Hic est panis de cœlo descéndens: ut, si quis ex ipso manducáverit, non moriátur: Ego sum panis vivus, qui de cœlo descéndi...

Today is the Wednesday Ember Day in the Pentecost Octave, Feria IVa Quattuor Temporum Pentecostes, with commemoration of the Octave, of Saint Petronilla, or of Saint Angela Merici. At some point after 1939, the 31st was made the feast of Our Blessed Lady Queen [it was Pius XII on 11 October 1954] with commemoration of the Ember Day, and Paulus VI moved the feast of Our Lady's Visitation to today's date, requiring the feast of the Queenship to vacate to... the Autumn, I think. All very sensible, in someone's head, anyway. At Barroux, the ordo specifies that is the Mass of the Ember Day-- which that is in the Benedictine, monastic use I don't know; probably also Deus dum egredereris. I seem to recall that en chartreuse there are no Ember Days but, eh. 

At Barroux, Deus dum egredereris, although not the text printed in the 1920 Missale Romanum. 

Lectio 1
Léctio sancti Evangélii secúndum Joánnem
Joannes 6:44-52
In illo témpore: Dixit Jesus turbis Judæórum: Nemo potest veníre ad me, nisi Pater, qui misit me, tráxerit eum. Et réliqua.

Homilía sancti Augustíni Epíscopi
Tract. 26 in Joann., post init.
Noli cogitáre te invítum trahi: tráhitur ánimus et amóre. Nec timére debémus, ne ab homínibus, qui verba perpéndunt, et a rebus máxime divínis intellegéndis longe remóti sunt, in hoc Scripturárum sanctárum evangélico verbo fórsitan reprehendámur, et dicátur nobis: Quómodo voluntáte credo, si trahor? Ego dico: Parum est voluntáte: étiam voluptáte tráheris. Quid est, trahi voluptáte? Delectáre in Dómino: et dabit tibi petitiónes cordis tui. Est quædam volúptas cordis, cui panis dulcis est ille cæléstis. Porro si poétæ dícere lícuit: Trahit sua quemque volúptas: non necéssitas, sed volúptas; non obligátio, sed delectátio: quanto fórtius nos dícere debémus, trahi hóminem ad Christum, qui delectátur veritáte, delectátur beatitúdine, delectátur justítia, delectátur sempitérna vita, quod totum Christus est? An vero habent córporis sensus voluptátes suas, et ánimus deséritur a voluptátibus suis? Si ánimus non habet voluptátes suas, unde dícitur: Fílii autem hóminum sub tégmine alárum tuárum sperábunt: inebriabúntur ab ubertáte domus tuæ, et torrénte voluptátis tuæ potábis eos. Quóniam apud te est fons vitæ: et in lúmine tuo vidébimus lumen.

R. Disciplínam et sapiéntiam dócuit eos Dóminus, allelúja: firmávit in illis grátiam Spíritus sui,
* Et intelléctu implévit corda eórum, allelúja.
V. Repentíno namque sónitu Spíritus Sanctus super eos venit.
R. Et intelléctu implévit corda eórum, allelúja.

Lectio 2
Da amántem, et sentit quod dico: da desiderántem, da esuriéntem, da in ista solitúdine peregrinántem, atque sitiéntem, et fontem ætérnæ pátriæ suspirántem: da talem, et scit quid dicam. Si autem frígido loquor, nescit, quid loquor. Tales erant isti, qui ínvicem murmurábant. Pater, inquit, quem tráxerit, venit ad me. Quid est autem, Pater quem tráxerit, cum ipse Christus trahat? Quare vóluit dícere, Pater quem tráxerit? Si trahéndi sumus, ab illo trahámur, cui dicit quædam, quæ díligit: Post odórem unguentórum tuórum currémus. Sed quid intéllegi vóluit, advertámus fratres, et, quantum póssumus, capiámus. Trahit Pater ad Fílium eos, qui proptérea credunt in Fílium, quia eum cógitant Patrem habére Deum. Deus enim Pater æquálem sibi génuit Fílium; et qui cógitat, atque in fide sua sentit et rúminat, æquálem esse Patri eum, in quem credit, ipsum trahit Pater ad Fílium.

