Ne terreámini ab his, qui occídunt corpus, et post hæc non habent ámplius quid fáciant...

Today is Tuesday infra Hebdomadam VIIam post Pentecosten, and the feast of the Confessor Saint Camillus de Lellis in the Missale Romanum as well as the feast of the Martyrs Saint Symphorosa and her seven sons (described as 'her seven companions' in the Roman Martyrology recentior). According to the rubrics of the Roman Rite, the Mass Maiorem hac dilectionem nemo habet of Saint Camillus would be said with a commemoration of the Holy Martyrs; so far as I can tell, however, the Mass Clamaverunt iusti of the Martyrs will be sung at Barroux. 

Yet another lovely Dawn aborning, and it is in the more immediately glorious 50°s F. again at this early hour, with heat only in the 80s in the later afternoon. Tomorrow the hotter air returns, according to the mages. The necessary errand of course requires me to go out in the morning, not today. 

Lectio 4
Camillus Bucclánici, Theatinæ diœcesis oppido, ex nobili Lelliórum família natus est matre sexagenaria, cui gravidæ visum est per quietem, puerulum crucis signo in péctore munítum, et ágmini puerórum idem signum gestántium præeuntem, se peperisse. Adoléscens rem militarem secutus, sæculi vitiis aliquámdiu indulsit; donec, vigesimum quintum agens ætátis annum, tanto supernæ gratiæ lúmine divinæque offensæ dolóre correptus fuit, ut uberrimo lacrimárum imbre íllico perfusus, anteáctæ vitæ sordes indesinenter abstérgere, novumque indúere hóminem firmiter decreverit. Quare ipso, quo id cóntigit, Purificatiónis beatíssimæ Vírginis festo die, ad fratres Minores, quos Capuccinos vocant, cónvolans, ut eórum número adscriberétur summis precibus exorávit. Voti compos semel atque íterum factus est; sed, fœdo úlcere, quo aliquándo laboráverat, in ejus tibia iterato recrudescente, divinæ providéntiæ majora de eo disponentis consílio humíliter se subjécit; suique victor, illíus religiónis bis expetítum et susceptum habitum bis dimísit.

R. Honéstum fecit illum Dóminus, et custodívit eum ab inimícis, et a seductóribus tutávit illum:
* Et dedit illi claritátem ætérnam.
V. Justum dedúxit Dóminus per vias rectas, et osténdit illi regnum Dei.
R. Et dedit illi claritátem ætérnam.

Lectio 5
Romam profectus, in nosocomíum, quod Insanabílium dícitur, recéptus est; cujus étiam administratiónem, ob perspectas ejus virtútes sibi demandatam, summa integritate, ac sollicitúdine vere paterna peregit. Omnium ægrotum servum se réputans, eórum stérnere lectulos, sordes térgere, ulcéribus medéri, agoníque extremo piis precibus et cohortatiónibus opem ferre solemne hábuit; quibus in munéribus præclára præbuit admirábilis patiéntiæ, invictæ fortitúdinis et heróicæ caritátis exempla. Verum, cum animárum in extremis periclitántium, quod únice intendébat, levámini subsidium litterárum plurimum conférre intellígeret, trigínta duos annos natus in primis grammaticæ elementis tirocinium inter púeros íterum subire non erubuit. Sacerdotio póstea rite initiatus, nonnullis sibi adjunctis sociis, prima jecit congregatiónis Clericórum regulárium infirmis ministrántium fundamenta, írrito conatu obniténte humani generis hoste. Nam Camillus, cælésti voce e Christi crucifixi, manus étiam de ligno avulsas admirando prodigio protendentis, simulacro emissa mirabíliter confírmatus, ordinem suum a Sede apostolica approbari obtinuit; sodálibus quarto obstrictis maxime arduo voto, infirmis, quos étiam pestis infécerit, ministrandi. Quod institutum, quam foret Deo acceptum et animárum salúti proficuum, sanctus Philippus Nerius, qui Camillo a sacris confessiónibus erat, comprobávit, dum ejus alumnis decedéntium agoni opem feréntibus Angelos suggeréntes verba sæpius se vidisse testátus est.

R. Amávit eum Dóminus, et ornávit eum: stolam glóriæ índuit eum,
* Et ad portas paradísi coronávit eum.
V. Índuit eum Dóminus lorícam fídei, et ornávit eum.
R. Et ad portas paradísi coronávit eum.

