Today is the 4th Sunday of Advent, the Mass Rorate caeli (so far as I can see, and Dom Prosper or Durandus pointed this out, the texts are all reprised from earlier in the season, the proprium missae, I mean, not the two lessons); it is the feast in Expectatione Partus Beatae Virginis, Our Lady's Expectation of her Delivery, but the Sunday of Advent takes precedence and I doubt that there are many places where the feast is even commemorated (for that matter, Dom Prosper rather exaggerated how widespread the feast was in his day, I believe).
The photograph is copied from Fr Maximilien-Marie's email for today; the statue is at the church of Saint Jacques in Perpignan.
The livret for the Mass from Saint-Eugène is here; I'm listening now to the recording, in the dark before Dawn comes, not at 0200.
Introitus. Is. 45, 8. Rorate, cœli, désuper, et nubes pluant justum: aperiátur terra, et gérminet Salvatórem. Ps. 18, 2. Cœli enárrant glóriam Dei: et ópera mánuum ejus annúntiat firmaméntum. ℣. Glória Patri.
Lectio 1
De Isaía Prophéta
Isa 35:1-7
Lætábitur desérta et ínvia, et exsultábit solitúdo, et florébit quasi lílium.
Gérminans germinábit, et exsultábit lætabúnda et laudans: glória Líbani data est ei: decor Carméli et Saron, ipsi vidébunt glóriam Dómini, et decórem Dei nostri.
Confortáte manus dissolútas, et génua debília roboráte.
Dícite pusillánimis: Confortámini, et nolíte timére: ecce Deus vester ultiónem addúcet retributiónis: Deus ipse véniet, et salvábit vos.
Tunc aperiéntur óculi cæcórum, et aures surdórum patébunt.
Tunc sáliet sicut cervus claudus, et apérta erit lingua mutórum: quia scissæ sunt in desérto aquæ, et torréntes in solitúdine.
Et quæ erat árida, erit in stagnum, et sítiens in fontes aquárum.
R. Cánite tuba in Sion, vocáte gentes, annuntiáte pópulis, et dícite:
* Ecce Deus Salvátor noster advéniet.
V. Annuntiáte, et audítum fácite: loquímini, et clamáte.
R. Ecce Deus Salvátor noster advéniet.
Lectio 2
Isa 35:7-10
In cubílibus, in quibus prius dracónes habitábant, oriétur viror cálami et junci.
Et erit ibi sémita et via, et via sancta vocábitur: non transíbit per eam pollútus, et hæc erit vobis dirécta via, ita ut stulti non errent per eam.
Non erit ibi leo, et mala béstia non ascéndet per eam, nec inveniétur ibi: et ambulábunt, qui liberáti fúerint.
Et redémpti a Dómino converténtur, et vénient in Sion cum laude: et lætítia sempitérna super caput eórum: gáudium et lætítiam obtinébunt, et fúgiet dolor et gémitus.
R. Non auferétur sceptrum de Juda, et dux de fémore ejus, donec véniat qui mitténdus est:
* Et ipse erit exspectátio géntium.
V. Pulchrióres sunt óculi ejus vino, et dentes ejus lacte candidióres.
R. Et ipse erit exspectátio géntium.
Lectio 3
Isa 41:1-4
Táceant ad me ínsulæ, et gentes mutent fortitúdinem: accédant, et tunc loquántur, simul ad judícium propinquémus.
Quis suscitávit ab Oriénte justum, vocávit eum ut sequerétur se? dabit in conspéctu ejus gentes et reges obtinébit: dabit quasi púlverem gládio ejus, sicut stípulam vento raptam árcui ejus.
Persequétur eos, transíbit in pace, sémita in pédibus ejus non apparébit.
Quis hæc operátus est, et fecit, vocans generatiónes ab exórdio? Ego Dóminus, primus et novíssimus ego sum.
R. Me opórtet mínui, illum autem créscere: qui autem post me venit, ante me factus est:
* Cujus non sum dignus corrígiam calceamentórum sólvere.
V. Ego baptizávi vos aqua: ille autem baptizábit vos Spíritu Sancto.
R. Cujus non sum dignus corrígiam calceamentórum sólvere.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Cujus non sum dignus corrígiam calceamentórum sólvere.
Oratio. Excita, quǽsumus, Dómine, poténtiam tuam, et veni: et magna nobis virtúte succúrre; ut per auxílium grátiæ tuæ, quod nostra peccáta præpédiunt, indulgéntiæ tuæ propitiatiónis accéleret: Qui vivis et regnas.
