Today's major task is the re-reading of Saint Athanasius...

On the life of Saint Anthony, pater monachorum, as the Martyrology puts it, whose feast is tomorrow. It is the feast day of Pope Saint Marcellus, Martyr; one of those seemingly rare days when it is his feast from 1570 through 1960/1962; this chance makes me wonder about the Pauline Rite. At Jouques, anyway, it is a feria. Eh.

Romae in coemeterio Priscillae via Salaria, natalis sancti Marcelli Primi, Papae et Martyris; qui, ut sanctus Damasus refert, veridicus pastor, ob catholicae fidei confessionem, jubente Maxentio tyranno, primo caesus est fustibus, deinde ad servitium animalium cum custodia publica deputatus, et ibidem, serviendo indutus amictu cilicino, defunctus est (309).

The Martyrologium recentior added the specification in coemeterio Priscillae-- which I incorporated (it is for my own use, after all)-- via Salaria Nova (which Nova I didn't, primo, because I don't know the historical details and also, secundo, because since novelty ought to be rejected tout court in most cases I played the odds). And also the phrase from Pope Saint Damasus, ut sanctus Damasus refert, veridicus pastor-- a novelty indeed in the Martyrology but in this instance I will believe that the editors of the recentior have found an authentic gem in the writing of Saint Damasus (305-366) or perhaps of Saint Jerome (i.e. I'm unsure of the source of the Ut sanctus), given their propensity to reject or ignore anything that doesn't come with the seal of approval of the modern historiographers... hmm. I suppose that this reasoning also suggests that I add the Nova, ha. Perhaps I will, for next year. The Mass is Si diligis me. At Barroux, the monks sang the Requiem; perhaps this is the custom there on the first free day of the week?

Lectio 4
Marcellus Romanus, a Constantio et Galerio usque ad Maxéntium pontificátum gessit. Cujus hortatu Lucina matrona Romana, bonórum suórum Dei Ecclésiam fecit heredem. Aucto in Urbe fidelium numero, ad eórum utilitátem, ad baptismum pœnitentiámque dandam eis, qui christianam religiónem suscíperent, et ad Mártyrum sepultúram, novos Titulos instituit, et quasi álteras diœcéses distríbuit. Quibus rebus ira incénsus Maxentius, Marcello gravia supplícia minátur, nisi, depósito pontificatu, idolis immoláret.

R. Honéstum fecit illum Dóminus, et custodívit eum ab inimícis, et a seductóribus tutávit illum:
* Et dedit illi claritátem ætérnam.
V. Descendítque cum illo in fóveam, et in vínculis non derelíquit eum.
R. Et dedit illi claritátem ætérnam.

Lectio 5
Qui cum insanas hóminis voces neglígeret, misit eum in catábulum, ut bestiárum, quæ publice alebántur, curam sustinéret: ubi Marcéllus assiduis jejuniis et precibus novem menses vitam duxit, parochias, quas præsens non póterat, visitans per epistolas. Inde ereptus a clericis, hospítio recípitur a beáta Lucina, in cujus ædibus ecclésiam dedicávit, quæ hódie titulo sancti Marcelli nominátur: in qua et Christiáni orábant, et ipse beátus Marcellus prædicabat.

R. Desidérium ánimæ ejus tribuísti ei Dómine,
* Et voluntáte labiórum ejus non fraudásti eum.
V. Quóniam prævenísti eum in benedictiónibus dulcédinis: posuísti in cápite ejus corónam de lápide pretióso.
R. Et voluntáte labiórum ejus non fraudásti eum.

Lectio 6
Quibus cógnitis, Maxéntius in eam ecclésiam catábuli bestias transférri, et a Marcello custodiri jubet: ubi loci fœditate, multisque ærumnis afflíctus obdormívit in Dómino. Cujus corpus in cœmeterio Priscillæ via Salaria a beáta Lucina sepúltum est décimo septimo Kalendas Februarii. Sedit annos quinque, mensem unum, dies viginti quinque. Scripsit epistolam ad episcopos Antiochenæ provinciæ de primatu Romanæ Ecclésiæ, quam caput ecclesiárum appellandam demonstrat; ubi étiam illud scriptum est, nullum concílium jure celebrari, nisi ex auctoritáte Romani Pontificis. Ordinávit mense Decembri Romæ presbyteros viginti quinque, diaconos duos, episcopos per diversa loca viginti unum.