R. Ite in univérsum orbem, et prædicáte Evangélium, allelúja:
* Qui credíderit et baptizátus fúerit, salvus erit, allelúja, allelúja, allelúja.
V. In nómine meo dæmónia ejícient, linguis loquéntur novis, serpéntes tollent.
R. Qui credíderit et baptizátus fúerit, salvus erit, allelúja, allelúja, allelúja.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Qui credíderit et baptizátus fúerit, salvus erit, allelúja, allelúja, allelúja.

Lectio 3
Aríus crédidit creatúram, non eum traxit Pater; quia non consíderat Patrem, qui Fílium non credit æquálem. Quid dicis, o Ari? quid dicis, hærétice? quid loquéris? Quid est Christus? Non, inquit, Deus verus, sed quem fecit Deus verus. Non te traxit Pater; non enim intellexísti Patrem, cujus Fílium negas. Aliud cógitas, non est ipse Fílius: nec a Patre tráheris, nec ad Fílium tráheris. Aliud est enim Fílius, áliud quod tu dicis. Photínus dicit: Homo solum est Christus, non est et Deus. Qui sic credit, non Pater eum traxit. Quem traxit Pater? Illum qui dicit: Tu es Christus Fílius Dei vivi. Ramum víridem osténdis ovi, et trahis illam. Nuces púero demonstrántur, et tráhitur: et quod currit, tráhitur, amándo tráhitur, sine læsióne córporis tráhitur, cordis vínculo tráhitur. Si ergo ista, quæ inter delícias et voluptátes terrénas revelántur amántibus, trahunt, quóniam verum est, Trahit sua quemque volúptas; non trahit revelátus Christus a Patre? Quid enim fórtius desíderat ánima, quam veritátem?

Te Deum.

Statio ad S. Mariam majorem

It is interesting to see the two additional Alleluias inserted into the score of the chanted Introit, which also dispenses with the Terra mota est given in the 1920 Missale Romanum. Hmm. The Dominican score from Gregobase is what I shall put here since its text is identical to what was sung at Barroux (perhaps rendering these couple of sentences incomprehensible, eh). Now I shall have to listen again to see how the chant itself is identical or identical mostly or notably different. It would have been useful in this instance to have noted the timings, ha. 

M l'Abbé Grodziski is the celebrant of Holy Mass at Saint-Eugène today. I wasn't paying attention sufficiently closely to hear which version of the Introit was sung at Saint-E. Quite frankly, by the time the video is posted on YouTube this shall probably have slipped my mind; we shall see.

Introitus. Ps. 67, 8 et 9. Deus, dum egrederéris coram pópulo tuo [alleluia], iter fáciens eis [alleluia], hábitans in illis, allelúja: terra mota est, cœli distillavérunt, allelúja, allelúja. Ps. ibid., 2. Exsúrgat Deus, et dissipéntur inimíci ejus: et fúgiant, qui odérunt eum, a fácie ejus. ℣. Glória Patri.

Oratio. Mentes nostras, quǽsumus, Dómine, Paráclitus, qui a te procédit, illúminet: et indúcat in omnem, sicut tuus promísit Fílius, veritátem: Qui tecum... in unitáte ejúsdem.

Léctio Actuum Apostolórum.
Act. 2, 14-21.
In diébus illis: Stans Petrus cum úndecim, levávit vocem suam, et locútus est eis: Viri Judǽi, et qui habitátis Jerúsalem univérsi, hoc vobis notum sit, et áuribus percípite verba mea. Non enim, sicut vos æstimátis, hi ébrii sunt, cum sit hora diéi tértia: sed hoc est, quod dictum est per Prophétam Joël: Et erit in novíssimis diébus (dicit Dóminus) effúndam de Spíritu meo super omnem carnem, et prophetábunt fílii vestri et fíliæ vestræ, et júvenes vestri visiónes vidébunt, et senióres vestri sómnia somniábunt. Et quidem super servos meos et super ancíllas meas in diébus illis effúndam de Spíritu meo, et prophetábunt: et dabo prodígia in cœlo sursum et signa in terra deórsum, sánguinem et ignem et vapórem fumi. Sol convertátur in ténebras et luna in sánguinem, antequam véniat dies Dómini magnus et maniféstus. Et erit: omnis, quicúmque invocáverit nomen Dómini, salvus erit.

The Mass combines elements of Embertide penitence (the Alleluia following isn't repeated...) and Pentecost joyfulness (there is no Gradual or Tract, the Gloria is sung, and the sequence isn't jettisoned). At Barroux, the solemn Masses of Pentecost and its two days following have given way today to the simple rite (whatever it is called in the Benedictine use) i.e. a priest and deacon only.

