Respícite et leváte cápita vestra: quóniam appropínquat redémptio vestra...

Each year, I forget that is upcoming the ancient (well, 12th-13th century) trope that is sung at the beginning of the Mass Ad te levavi. The text used at Saint-Eugène is a bit different from that of the chant from GregoBase.

Sanctíssimus namque Gregórius cum preces effúnderet ad Dóminum ut músicum donum ei désuper in carmínibus dedísset, tunc descéndit Spíritus Sanctus super eum, in spécie colúmbæ, et illustrávit cor ejus, et sic demum exórtus est cánere, ita dicéndo:

And then, when the Most Holy Lord Gregory poured out his prayers to the Lord that He grant the gift of music fit for the sacred chant the Holy Ghost descended on him in the form of a dove, enlightening his heart, and he then began to sing, saying:

Introitus. Ps. 24, 1–3. Ad te levávi ánimam meam: Deus meus, in te confíde, non erubéscam: neque irrídeant me inimíci mei: étenim univérsi, qui te exspéctant, non confundéntur. Ps. ibid., 4. Vias tuas, Dómine, demónstra mihi: et sémitas tuas édoce me. ℣. Glória Patri.

The women of the Schola sang the tropus, the men the Ad  te levavi, the women the verse, the men the Gloria Patri, the women the repeated Ad te levavi, flawlessly.

Oratio. Excita, quǽsumus, Dómine, poténtiam tuam, et veni: ut ab imminéntibus peccatórum nostrórum perículis, te mereámur protegénte éripi, te liberánte salvári: Qui vivis et regnas.

Lectio Epístolæ beati Pauli Apostoli ad Romános
Rom. 13, 11–14.

Fratres: Scientes, quia hora est jam nos de somno súrgere. Nunc enim própior est nostra salus, quam cum credídimus. Nox præcéssit, dies autem appropinquávit. Abjiciámus ergo ópera tenebrárum, et induámur arma lucis. Sicut in die honéste ambulémus: non in comessatiónibus et ebrietátibus, non in cubílibus et impudicítiis, non in contentióne et æmulatióne: sed induímini Dóminum Jesum Christum.

Graduale. Ps. 24, 3 et 4. Univérsi, qui te exspéctant, non confundéntur, Dómine. ℣. Vias tuas, Dómine, notas fac mihi: et sémitas tuas édoce me. 

Allelúja, allelúja, ℣. Ps. 84, 8. Osténde nobis, Dómine, misericórdiam tuam: et salutáre tuum da nobis. Allelúja.

✠ Sequéntia sancti Evangélii secundum Lucam.
Luc. 21, 25–33.
In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis: Erunt signa in sole et luna et stellis, et in terris pressúra géntium præ confusióne sónitus maris et flúctuum: arescéntibus homínibus præ timóre et exspectatióne, quæ supervénient univérso orbi: nam virtútes cœlórum movebúntur. Et tunc vidébunt Fílium hóminis veniéntem in nube cum potestáte magna et majestáte. His autem fíeri incipiéntibus, respícite et leváte cápita vestra: quóniam appropínquat redémptio vestra. Et dixit illis similitúdinem: Vidéte ficúlneam et omnes árbores: cum prodúcunt jam ex se fructum, scitis, quóniam prope est æstas. Ita et vos, cum vidéritis hæc fíeri, scitóte, quóniam prope est regnum Dei. Amen, dico vobis, quia non præteríbit generátio hæc, donec ómnia fiant. Cœlum et terra transíbunt: verba autem mea non transíbunt.

After M l'Abbé's homily, the Schola sang the conduit, conductus, Sol sub nube latuit, on the Incarnation. A lovely surprise! I cannot recall if they have sung this in years previous.

Offertorium. Ps. 24, 1–3. Ad te levávi ánimam meam: Deus meus, in te confído, non erubéscam: neque irrídeant me inimíci mei: étenim univérsi, qui te exspéctant, non confundéntur.

I'm presuming that there is a history to the difference between the chant text Ad te levavi (as is presented in the libellum this morning) and the Ad te Domine levavi (as in the Liber, the Missel grégorien, and the Graduale Triplex) but I don't know it. 

After the proper Offertorium, the prose Moesta Sion, muta vocem, from the ancient rite of Lisieux, the name of which in Latin... lexoviensis. My memory does work at times. 

Mœsta Sion, muta vocem,
Sume psalmum, & felicem
Dic vicem mortálium.

Lapsus homo suspirabat,
Cœlo pulsus exulabat ;
Fert Deus auxilium.

Quem Prophetæ prædicarunt,
Quem tot annos expectarunt,
Justum pluunt sidera.

Radix Jesse mittit florem :
Terra profert Salvatorem :
Virgo fit puerpera.

Hic languores nostros suscipiet ;
Hic æternam pacem stabiliet,
Omne scelus abluet.

Hic decretum nobis contrarium,
Quo peccati fit mors stipendium,
Immolatus diluet.

Qui Redemptor expectaris,
O spes rebus in amaris !
Instant mala, quid moraris ?
Veni, lapsos erige.

Et tu, Virgo paritura,
Dei mater mox futura,
Mater virgo permansura,
Invocantes protege. Amen.

Secreta. Hæc sacra nos, Dómine, poténti virtúte mundátos ad suum fáciant purióres veníre princípium. Per Dóminum.

At the Communion, from the Parisian Rite for the First Sunday in Advent, the sequence Salus aeterna, followed by the Rorate caeli desuper in the cantus planus of the French Oratory (1615).

Salus ætérna,
Indeficiens mundi vita :

Lux sempitérna,
Et redémptio vere nostra :

Cóndolens humána períre sæcla
Per tentántis númina :

Non linquens excélsa, adísti ima
Própria cleméntia.

Mox tua spontánea grátia
Assúmens humána :

Quæ fúerant pérdita ómnia
Salvásti térrea :
Ferens mundo gáudia.

Tu ánimas et córpora nostra Christe éxpia :
Ut possídeas lúcida nosmet habitácula.

Advéntu primo justífica :
In secúndo nosque líbera :
Ut cum facta luce magna, judicábis ómnia :

Compti stola incorrúpta,
Nosmet tua subsequámur mox vestígia
Quocúmque visa. Amen.

Communio Ps. 84, 13. Dóminus dabit benignitátem: et terra nostra dabit fructum suum.

Postcommunio. Suscipiámus, Dómine, misericórdiam tuam in médio templi tui: ut reparatiónis nostræ ventúra sollémnia cóngruis honóribus præcedámus. Per Dóminum.

And, after the Last Gospel and the Alma Redemptoris Mater, the Venez divin Messie returns also. 

LDVM