R. Stola jucunditátis índuit eum Dóminus:
* Et corónam pulchritúdinis pósuit super caput ejus.
V. Cibávit illum Dóminus pane vitæ et intelléctus: et aqua sapiéntiæ salutáris potávit illum.
R. Et corónam pulchritúdinis pósuit super caput ejus.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Et corónam pulchritúdinis pósuit super caput ejus.

Lectio 7

Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam

Luc 14:26-33

In illo témpore: Dixit Jesus turbis: Si quis venit ad me, et non odit patrem suum, et matrem, et uxórem, et fílios, et fratres, et soróres, adhuc autem et ánimam suam, non potest meus esse discípulus. Et réliqua.

Homilía sancti Gregórii Papæ

Homil. 37 in Evangelia

Si considerémus fratres caríssimi, quæ et quanta sunt, quæ nobis promittúntur in cælis, viléscunt ánimo ómnia quæ habéntur in terris. Terréna namque substántia supérnæ felicitáti comparáta, pondus est, non subsídium. Temporális vita ætérnæ vitæ comparáta, mors est pótius dicénda quam vita. Ipse enim quotidiánus deféctus corruptiónis quid est áliud, quam quædam prolíxitas mortis? Quæ autem lingua dícere, vel quis intelléctus cápere súfficit, illa supérnæ civitátis quanta sint gáudia; Angelórum choris interésse, cum beatíssimis spirítibus glóriæ Conditóris assístere, præséntem Dei vultum cérnere, incircumscríptum lumen vidére, nullo mortis metu áffici, incorruptiónis perpétuæ múnere lætári?

R. Coróna áurea super caput ejus,

* Expréssa signo sanctitátis, glória honóris, et opus fortitúdinis.

V. Quóniam prævenísti eum in benedictiónibus dulcédinis, posuísti in cápite ejus corónam de lápide pretióso.

R. Expréssa signo sanctitátis, glória honóris, et opus fortitúdinis.

Lectio 8

Sed ad hæc audíta inardéscit ánimus, jamque illic cupit assístere, ubi se sperat sine fine gaudére. Sed ad magna prǽmia perveníri non potest, nisi per magnos labóres. Unde et Paulus egrégius prædicátor dicit: Non coronábitur, nisi qui legítime certáverit. Deléctet ergo mentem magnitúdo præmiórum, sed non detérreat certámen labórum. Unde ad se veniéntibus Véritas dicit: Si quis venit ad me, et non odit patrem suum, et matrem, et uxórem, et fílios, et fratres, et soróres, adhuc autem et ánimam suam, non potest meus esse discípulus.

R. Hic est vere Martyr, qui pro Christi nómine sánguinem suum fudit:

* Qui minas júdicum non tímuit, nec terrénæ dignitátis glóriam quæsívit, sed ad cæléstia regna pervénit.

V. Justum dedúxit Dóminus per vias rectas, et osténdit illi regnum Dei.

R. Qui minas júdicum non tímuit, nec terrénæ dignitátis glóriam quæsívit, sed ad cæléstia regna pervénit.

V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.

R. Qui minas júdicum non tímuit, nec terrénæ dignitátis glóriam quæsívit, sed ad cæléstia regna pervénit.

Lectio 9

Sed percontári libet, quómodo paréntes et carnáliter propínquos præcípimur odísse, qui jubémur et inimícos dilígere? Et certe Véritas de uxóre dicit: Quod Deus conjúnxit, homo non séparet. Et Paulus ait: Viri, dilígite uxóres vestras, sicut et Christus Ecclésiam. Ecce, discípulus uxórem diligéndam prǽdicat, cum magíster dicat: Qui uxórem non odit, non potest meus esse discípulus. Numquid áliud judex núntiat, áliud præco clamat? An simul et odísse póssumus, et dilígere? Sed si vim præcépti perpéndimus, utrúmque ágere per discretiónem valémus: ut uxórem, et eos, qui nobis carnis cognatióne conjúncti sunt, et quos próximos nóvimus, diligámus; et quos adversários in via Dei pátimur, odiéndo et fugiéndo nesciámus.

Te Deum laudámus...

 

 

M le Curé is celebrating Holy Mass but it is not Si diligis; he is commemorating Saint Marcellus. It is a Mass of Our Lady but am not sure which; with Gloria and Credo. Hmm. Ah; it is the feast of the Immaculate Heart of Mary, Refuge of sinners in the Proprium Parisiense-- which texts are found where, I wonder. 

