Requiem aeternam dona eis Domine et lux perpetua luceat eis...

Early afternoon here. Have been, until half an hour ago, without an Internet connexion (except on the mobile; there's no way I would or could e.g. assemble these texts on the mobile); the landlady... forgot to pay those amiable folks at Comcast the monthly fee for...  for a month or two, ahem. In any case, one says the Office whether one has the Internet or not. 

Plugged the heater in this morning (it rained through the night and has most of the day today, too) and it has come on three or four times, briefly. Not a ray of sunlight thus far-- Winter is upon us....

Am listening to the Requiem that was sung at Saint-Eugène earlier; the Mass was composed by Claudio Casciolini (1697-1760). 

"Casciolini wrote only church music. Although he lived during the period of baroque music he wrote exclusively in the antique Stile antico. This consisted of a cappella counterpoint in the style of Palestrina."

It is lovely, although not Palestrina. What caught my eye, as I skimmed over the livret, was the sequence of Our Lady pour les défunts; am not sure if this would have been sung to Our Lady on today's Commemoration or if the 'of Our Lady' signifies some other use [it seems to be a supplication to the Most Holy Virgin for the dead associated 'paraliturgically' with today's Commemoration]. In any event, to continue with my eye-catching, the prose was composed by a certain Jean de Langoueznou, Abbé de Landévennec, in the 14th century: and, as it happens, one of the saints eulogised in the Martyrology for tomorrow is Saint Guenaelis, second Abbot of... Landevenecensis, Landévennec, in the 6th century. That is what I call a coincidence, however minor. 

And, had I read this post of Dr Villiers's at Liturgia (at some point after 2009), or this post at Fr Maximilien-Marie's Maitre-Chat Lully (at some point since 2015), I would not have been at all surprised today. Evidently, there is no agreement as to who composed the prose or when but, eh.

Ad primam Missam

Introitus. 4. Esdr. 2, 34 et 35. Réquiem ætérnam dona eis, Dómine: et lux perpétua lúceat eis. Ps. 64, 2-3. Te decet hymnus, Deus, in Sion, et tibi reddétur votum in Jerúsalem: exáudi oratiónem meam, ad te omnis caro véniet. Requiem ætérnam.

Oratio. Fidélium, Deus, ómnium Cónditor et Redémptor: animábus famulórum famularúmque tuárum remissiónem cunctórum tríbue peccatórum; ut indulgéntiam, quam semper optavérunt, piis supplicatiónibus consequántur: Qui vivis.

Léctio Epístolæ beáti Pauli Apóstoli ad Corínthios.

1. Cor. 15, 51-57.

Fratres: Ecce, mystérium vobis dico: Omnes quidem resurgámus, sed non omnes immutábimur. In moménto, in ictu óculi, in novíssima tuba: canet enim tuba, et mórtui resúrgent incorrúpti: et nos immutábimur. Opórtet enim corruptíbile hoc induere incorruptiónem: et mortále hoc indúere immortalitátem. Cum autem mortále hoc indúerit immortalitátem, tunc fiet sermo, qui scriptus est: Absórpta est mors in victória. Ubi est, mors, victória tua? Ubi est, mors, stímulus tuus? Stímulus autem mortis peccátum est: virtus vero peccáti lex. Deo autem grátias, qui dedit nobis victóriam per Dóminum nostrum Jesum Christum.

Graduale. 4. Esdr. 2, 34 et 35. Réquiem ætérnam dona eis, Dómine: et lux perpétua lúceat eis. ℣. Ps. 111, 7. In memória ætérna erit justus: ab auditióne mala non timébit.

Tractus. Absólve, Dómine, ánimas ómnium fidélium defunctórum ab omni vínculo delictórum. ℣. Et grátia tua illis succurrénte, mereántur evádere judícium ultiónis. ℣. Et lucis ætérnæ beatitúdine pérfrui.

Sequentia. 

Dies iræ, dies illa 

Solvet sæclum in favílla: 

Teste David cum Sibýlla.

Quantus tremor est futúrus, 

Quando judex est ventúrus, 

Cuncta stricte discussúrus! 

Tuba, mirum spargens sonum

Per sepúlcra regiónum, 

Coget omnes ante thronum.