Lectio Epístolæ beati Pauli Apostoli ad Corinthios
1 Cor. 4, 1–5.
Fratres: Sic nos exístimet homo ut minístros Christi, et dispensatóres mysteriórum Dei. Hic jam quǽritur inter dispensatóres, ut fidélis quis inveniátur. Mihi autem pro mínimo est, ut a vobis júdicer aut ab humano die: sed neque meípsum judico. Nihil enim mihi cónscius sum: sed non in hoc justificátus sum: qui autem júdicat me, Dóminus est. Itaque nolíte ante tempus judicáre, quoadúsque véniat Dóminus: qui et illuminábit abscóndita tenebrárum, et manifestábit consília córdium: et tunc laus erit unicuique a Deo.
Graduale. Ps. 144, 18 et 21. Prope est Dóminus ómnibus invocántibus eum: ómnibus, qui ínvocant eum in veritáte. ℣. Laudem Dómini loquétur os meum: et benedícat omnis caro nomen sanctum ejus.
Allelúja, allelúja, ℣. Veni, Dómine, et noli tardáre: reláxa facínora plebis tuæ Israël. Allelúja.
✠ Sequéntia sancti Evangélii secundum Lucam.
Luc. 3, 1–6.
Luc. 3, 1–6.
Anno quintodécimo impérii Tibérii Cǽsaris, procuránte Póntio Piláto Judǽam, tetrárcha autem Galilǽæ Heróde, Philíppo autem fratre ejus tetrárcha Iturǽæ et Trachonítidis regionis, et Lysánia Abilínæ tetrárcha, sub princípibus sacerdotum Anna et Cáipha: factum est verbum Domini super Joannem, Zacharíæ filium, in deserto. Et venit in omnem regiónem Jordánis, prǽdicans baptísmum pæniténtiæ in remissiónem peccatórum, sicut scriptum est in libro sermónum Isaíæ Prophétæ: Vox clamántis in desérto: Paráte viam Dómini: rectas fácite sémitas ejus: omnis vallis implébitur: et omnis moris et collis humiliábitur: et erunt prava in dirécta, et áspera in vias planas: et vidébit omnis caro salutáre Dei.
Before and after the homily, the Schola is singing the Sol sub nube latuit.
Offertorium. Luc. 1, 28. Ave, María, gratia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui.
Secreta. Sacrifíciis præséntibus, quǽsumus, Dómine, placátus inténde: ut et devotióni nostræ profíciant et salúti. Per Dóminum.
Communio. Is. 7, 14. Ecce, Virgo concípiet et páriet fílium: et vocábitur nomen ejus Emmánuel.
The Veni, veni Emmanuel, in the version of Zoltan Kodaly (1882- 1967) is lovely, as is the French Oratory's Rorate caeli-- these were sung before Ecce Virgo concipiet.
Postcommunio. Sumptis munéribus, quǽsumus, Dómine: ut, cum frequentatióne mystérii, crescat nostræ salútis efféctus. Per Dóminum.
Lectio 4
Sermo sancti Leónis Papæ
Sermo 1 de jejúnio décimi mensis, et collectis
Si fidéliter, dilectíssimi, atque sapiénter creatiónis nostræ intelligámus exórdium, inveniémus hóminem ideo ad imáginem Dei cónditum, ut imitátor sui esset auctóris: et hanc esse naturálem nostri géneris dignitátem, si in nobis, quasi in quodam spéculo, divínæ benignitátis forma respléndeat. Ad quam quotídie nos útique réparat grátia Salvatóris, dum quod cécidit in Adam primo, erígitur in secúndo.
R. Nascétur nobis párvulus, et vocábitur Deus, Fortis:
* Ipse sedébit super thronum David patris sui, et imperábit: cujus potéstas super húmerum ejus.
V. In ipso benedicéntur omnes tribus terræ, omnes gentes sérvient ei.
R. Ipse sedébit super thronum David patris sui, et imperábit: cujus potéstas super húmerum ejus.
Lectio 5
Causa autem reparatiónis nostræ non est nisi misericórdia Dei: quem non diligerémus, nisi prius nos ipse dilígeret, et ténebras ignorántiæ nostræ, suæ veritátis luce discúteret. Quod per sanctum Isaíam Dóminus denúntians, ait: Addúcam cæcos in viam quam ignorábant, et sémitas quas nesciébant, fáciam illos calcáre: fáciam illis ténebras in lucem, et prava in dirécta. Hæc verba fáciam illis, et non relínquam eos. Et íterum: Invéntus sum, inquit, a non quæréntibus me, et palam appárui iis qui me non interrogábant.
R. Ecce jam venit plenitúdo témporis, in quo misit Deus Fílium suum in terras, natum de Vírgine, factum sub lege:
* Ut eos, qui sub lege erant, redímeret.
