nostra núditas. Hódie Virgo immaculáta, quæ nullis terrénis inquináta est afféctibus, sed cæléstibus educáta cogitatiónibus, non in terram revérsa est ; sed, cum esset animátum cælum, in cæléstibus tabernáculis collocátur. Ex qua enim ómnibus vera vita manávit, quómodo illa mortem gustáret ? Sed cedit legi latæ ab eo quem génuit ; et, ut fília véteris Adam, véterem senténtiam súbiit (et eius Fílius, qui est vita ipsa, eam non recusávit) ; ut autem Dei vivéntis Mater, ad illum ipsum digne assúmitur. Heva, quæ serpéntis suggestióni assénsum prǽbuit, partus dolóre et mortis senténtia damnátur, et in inferórum collocátur penetrálibus. Hanc autem vere beátam, quæ Dei verbo aures prǽstitit, et Spíritus Sancti operatióne repleta est, atque ad Archángeli spiritálem salutatiónem, sine voluptáte et viríli consórtio, Dei Fílium concépit, et sine dolóre áliquo peperít, ac totam se Deo consecrávit, quonam modo mors devoráret ? quómodo ínferi suscíperent ? quómodo corrúptio inváderet corpus illud, in quo Vita suscepta est ? Huic recta, plana et fácilis ad cælum paráta est via. Si enim, Ubi ego sum, illic et miníster meus erit, inquit Vita et Véritas Chrístus ; quómodo non pótius mater cum ipso erit ?

 

R. Beáta es, Virgo María, quæ Dóminum portásti, Creatórem mundi:
* Genuísti qui te fecit, et in ætérnum pérmanes Virgo.
V. Ave, María, grátia plena; Dóminus tecum.
R. Genuísti qui te fecit, et in ætérnum pérmanes Virgo.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Genuísti qui te fecit, et in ætérnum pérmanes Virgo.

Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam
Luc 1:41-50.
In illo témpore: Repléta est Spíritu Sancto Elísabeth et exclamávit voce magna, et dixit: Benedícta tu inter mulíeres. Et réliqua.

Homilía sancti Petri Canísii Presbýteri
De Maria Deipara Virgine, lib. 5, c. 6.
Férias Deíparæ sacras, ut frequénter, ita reverénter perágit Ecclésia, certo intéllegens, Deo gratum, et christifidélibus dignum, hoc esse offícium, quo inter beátos et beátas omnes beatíssima Dómini et Dei nostri mater, certis anni tempóribus ac públicis cæremóniis sæpenúmero celebrátur. Inter has autem férias, quæ tot sǽculis religióse háctenus observántur, festum Assumptiónis máximum reputátur, locúmque príncipem tenet. Nec dies quidem ullus Maríæ lǽtior feliciórque cóntigit, si novam et ánimæ et córporis felicitátem eo die illi collátam rite contemplémur: ideóque si ántea unquam, tunc vel máxime spíritus et ánima et corpus ejus in Deum vivum mirabíliter exsultávit, ípsaque summo jure dícere pótuit: Respéxit humilitátem ancíllæ suæ: Ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes: quia fecit mihi magna qui potens est.

R. Diffúsa est grátia in lábiis tuis:
* Proptérea benedíxit te Deus in ætérnum.
V. Myrrha, et gutta, et cásia a vestiméntis tuis, a dómibus ebúrneis, ex quibus delectavérunt te fíliæ regum in honóre tuo.
R. Proptérea benedíxit te Deus in ætérnum.

Lectio 8
Quare nos étiam, qui te Filiúmque tuum amámus, o ter beáta et vere augústa Mater, non póssumus huic præcláræ et incomparábili felicitáti tuæ non ex ánimo gratulári, quandóquidem quæcúmque a Dómino tibi et de te dicta sunt, tam pulchro éxitu concludúntur, ac omni ex parte tandem perficiúntur. Beáta quæ non modo credidísti, sed fídei étiam omnísque virtútis fructum et finem hódie consecúta es, et ejus quem tantópere amásti atque desiderásti, jucundíssimo conspéctu nunc demum pérfrui meruísti. Emmanuélem in castéllum mundi hujus intrántem, tamquam hóspitem, hóspita excepísti: hódie ab illo vicíssim in regále suum palátium excíperis, et tamquam mater tali Salomóne digna magnífice primum honoráris.