Ah, I found a pdf copy of the livret for today's Mass as sung by the Schola in 2008 at Notre-Dame des Victoires. The collect seems to be:

Deus, qui Cor Mariæ immaculátum refúgium peccatórum esse voluísti: concéde propítius; ut, illi devótum, totum genus hóminum ádeat Dóminum nostrum Jesum Christum Fílium tuum. Qui tecum vivit et regnat.

But I'm not re-listening repeatedly to the video recording of the Mass to figure out which elements of which proper were actually used. I think those livret texts are not what Fr D. used today; there is a form from October (on the 4th Sunday of which the feast of Our Lady of Victories was celebrated in France) in the pro aliquibus locis section of one of the missals I have but I don't know that that was what was  used, either. Fr Maximilien-Marie's essays about today's feast and the connexion it has to Our Lady of Victories in Paris et cetera are here, here, and here; I will hang my head and admit to not having read his emails over the weekend, otherwise I would not have been quite so lost earlier. 

 

Introitus. Joann. 21, 15, 16 et 17. Si díligis me, Simon Petre, pasce agnos meos, pasce oves meas. Ps. 29, 2. Exaltábo te, Dómine, quóniam suscepísti me, nec delectásti inimícos meos super me. ℣. Glória Patri.

Oratio. Preces pópuli tui, quǽsumus, Dómine, cleménter exáudi: ut beáti Marcélli Mártyris tui atque Pontíficis méritis adjuvémur, cujus passióne lætámur. Per Dóminum.

Léctio Epístolæ beáti Petri Apóstoli.
I Petri 5, 1-4 et 10-11.
Caríssimi: Senióres, qui in vobis sunt, obsécro consénior et testis Christi passiónum, qui et ejus, quæ in futúro revelánda est, glóriæ communicátor: páscite qui in vobis est gregem Dei, providéntes non coácte, sed spontánee secúndum Deum, neque turpis lucri grátia, sed voluntárie; neque ut dominántes in cleris, sed forma facti gregis ex ánimo. Et, cum appáruerit princeps pastórum, percipiétis immarcescíbilem glóriæ corónam. Deus autem omnis grátiæ, qui vocávit nos in ætérnam suam glóriam in Christo Jesu, módicum passos ipse perfíciet, confirmábit solidabítque. Ipsi glória et impérium in sǽcula sæculórum.

Amen.

Graduale. Ps. 106, 32, 31. Exáltent eum in Ecclésia plebis: et in cáthedra seniórum laudent eum. ℣. Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus; et mirabília ejus fíliis hóminum.

Allelúja, allelúja. ℣. Matth. 16, 18. Tu es Petrus, et super hanc petram ædificábo Ecclésiam meam. Allelúja.

✠ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Matthǽum.
Matth. 16, 13-19.
In illo témpore: Venit Jesus in partes Cæsaréæ Philíppi, et interrogábat discípulos suos, dicens: Quem dicunt hómines esse Fílium hóminis? At illi dixérunt: Alii Joánnem Baptístam, alii autem Elíam, alii vero Jeremíam aut unum ex prophétis. Dicit illis Jesus: Vos autem quem me esse dícitis? Respóndens Simon Petrus, dixit: Tu es Christus, Fílius Dei vivi. Respóndens autem Jesus, dixit ei: Beátus es, Simon Bar Jona: quia caro et sanguis non revelávit tibi, sed Pater meus, qui in cœlis est. Et ego dico tibi, quia tu es Petrus, et super hanc petram ædificábo Ecclésiam meam, et portæ ínferi non prævalébunt advérsus eam. Et tibi dabo claves regni cœlórum. Et quodcúmque ligáveris super terram, erit ligátum et in cœlis: et quodcúmque sólveris super terram, erit solútum et in cœlis.

Offertorium. Jerem. 1, 9-10. Ecce, dedi verba mea in ore tuo: ecce, constítui te super gentes et super regna, ut evéllas et destruas, et ædífices et plantes.

Secreta. Oblátis munéribus, quǽsumus, Dómine, Ecclésiam tuam benígnus illúmina: ut, et gregis tui profíciat ubique succéssus, et grati fiant nómini tuo, te gubernánte, pastóres. Per Dóminum.

Communio. Matth. 16, 18. Tu es Petrus, et super hanc petram ædificábo Ecclésiam meam.

Postcommunio. Refectióne sancta enutrítam gubérna, quǽsumus, Dómine, tuam placátus Ecclésiam: ut, poténti moderatióne dirécta, et increménta libertátis accípiat et in religiónis integritáte persístat. Per Dóminum.

LDVM