Lectio 6
Arctióribus hisce vinculis ægrotántium ministerio mancipatus, mirum est qua alacritate, nullis fractus labóribus, nullis deterritus vitæ periculis, diu noctuque ad supremum usque spíritum, eórum cómmodis vigilaverit. Omnibus ómnia factus, vilíssima quæque offícia demissíssimo obsequio flexísque plerumque genibus, véluti Christum ipsum cérneret in infirmis, hílari promptoque animo arripiébat; utque ómnium indigéntiis præsto esset, generalem ordinis præfecturam, cælique delicias quibus in contemplatióne defixus affluebat, sponte dimísit. Paternus vero illíus erga míseros amor tum maxime effulsit, dum et Urbs contagióso morbo primum, deínde extrema annonæ laboráret inópia, et Nolæ in Campánia dira pestis grassarétur. Tanta denique in Deum et próximum caritate exársit, ut angelus nuncupari, et Angelórum opem in vario itinerum discrímine experíri promererétur. Prophetíæ dono et grátia sanitátum præditus, arcana quoque cordium inspéxit; ejusque precibus nunc cibária multiplicáti sunt, nunc aqua in vinum conversa. Tandem vigiliis, jejuniis et assiduis attritus labóribus, cum pelle tantum et óssibus constare viderétur, quinque molestis æque ac diútinis morbis, quos misericórdias Dómini appellabat, fortiter tolerátis, sacramentis munítus, Romæ, inter suavíssima Jesu et Maríæ nómina, ad ea verba: Mitis atque festivus Christi Jesu tibi aspectus appareat; qua prædixerat hora, obdormívit in Dómino, pridie Idus Julii, anno salútis millesimo sexcentésimo décimo quarto, ætátis suæ sexagesimo quinto. Quem, plúribus illustrem miraculis, Benedíctus décimus quartus solemni ritu Sanctórum fastis adscripsit; et Leo décimus tértius, ex Sacrórum cathólici orbis antístitum voto ac Rítuum Congregatiónis consúlto, cæléstem ómnium hospitálium et infirmórum ubíque degéntium patrónum declarávit, ipsiúsque nomen in agonizántium litaníis invocári præcépit.

R. Iste homo perfécit ómnia quæ locútus est ei Deus, et dixit ad eum: Ingrédere in réquiem meam:
* Quia te vidi justum coram me ex ómnibus géntibus.
V. Iste est, qui contémpsit vitam mundi, et pervénit ad cæléstia regna.
R. Quia te vidi justum coram me ex ómnibus géntibus.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Quia te vidi justum coram me ex ómnibus géntibus.

Lectio 7

Léctio sancti Evangélii secúndum Joánnem.

Joannes 15:12-16.

In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis: Hoc est præcéptum meum, ut diligátis invicem, sicut diléxi vos. Et réliqua.

Homilía sancti Augustíni Epíscopi.

Tractátus 83 in Joánnem.

Quid putamus, fratres mei? numquidnam solum ejus de ista dilectióne mandátum est, qua dilígimus invicem? Nonne est et aliud majus, ut diligámus Deum? Aut vero de sola Deus nobis dilectióne mandávit, ut alia non requiramus? Tria certe commendat Apóstolus, dicens: Manent autem fides, spes, caritas, tria hæc, major autem horum caritas. Et, si in caritate, hoc est, in dilectióne, concludúntur duo illa præcepta, major tamen dicta est esse, non sola. De fide ígitur nobis quam multa mandáta sunt, quam multa de spe! Quis potest cuncta colligere, quis enumerando sufficere? Sed intueamur, quod ait idem Apóstolus: Plenitúdo legis caritas.

R. Iste est qui ante Deum magnas virtútes operátus est, et de omni corde suo laudávit Dóminum:

* Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.

V. Ecce homo sine queréla, verus Dei cultor, ábstinens se ab omni ópere malo, et pérmanens in innocéntia sua.

R. Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.

Lectio 8

Ubi ergo caritas est, quid est quod possit deésse? ubi autem non est, quid est quod possit prodesse? Dæmon credit, nec díligit: nemo díligit, qui non credit. Frustra quidem, sed tamen potest speráre véniam qui non díligit; nemo autem potest desperáre qui díligit. Itaque ubi diléctio est, ibi necessario fides et spes; et, ubi diléctio próximi, ibi necessario étiam diléctio Dei. Qui enim non díligit Deum, quómodo díligit próximum tamquam se ipsum? Quandóquidem non díligit et se ipsum. Est quippe ímpius et iníquus; qui autem díligit iniquitátem, non plane díligit, sed odit ánimam suam.

R. Sint lumbi vestri præcíncti, et lucérnæ ardéntes in mánibus vestris:

* Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.

V. Vigiláte ergo, quia nescítis qua hora Dóminus vester ventúrus sit.

R. Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.

V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.

R. Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.