R. Beáta es Virgo María, Dei Génitrix, quæ credidísti Dómino: perfécta sunt in te quæ dicta sunt tibi: ecce exaltáta es super choros Angelórum:
* Intercéde pro nobis ad Dóminum, Deum nóstrum.
V. Ave, María, grátia plena, Dóminus tecum.
R. Intercéde pro nobis ad Dóminum, Deum nóstrum.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Intercéde pro nobis ad Dóminum, Deum nóstrum.

Lectio 9
Felix dies, qui tam pretiósum munus de hujus mundi desérto transmísit, et ad sanctam æternámque civitátem ita perdúxit, ut commúne et incredíbile gáudium, nec minor admirátio cælítibus ómnibus crearétur. Felix dies, qui sponsæ languéntis tam ardéntibus quam diutúrnis desidériis satisfécit, ut quod quæsíverat inveníret, quod petíverat accíperet, quod exspectárat secúra possidéret, nimírum in illa summi æterníque boni perfécta visióne atque fruitióne pénitus conquiéscens. Felix dies, qui ancíllam Dómini humíllimam eo usque provéxit ac éxtulit, ut præstantíssima cæli Regína, mundíque Dómina efficerétur, et ne áltius quidem posset assúrgere, quóniam in Regni sólio sublimáta, post Christum gloriósa resédit. Felix hic planéque venerándus dies est, qui Regínam et Matrem nobis poténtem simul et cleméntem in regno Dei constítuit ac confirmávit, ut eámdem, quæ Júdicis mater assídue manet, matrem misericórdiæ nobis favéntem, apud Christum patrocinántem, nostrǽque salútis negótia fidéliter procurántem habeámus.


Before 1951, the Gospel lesson was Saint Luke, 10,38-42, and the lessons of the 3rd nocturn were taken from Saint Augustine's sermon 27 de verbis Domini

Sanctum Evangélium cum legerétur, audívimus a fémina religiósa suscéptum esse Dóminum hospítío, eaque Martha vocabátur. Et, cum esset ipsa occupáta in cura ministrándi, soror eius María sedébat ad pedes Dómini et audiébat verbum eius. Laborábat illa, vacábat ista : illa erogábat, hæc implebátur. Verúmtamen Martha, labórans multum in illa occupatióne et negótio ministrándi, interpellávit Dóminum, et de soróre sua conquésta est, quod eam laborántem non adiuváret. Dóminus autem pro María respóndit Marthæ ; et ipse eius factus est advocátus, qui iudex fúerat interpellátus. Martha, inquit, circa multa es occupáta, quando unum est necessárium ; María meliórem partem elégit, quæ non auferátur ab ea. Audívimus enim et interpellatiónem interpellántis et sententiam iúdicis. Quæ senténtia interpellánti respóndit, suscéptam deféndit ; erat enim María inténta dulcédini verbi Dómini. Inténta erat Martha, quómodo pásceret Dóminum ; inténta María, quómodo pascerétur a Dómino. A Martha convívium Dómino parabátur, in cuius convívio María iam iucundabátur. Cum ergo María suáviter audíret verbum dulcíssimum, et corde intentíssimo pascerétur, interpelláto Dómino a soróre sua, quómodo putámus eam timuísse, ne díceret ei Dóminus : Surge, et ádiuva sorórem tuam ? Mira enim suavitáte tenebátur ; quæ profecto maior est mentis quam ventris. Excusáta est, sedit secúrior. Quómodo autem excusáta ? Attendámus, inspiciámus, perscrutémur quod póssumus, ut pascámur et nos.


Te Deum.


At Barroux, the monks did sing the Signum magnum. A solemn pontifical Mass, the Abbot celebrating the Holy Sacrifice and preaching the sermon.