Mors stupébit et natúra, 

Cum resúrget creatúra, 

Judicánti responsúra.

Liber scriptus proferétur, 

In quo totum continétur, 

Unde mundus judicétur.

Judex ergo cum sedébit, 

Quidquid latet, apparébit: 

Nil multum remanébit. 

Quid sum miser tunc dictúrus?

Quem patrónum rogatúrus, 

Cum vix justus sit secúrus? 

Rex treméndæ majestátis, 

Qui salvándos salvas gratis, 

Salva me, fons pietátis. 

Recordáre, Jesu pie, 

Quod sum causa tuæ viæ: 

Ne me perdas illa die.

Quærens me, sedísti lassus: 

Redemísti Crucem passus: 

Tantus labor non sit cassus.

Juste judex ultiónis, 

Donum fac remissiónis 

Ante diem ratiónis.

Ingemísco, tamquam reus: 

Culpa rubet vultus meus: 

Supplicánti parce, Deus. 

Qui Maríam absolvísti, 

Et latrónem exaudísti, 

Mihi quoque spem dedísti.

Preces meæ non sunt dignæ:

Sed tu bonus fac benígne, 

Ne perénni cremer igne.

Inter oves locum præsta, 

Et ab hœdis me sequéstra, 

Státuens in parte dextra.

Confutátis maledíctis, 

Flammis áctibus addíctis: 

Voca me cum benedíctis.

Oro supplex et acclínis, 

Cor contrítum quasi cinis: 

Gere curam mei finis.

Lacrimósa dies illa, 

Qua resúrget ex favílla 

Judicándus homo reus.

Huic ergo parce, Deus: 

Pie Jesu Dómine, 

Dona eis réquiem. 

Amen.

✠ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Joánnem.

Joann. 5, 25-29.

In illo témpore: Dixit Jesus turbis Judæórum: Amen, amen, dico vobis, quia venit hora, et nunc est, quando mórtui áudient vocem Fílii Dei: et qui audíerint, vivent. Sicut enim Pater habet vitam in semetípso, sic dedit et Fílio habére vitam in semetípso: et potestátem dedit ei judícium fácere, quia Fílius hóminis est. Nolíte mirári hoc, quia venit hora, in qua omnes, qui in monuméntis sunt, áudient vocem Fílii Dei: et procédent, qui bona fecérunt, in resurrectiónem vitæ: qui vero mala egérunt, in resurrectiónem judícii.

Offertorium. Dómine Jesu Christe, Rex glóriæ, líbera ánimas ómnium fidélium defunctórum de pœnis inférni et de profúndo lacu: líbera eas de ore leónis, ne absórbeat eas tártarus, ne cadant in obscúrum: sed sígnifer sanctus Míchaël repræséntet eas in lucem sanctam: * Quam olim Abrahæ promisísti et sémini ejus. ℣. Hóstias et preces tibi, Dómine, laudis offérimus: tu súscipe pro animábus
illis, quarum hódie memóriam fácimus: fac eas, Dómine, de morte transíre ad vitam. * Quam olim Abrahæ promisísti et sémini ejus.

Secreta. Hóstias, quǽsumus, Dómine, quas tibi pro animábus famulórum famularúmque tuárum offérimus, propitiátus inténde: ut, quibus fídei christiánæ méritum contulísti, dones et prǽmium. Per Dóminum.

Communio. 4. Esdr. 2, 35 et 34. Lux ætérna lúceat eis, Dómine: * Cum Sanctis tuis in ætérnum: quia pius es. ℣. Requiem ætérnam dona eis, Dómine: et lux perpétua lúceat eis. * Cum Sanctis tuis in ætérnum: quia pius es.

Postcommunio. Animábus, quǽsumus, Dómine, famulórum famularúmque tuárum orátio profíciat supplicántium: ut eas et a peccátis ómnibus éxuas, et tuæ redemptiónis fácias esse partícipes: Qui vivis.

Ad secundam Missam

Oratio. Deus, indulgentiárum Dómine: da animábus famulórum famularúmque tuárum refrigérii sedem, quiétis beatitúdinem et lúminis claritátem. Per Dóminum.