Lectio 9

Commemoratio pro Ss. Symphorosa et septem filiis Martyribus

Symphorosa Tiburtina, Getulii Mártyris uxor, ex eo septem fílios péperit, Crescéntium, Julianum, Nemesium, Primitivum, Justinum, Stacteum, et Eugenium; qui omnes propter christianæ fidei professiónem una cum matre, Hadriáno imperatóre, comprehénsi sunt. Quorum pietas, multis variisque tentáta suppliciis, cum stábilis permanéret, mater, quæ fíliis fidei magistra fúerat, dux eisdem ad martyrium éxstitit. Nam, saxo ad collum alligato, in profluentem dejícitur: cujus corpus, conquisítum a fratre ejus Eugenio, sepelítur. Postridie ejus diéi, qui fuit décimo quinto Kalendas Augusti, septem fratres singuli ad palum alligati, varie sunt interfécti: Crescentio guttur ferro transfígitur; Juliáno pectus confóditur; Nemesio cor transverberátur; Primitivo trajícitur umbilicus; Justinus membratim secátur; Stacteus telis confígitur; Eugenius a péctore in duas partes dividitur. Ita octo hostiæ Deo gratíssimæ sunt immolátæ. Corpora in altíssimam fóveam projecta sunt via Tiburtina, nono ab Urbe lápide; quæ, póstea Romam translata, cóndita sunt in ecclésia sancti Angeli in piscina.

Te Deum.

Having confirmed that the monks sang Clamaverunt iusti, and heard the Kyrie, am off for the morning walk. The Gloria and the rest will keep until I return.

Introitus. Ps. 33, 18. Clamavérunt justi, et Dóminus exaudívit eos: et ex ómnibus tribulatiónibus eórum liberávit eos. Ps. ibid., 2. Benedícam Dóminum in omni témpore: semper laus ejus in ore meo. V. Glória Patri.

Oratio. Deus, qui nos concédis sanctórumMártyrum tuórum Symphorósæ et filiórum ejus natalítia cólere: da nobis in ætérna beatitúdine de eórum societáte gaudére. Per Dóminum.

Léctio Epístolæ beáti Pauli Apóstoli ad Hebrǽos.
Hebr. 11, 33-39.
Fratres: Sancti per fidem vicérunt regna, operáti sunt justítiam, adépti sunt repromissiónes, obturavérunt ora leónum, exstinxérunt ímpetum ignis, effugérunt áciem gládii, convaluérunt de infirmitáte, fortes facti sunt in bello, castra vertérunt exterórum: accepérunt mulíeres de resurrectióne mórtuos suos: álii autem disténti sunt, non suscipiéntes redemptiónem, ut meliórem invenírent resurrectiónem: álii vero ludíbria et vérbera expérti, ínsuper et víncula et cárceres: lapidáti sunt, secti sunt, tentári sunt, in occisióne gládii mórtui sunt: circuiérunt in melótis, in péllibus caprínis, egéntes, angustiáti, afflicti: quibus dignus non erat mundus: in solitudínibus errántes, in móntibus et spelúncis et in cavérnis terræ. Et hi omnes testimónio fídei probáti, invénti sunt in Christo Jesu, Dómino nostro.

Graduale. Ps. 132, 1-2. Ecce, quam bonum et quam jucundum, habitáre fratres in unum! V. Sicut unguéntum in cápite, quod descéndit in barbam, barbam Aaron.

Allelúja, allelúja. V. Hæc est vera fratérnitas, quæ vicit mundi crimina: Christum secuta est, ínclita tenens regna cœléstia. Allelúja.

+ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Lucam.
Luc. 12, 1-8.
In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis: Atténdite a ferménto pharisæórum, quod est hypócrisis. Nihil autem opértum est, quod non revelétur: neque abscónditum, quod non sciátur. Quóniam, quæ in ténebris dixístis, in lúmine dicéntur: et quod in aurem locúti estis in cubículis, prædicábitur in tectis. Dico autem vobis amicis meis: Ne terreámini ab his, qui occídunt corpus, et post hæc non habent ámplius quid fáciant. Osténdant autem vobis, quem timeátis: timéte eum, qui, postquam cecíderit, habet potestátem mittere in gehénnam. Ita dico vobis: hunc timéte. Nonne quinque pásseres véneunt dipóndio, et unus ex illis non est in oblivióne coram Deo? Sed et capílli cápitis vestri omnes numeráti sunt. Nolíte ergo timére: multis passéribus pluris estis vos. Dico autem vobis: Omnis, quicúmque conféssus fúerit me coram homínibus, et Fílius hóminis confitébitur illum coram Angelis Dei.

Offertorium. Ps. 31, 11. Lætámini in Dómino et exsultáte, justi: et gloriámini, omnes recti corde.

Secreta. Múnera tibi, Dómine, nostræ devotiónis offérimus: quæ et pro tuórum tibi grata sint honóre Justórum, et nobis salutária, te miseránte, reddántur. Per Dóminum.

Communio. Matth. 12, 50. Quicúmque fécerit voluntátem Patris mei, qui in cœlis est, ipse meus frater et soror et mater est, dicit Dóminus.

Postcommunio. Præsta nobis, quǽsumus, Dómine: intercedéntibus sanctis Martýribus tuis Symphorósa et fíliis ejus; ut, quod ore contíngimus, pura mente capiámus. Per Dóminum.

LDVM