At Saint-Eugène, at the procession of clergy, a version of the Litany of Our Lady was sung, chanted according to the use of Besançon, the Schola and the people singing alternate strophes: I had forgotten how impressive it is. I regret not rousing myself at two in order to follow the live streaming. M le Curé was the celebrant (M l'Abbé Grodziski was at Vespers); forget the deacon's name, alas, and who the subdeacon was, I don't know. 

Dr DiPippo at New Liturgical Movement devoted a page to today's feast at Saint-Eugène.

Introitus. Ap. 12, 1. Signum magnum appáruit in cœlo: múlier amicta sole, et luna sub pédibus ejus, et in cápite ejus coróna stellárum duódecim. Ps. 97, 1. Cantáte Dómino cánticum novum: quóniam mirabília fecit. V. Glória Patri.





Kyrie, Gloria.

Oratio. Omnípotens sempitérne Deus, qui ImmaculátamVírginem Maríam, Fílii tui genitrícem, córpore et ánima ad cœléstem glóriam assumpsísti: concéde, quǽsumus ; ut, ad superna semper inténti, ipsíus glóriæ mereámur esse consórtes. Per eúndem Dóminum.

Léctio libri Judith.
Judith 13, 22-25; 15, 10.

Benedíxit te Dóminus in virtúte sua, quia per te ad níhilum redégit inimícos nostros. Benedícta es tu, fília, a Dómino Deo excelso, præ ómnibus muliéribus super terram. Benedíctus Dóminus, qui creávit cœlum et terram, qui te direxit in vúlnera cápitis príncipis inimicórum nostrórum; quia hódie nomen tuum ita magnificávit, ut non recédat laus tua de ore hóminum, qui mémores fúerint virtútis Dómini in ætérnum, pro quibus non pepercísti ánimæ tuæ propter angústias et tribulatiónem géneris tui, sed subvenísti ruínæ ante conspéctum Dei nostri. Tu glória Jerúsalem, tu lætítia Israël, tu honorificéntia pópuli nostri.

At Gregobase, there doesn't seem to be a version of the Graduale with the verse Omnis gloria eius.

Graduale. Ps. 44, 11-12 et 14. Audi, fília, et vide, et inclína aurem tuam, et concupíscit rex decórem tuum. V. Omnis glória ejus fíliæ Regis ab intus, in fímbriis áureis circumamícta varietátibus.





Allelúja, allelúja. V. Assumpta est María in cœlum: gaudet exércitus Angelórum. Allelúja.





Adam of Saint Victor composed at least three sequences for the feast (the book assigns them to days within the Octave, not the feast itself); whether I can stand, in the 100 degree F. heat this afternoon (it is Monday), to type one of them out for the morning, I don't know. Perhaps when it is only 65 early tomorrow, although I have both Mass to get to and a shopping errand, eh.

At Saint-Eugène, the Schola sang the sequence Induant iustitiam from the Proper of Paris.

Induant justítiam,
Prædicent lætítiam
Qui ministrant Númini.

It in suam réquiem,
Infert cœlo fáciem
Arca viva Dómini.

Christum cum huc vénerat,
Quo mater suscéperat,
Non est venter púrior.

In quo, dum hinc révocat,
Matrem Christus cóllocat,
Thronus non est célsior.

Quae te, Christe, génuit,
Quæ lactentem áluit,
Nunc beátam dícimus.

Immo, quod credíderit,
Quod sibi vilúerit,
Hinc beátam nóvimus.

O præ muliéribus,
Quin et præ cœlítibus,
Benedicta fília.

Hauris unde plénior,
Hoc e fonte crébior
Stillet in nos grátia.

Ad eum ut ádeant,
Per te vota tránseant :
Non fas matrem réjici.

Amet tuam Gálliam,
Regi det justítiam,
Plebi pacem súpplici.

Amen. Alleluia.

+ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Lucam.
Luc. 1, 41-50.