Léctio libri Machabæórum.

2. Mach. 12, 43-46.

In diébus illis: Vir fortíssimus Judas, facta collatióne, duódecim mília drachmas argénti misit Jerosólymam, offérri pro peccátis mortuórum sacrifícium, bene et religióse de resurrectióne cógitans (nisi enim eos, qui cecíderant, resurrectúros speráret, supérfluum viderétur et vanum oráre pro mórtuis): et quia considerábat, quod hi, qui cum pietáte dormitiónem accéperant, óptimam habérent repósitam grátiam. Sancta ergo et salúbris est cogitátio pro defunctis exoráre, ut a peccátis solvántur.

✠ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Joánnem.

Joann. 6, 37-40.

In illo témpore: Dixit Jesus turbis Judæórum: Omne, quod dat mihi Pater, ad me véniet: et eum, qui venit ad me, non ejíciam foras: quia descéndi de cælo, non ut fáciam voluntátem meam, sed voluntátem ejus, qui misit me. Hæc est autem volúntas ejus, qui misit me, Patris: ut omne, quod dedit mihi, non perdam ex eo, sed resúscitem illud in novíssimo die. Hæc est autem volúntas Patris mei, qui misit me: ut omnis, qui videt Fílium et credit in eum, hábeat vitam ætérnam, et ego resuscitábo eum in novíssimo die.

Secreta. Propitiáre, Dómine, supplicatiónibus nostris, pro animábus famulórum famularúmque tuárum, pro quibus tibi offérimus sacrifícium laudis; ut eas Sanctórum tuórum consórtio sociáre dignéris. Per Dóminum.

Postcommunio. Præsta, quǽsumus, Dómine: ut ánimæ famulórum famularúmque tuárum, his purgátæ sacrifíciis, indulgéntiam páriter et réquiem cápiant sempitérnam. Per Dóminum.

Ad tertiam Missam

Oratio. Deus, véniæ largítor et humánæ salútis amátor: quǽsumus cleméntiam tuam; ut nostræ congregatiónis fratres, propínquos et benefactóres, qui ex hoc sǽculo transiérunt, beáta María semper Vírgine intercedénte cum ómnibus Sanctis tuis, ad perpétuæ beatitúdinis consórtium perveníre concédas. Per Dóminum.

Léctio libri Apocalýpsis beáti Joánnis Apóstoli.

Apoc. 14, 13.

In diébus illis: Audívi vocem de cœlo, dicéntem mihi: Scribe: Beáti mórtui, qui in Dómino moriúntur. Amodo jam dicit Spíritus, ut requiéscant a labóribus suis: ópera enim illórum sequúntur illos.

✠ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Joánnem.

Joann. 6, 51-55.

In illo témpore: Dixit Jesus turbis Judæórum: Ego sum panis vivus, qui de cœlo descéndi. Si quis manducáverit ex hoc pane, vivet in ætérnum: et panis, quem ego dabo, caro mea est pro mundi vita. Litigábant ergo Judǽi ad ínvicem, dicéntes: Quómodo potest hic nobis carnem suam dare ad manducándum? Dixit ergo eis Jesus: Amen, amen, dico vobis: nisi manducavéritis carnem Fílii hóminis et bibéritis ejus sánguinem, non habébitis vitam in vobis. Qui mánducat meam carnem et bibit meum sánguinem, habet vitam ætérnam: et ego resuscitábo eum in novíssimo die.

Secreta. Deus, cujus misericórdiæ non est númerus, súscipe propítius preces humilitátis nostræ: et animábus fratrum, propinquórum et benefactórum nostrórum, quibus tui nóminis dedísti confessiónem, per hæc sacraménta salútis nostræ, cunctórum remissiónem tríbue peccatórum. Per Dóminum.

Postcommunio. Præsta, quǽsumus, omnípotens et miséricors Deus: ut ánimæ fratrum, propinquórum et benefactórum nostrórum, pro quibus hoc sacrifícium laudis tuæ obtúlimus majestáti; per hujus virtútem sacraménti a peccátis ómnibus expiátæ, lucis perpétuæ, te miseránte, recípiant beatitúdinem. Per Dóminum.

LDVM