Allelúja. ℣. Ps. 32, 6. Verbo Dómini cœli firmáti sunt, et Spíritu oris ejus omnis virtus eórum.

Glória.

Oratio. Præsta, quǽsumus, omnípotens et miséricors Deus: ut Spíritus Sanctus advéniens, templum nos glóriæ suæ dignánter inhabitándo perfíciat. Per Dóminum... in unitáte ejusdem.

Léctio Actuum Apostolórum.
Act. 5, 12-16.
In diébus illis: Per manus autem Apostolórum fiébant signa et prodígia multa in plebe. Et erant unanímiter omnes in pórticu Salomónis. Ceterórum autem nemo audébat se conjúngere illis: sed magnificábat eos pópulus. Magis autem augebátur credéntium in Dómino multitúdo virórum ac mulíerum, ita ut in pláteas ejícerent infírmos, et pónerent in léctulis ac grabátis, ut, veniénte Petro, saltem umbra illíus obumbráret quemquam illórum, et liberaréntur ab infirmitátibus suis. Concurrébat autem et multitúdo vicinárum civitátum Jerúsalem, afferéntes ægros et vexátos a spirítibus immúndis: qui curabántur omnes.

Allelúja, allelúja. ℣. (Hic genuflectitur) Veni, Sancte Spíritus, reple tuórum corda fidélium: et tui amóris in eis ignem accénde.

Sequentia.

Veni, Sancte Spíritus, et emítte cǽlitus lucis tuæ rádium.
Veni, pater páuperum; veni, dator múnerum; veni, lumen córdium.
Consolátor óptime, dulcis hospes ánimæ, dulce refrigérium.
In labóre réquies, in æstu tempéries, in fletu solácium.
O lux beatíssima, reple cordis íntima tuórum fidélium.
Sine tuo númine nihil est in hómine, nihil est innóxium.
Lava quod est sórdidum, riga quod est áridum, sana quod est sáucium.
Flecte quod est rígidum, fove quod est frígidum, rege quod est dévium.
Da tuis fidélibus, in te confidéntibus, sacrum septenárium.
Da virtútis méritum, da salútis éxitum, da perénne gáudium.
Amen. Allelúja.

 

✠ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Joánnem.
Joann. 6, 44-52.
In illo témpore: Dixit Jesus turbis Judæórum: Nemo potest veníre ad me, nisi Pater, qui misit me, tráxerit eum: et ego resuscitábo eum in novíssimo die. Est scriptum in Prophétis: Et erunt omnes docíbiles Dei. Omnis, qui audívit a Patre et dídicit, venit ad me. Non quia Patrem vidit quisquam, nisi is, qui est a Deo, hic vidit Patrem. Amen, amen, dico vobis: qui credit in me, habet vitam ætérnam. Ego sum panis vitæ. Patres vestri manducavérunt manna in desérto, et mórtui sunt. Hic est panis de cœlo descéndens: ut, si quis ex ipso manducáverit, non moriátur. Ego sum panis vivus, qui de cœlo descéndi. Si quis manducáverit ex hoc sane, vivet in ætérnum: et panis, quem ego dabo, caro mea est pro mundi vita.

Credo.

Offertorium. Ps. 118, 47-48. Meditábor in mandátis tuis, quæ diléxi valde: et levábo manus meas ad mandáta tua, quæ diléxi, allelúja.

Secreta. Accipe, quǽsumus, Dómine, munus oblátum: et dignánter operáre; ut, quod mystériis ágimus, piis efféctibus celebrámus. Per Dóminum.

At Gregobase, there is the antiphon ad Communionem, taken from John 14,27, Pacem relinquo vobis, with Alleluias, or the antiphon, taken from John 14,27, Pacem meam do vobis, without: the same two phrases, one first in the one, then the other first in the second. I expect it's possible to investigate the textual history and so forth, eh, but I'm going out for the morning walk instead. 

Communio. Joann. 14, 27. Pacem relínquo vobis, allelúja: pacem meam do vobis, allelúja, allelúja.

Postcommunio. Suméntes, Dómine, cœléstia sacraménta, quǽsumus cleméntiam tuam: ut quod temporáliter gérimus ætérnis gáudiis consequámur. Per Dóminum.

LDVM