In illo témpore: Repléta est Spíritu Sancto Elisabeth et exclamávit voce magna, et dixit: Benedícta tu inter mulíeres, et benedíctus fructus ventris tui. Et unde hoc mihi ut véniat mater Dómini mei ad me? Ecce enim ut facta est vox salutatiónis tuæ in áuribus meis, exsultávit in gáudio infans in útero meo. Et beáta, quæ credidísti, quóniam perficiéntur ea, quæ dicta sunt tibi a Dómino. Et ait María: Magníficat ánima mea Dóminum; et exsultávit spíritus meus in Deo salutári meo; quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ, ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes. Quia fecit mihi magna qui potens est, et sanctum nomen ejus, et misericórdia ejus a progénie in progénies timéntibus eum.

Credo.

Offertorium. Gen. 3, 15. Inimicítias ponam inter te et mulíerem, et semen tuum et semen illíus.






Secreta. Ascéndat ad te, Dómine, nostræ devotiónis oblátio, et, beatíssima Vírgine María in cœlum assumpta intercedénte, corda nostra, caritátis igne succénsa, ad te júgiter ádspirent. Per Dóminum.

Sanctus, Agnus Dei.

The Schola sang the Magnificat sur le ton royal at the Communion, i.e. according to the special tone called by that name because it was piously believed that Louis XIII had himself composed it.

Communio. Luc. 1, 48-49. Beátam me dicent omnes generationes, quia fecit mihi magna qui potens est.





Postcommunio. Sumptis, Dómine, salutáribus sacraméntis: da, quǽsumus; ut, méritis et intercessióne beátæ Vírginis Maríæ in cœlum assúmptæ, ad resurrectiónis glóriam perducámur. Per Dóminum.






~+~+~+~


The Mass Gaudeamus in Domino, sung for the feast in the Roman Church prior to 1951.

Introitus. Sedulius. Gaudeamus omnes in Domino diem festum celebrantes sub honore beatae Mariae Virginis: de cujus assumptione gaudent angeli, et collaudant Filium Dei. Ps 44:2. Eructávit cor meum verbum bonum: dico ego ópera mea Regi. V. Glória Patri.






Kyrie, Gloria.

Oratio. Famulorum tuorum quaesumus Domine, delictis ignosce ut, qui tibi placere de actibus nostris non valemus, Genitricis Filii tui Domini nostri intercessione salvemur. Qui tecum vivit et regnat.

Lectio libri Sapientiae
Eccles. 24:11-13, 15-20.

In omnibus requiem quaesivi, et in haereditate Domini morabor. Tunc praecepit, et dixit mihi Creator omnium: et qui creavit me, requievit in tabernaculo meo, et dixit mihi: In Jacob inhabita, et in Israel haereditare, et in electis meis mitte radices. Et sic in Sion firmata sum, et in civitate sanctificata similiter requievi, et in Jerusalem potestas mea. Et radicavi in populo honorificato, et in parte Dei meì haereditas illius, et in plenitudine sanctorum detentio mea. Quasi cedrus exaltata sum in Libano, et quasi cypresses in monte Sion. Quasi palma exaltata sum in Cades, et quasi plantatio rosae in Jericho. Quasi oliva speciosa in campis, et quasi platanus exaltata sum juxta aquam in plateis. Sicut cinnamomum, et balsamum aromatizans odorem dedi: quasi myrrha electa dedi suavitatem odoris.

Graduale. Ps 44:4,11-12. Propter veritatem, et mansuetudinem, et justitiam, et deducet te mirabiliter dextera tua. V. Audi filia, et vide et inclina aurem tuam: quia concupivit Rex species tuam.






Alleluia, alleluia. V. Assumpta est Maria in coelum, gaudet exercitus Angelorum. Alleluia.





+︎ Sequentia sancti Evangélii secúndum Lucam.
Luc 10:38-42.