V. Propter nímiam caritátem suam, qua diléxit nos Deus, Fílium suum misit in similitúdinem carnis peccáti.
R. Ut eos, qui sub lege erant, redímeret.
Lectio 6
Quod quómodo implétum sit, Joánnes Apóstolus docet, dicens: Scimus quóniam Fílius Dei venit, et dedit nobis sensum, ut cognoscámus verum, et simus in vero Fílio ejus. Et íterum: Nos ergo diligámus Deum, quóniam ipse prior diléxit nos. Diligéndo ítaque nos Deus, ad imáginem suam nos réparat: et ut in nobis formam suæ bonitátis invéniat, dat unde ipsi quoque quod operátur operémur, accéndens scílicet méntium nostrárum lucérnas, et igne nos suæ caritátis inflámmans, ut non solum ipsum, sed étiam quidquid díligit, diligámus.
R. Virgo Israël, revértere ad civitátes tuas:
* Usquequo dolens avertéris? generábis Dóminum Salvatórem, oblatiónem novam in terra: * Ambulábunt hómines in salvatiónem.
V. In caritáte perpétua diléxi te: ídeo attráxi te míserans tui.
R. Usquequo dolens avertéris? generábis Dóminum Salvatórem, oblatiónem novam in terra.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Ambulábunt hómines in salvatiónem.
Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam
Luc 3:1-6
Anno quintodécimo impérii Tibérii Cǽsaris, procuránte Póntio Piláto Judǽam. Et réliqua.
De Homilía sancti Gregórii Papæ
Homilia 20 in Evangelia ante medium
Dicébat Joánnes ad turbas, quæ éxibant ut baptizaréntur ab eo: Genímina viperárum, quis osténdit vobis fúgere a ventúra ira? Ventúra enim ira est animadvérsio ultiónis extrémæ: quam tunc fúgere peccátor non valet, qui nunc ad laménta pœniténtiæ non recúrrit. Et notándum, quod malæ sóboles, malórum paréntum actiónem imitántes, genímina viperárum vocántur: quia per hoc quod bonis ínvident, eósque persequúntur, quod quibúsdam mala retríbuunt, quod læsiónes próximis exquírunt: quóniam in his ómnibus patrum suórum carnálium vias sequúntur, quasi venenáti fílii de venenátis paréntibus nati sunt.
R. Jurávi, dicit Dóminus, ut ultra jam non iráscar super terram: montes enim et colles suscípient justítiam meam,
* Et testaméntum pacis erit in Jerúsalem.
V. Juxta est salus mea, ut véniat: et justítia mea, ut revelétur.
R. Et testaméntum pacis erit in Jerúsalem.
Lectio 8
Sed quia jam peccávimus, quia usu malæ consuetúdinis involúti sumus: dicat quid nobis faciéndum sit, ut fúgere a ventúra ira valeámus. Séquitur: Fácite ergo fructus dignos pœniténtiæ. In quibus verbis notándum est, quod amícus Sponsi non solum fructus pœniténtiæ, sed dignos pœniténtiæ ádmonet esse faciéndos. Aliud namque est fructum fácere pœniténtiæ, aliud, dignum pœniténtiæ fructum fácere. Ut enim secúndum dignos pœniténtiæ fructus loquámur, sciéndum est, quia quisquis illícita nulla commísit, huic jure concéditur, ut lícitis utátur: sicque pietátis ópera fáciat, ut tamen si volúerit, ea quæ mundi sunt, non relínquat.
R. Non discédimus a te, vivificábis nos, Dómine, et nomen tuum invocábimus:
* Osténde nobis fáciem tuam, et salvi érimus.
V. Meménto nostri, Dómine, in beneplácito pópuli tui: vísita nos in salutári tuo.
R. Osténde nobis fáciem tuam, et salvi érimus.
Lectio 9
At si quis in fornicatiónis culpam, vel fortasse, quod est grávius, in adultérium lapsus est: tanto a se lícita debet abscíndere, quanto se méminit et illícita perpetrásse. Neque enim par fructus boni óperis esse debet, ejus qui minus, et ejus qui ámplius delíquit: aut ejus qui in nullis, et ejus qui in quibúsdam facinóribus cécidit, et ejus qui in multis est lapsus. Per hoc ergo quod dícitur: Fácite fructus dignos pœniténtiæ: uniuscujúsque consciéntia convenítur, ut tanto majóra acquírat bonórum óperum lucra per pœniténtiam, quanto gravióra sibi íntulit damna per culpam.
R. Intuémini, quantus sit iste, qui ingréditur ad salvándas gentes: ipse est Rex justítiæ,
* Cujus generátio non habet finem.
V. Præcúrsor pro nobis ingréditur, secúndum órdinem Melchísedech Póntifex factus in ætérnum.
R. Cujus generátio non habet finem.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Cujus generátio non habet finem.
The Great Antiphon O Adonai at the Magnificat at Vespers.
And I will add the video recording of Vespers when it becomes available.
At Benediction of the Most Blessed Sacrament, the Schola sang the antiphon O Virgo virginum as the Marian chant; it was, in many places, although not at Rome, counted among the Great Antiphons of this season.
LDVM
Comments
Post a Comment