In illo témpore: Intravit Jesus in quoddam castellum: et mulier quaedam, Martha nomine, excepit illum in domum suam et huic erat soror nomine Maria quae etiam sedens secus pedes Domini audiebat verbum illius. Martha autem satagebat circa frequens ministerium quae stetit, et ait: Domine non est tibi curae quod soror mea reliquit me solam ministrare dic ergo illi ut me adiuvet et respondens dixit illi Dominus: "Martha, Martha, sollicita es, et turbaris erga plurima: porro unum est necessarium. Maria optimam partem elegit, quae non auferetur ab ea."

Credo.

Offertorium. Assumpta est María in coelum: gaudent Angeli, collaudantes benedícunt Dóminum, allelúia.






Secreta. Subveniat, Domine, plebi tuae Dei Genetricis oratio: quam etsi pro conditione carnis migrasse cognoscimus, in coelesti gloria apud te pro nobis intercedere sentiamus. Per Dóminum.

Sanctus, Agnus Dei.

Communio. Luc 10:42. Optimam partem elegit sibi Maria: quae non auferetur ab ea in aeternum.





Postcommunio. Mensae coelestis participles effecti, imploramus clementiam tuam, Domine Deus noster; ut, qui Assumptionem Dei Genetricis colimus, a cunctis malis imminentibus, ejus intercessione liberemur. Per Dóminum.

Am finishing Mass and Vespers from Saint-E. more or less at half past eleven. The smoke is much more detectible this morning, eh. I didn't notice it, sensibly, until I got off the bus post-Mass. Decided yesterday that the temperature stayed at 101 degrees F. and didn't go higher because the smoky atmosphere blocked a certain amount of heat; probably that is nonsense (it forces the Willamette Valley to be an oven, as it were, more likely). But if there's any truth to it, then perhaps today also will remain less than 101. A nap impends.



LDVM


VŒU DE LOUIS XIII


Déclaration par laquelle Louis XIII place le royaume sous la protection spéciale de la Vierge Marie.

Louis, par la grâce de Dieu, Roy de France et de Navarre. A tous ceux qui ces présentes lettres verront,

Salut.

Dieu, qui élève les rois au Trône de leur grandeur, non content de nous avoir donné l’esprit qu’il départ à tous les princes de la terre pour la conduite de leurs peuples, a voulu prendre un soin si spécial et de notre personne et de notre Etat, que nous ne pouvons considérer le bonheur du cours de notre règne, sans y voir autant d’effets merveilleux de sa bonté que d’accidents qui nous menaçaient.

Lorsque nous sommes entré au gouvernement de cette couronne, la faiblesse de notre âge donna sujet à quelques mauvais esprits d'en troubler la tranquillité ; mais cette main divine soutint avec tant de force la justice de notre cause que l'on vit en même temps la naissance et la fin de ces pernicieux desseins.

En divers autres temps, l'artifice des hommes et la malice du démon ayant suscité et fomenté des divisions non moins dangereuses pour notre couronne que préjudiciables à notre maison, il lui a plu en détourner le mal avec autant de douceur que de justice ; la rébellion de l'hérésie ayant aussi formé un parti dans l'Etat, qui n'avait d'autre but que de partager notre autorité, il s'est servi de nous pour en abattre l'orgueil, et a permis que nous ayons relevé ses saints autels, en tous les lieux où la violence de cet injuste parti en avait ôté les marques. Si nous avons entrepris la protection de nos alliés, il a donné des succès si heureux à nos armes qu'à la vue de toute l'Europe, contre l'espérance de tout le monde, nous les avons rétablis en la possession de leurs Etats dont ils avaient été dépouillés. Si les plus grandes forces des ennemis de cette couronne se sont ralliées pour conspirer sa ruine, il a confondu leurs ambitieux desseins, pour faire voir à toutes les nations que, comme sa Providence a fondé cet Etat, sa bonté le conserve, et sa puissance le défend.

Tant de grâces si évidentes font que pour n'en différer pas la reconnaissance, sans attendre la paix, qui nous viendra de la même main dont nous les avons reçues, et que nous désirons avec ardeur pour en faire sentir les fruits aux peuples qui nous sont commis, nous avons cru être obligés, nous prosternant aux pieds de sa majesté divine que nous adorons en trois personnes, à ceux de la Sainte Vierge et de la sacrée croix, où nous vénérons l'accomplissement des mystères de notre Rédemption par la vie et la mort du Fils de Dieu en notre chair, de "nous consacrer à la grandeur de Dieu" par son Fils rabaissé jusqu'à nous et à ce Fils par sa mère élevée jusqu'à lui ; en la protection de laquelle nous mettons particulièrement notre personne, notre état, notre couronne et tous nos sujets pour obtenir par ce moyen celle de la Sainte Trinité, par son intercession et de toute la cour céleste par son autorité et exemple, nos mains n'étant pas assez pures pour présenter nos offrandes à la pureté même, nous croyons que celles qui ont été dignes de le porter, les rendront hosties agréables, et c'est chose bien raisonnable qu'ayant été médiatrice de ces bienfaits, elle le soit de nos actions de grâces.

A ces causes, nous avons déclaré et déclarons que, prenant la très sainte et très glorieuse Vierge pour protectrice spéciale de notre royaume, nous lui consacrons particulièrement notre personne, notre état, notre couronne et nos sujets, la suppliant de nous vouloir inspirer une sainte conduite et défendre avec tant de soin ce royaume contre l'effort de tous ses ennemis, que, soit qu'il souffre le fléau de la guerre, ou jouisse de la douceur de la paix que nous demandons à Dieu de tout notre cœur, il ne sorte point des voies de la grâce qui conduisent à celles de la gloire. Et afin que la postérité ne puisse manquer à suivre nos volontés à ce sujet, pour monument et marque immortelle de la consécration présente que nous faisons, nous ferons construire de nouveau le grand autel de l'église cathédrale de Paris, avec une image de la Vierge qui tienne entre ses bras celle de son précieux Fils descendu de la croix ; nous serons représenté aux pieds du Fils et de la Mère, comme leur offrant notre couronne et notre sceptre.

Nous admonestons le sieur Archevêque de Paris, et néanmoins lui enjoignons, que tous les ans, le jour et fête de l'Assomption, il fasse faire commémoration de notre présente Déclaration à la Grande Messe qui se dira en son église cathédrale, et qu'après les Vêpres dudit jour il soit fait une procession en ladite église, à laquelle assisteront toutes les compagnies souveraines, et le corps de la ville, avec pareille cérémonie que celle qui s'observe aux processions générales plus solennelles. Ce que nous voulons aussi être fait en toutes les églises tant paroissiales, que celles des monastères de ladite ville et faubourgs ; et en toutes les villes, bourgs et villages dudit diocèse de Paris.

Exhortons pareillement tous les Archevêques et Evêques de notre royaume, et néanmoins leur enjoignons de faire célébrer la même solennité en leurs églises épiscopales, et autres églises de leurs diocèses ; entendant qu'à ladite cérémonie les cours de parlement, et autres compagnies souveraines, et les principaux officiers des villes y soient présents. Et d'autant qu'il y a plusieurs églises épiscopales qui ne sont point dédiées à la Vierge, nous exhortons lesdits archevêques et évêques en ce cas, de lui dédier la principale chapelle desdites églises, pour y être faite ladite cérémonie ; et d'y élever un autel avec un ornement convenable à une action si célèbre, et d'admonester tous nos peuples d'avoir une dévotion toute particulière à la Vierge, d'implorer en ce jour sa protection, afin que, sous une si puissante patronne, notre royaume soit à couvert de toutes les entreprises de ses ennemis, qu'il jouisse longuement d'une bonne paix ; que Dieu y soit servi et révéré si saintement que nous et nos sujets puissions arriver heureusement à la dernière fin pour laquelle nous avons tous été créés ; car tel est notre bon plaisir.

Donné à Saint-Germain-en-Laye, le dixième jour de février, l'an de grâce mil-six-cent-trente-huit, et de notre règne le vingt-huitième.

Signé : LOUIS




LDVM











Comments