Today is the Vigil of the feast of All Saints...

But as with most vigils there is nothing of the feast in the Office until one reaches Vespers (which is in fact the beginning of the feast day itself, not really today, Monday)-- apart, however, from the oration Domine Deus noster at the Hours, and from the Mass, which isn't yesterday's Mass, In voluntate tua, Domine, resumed but the proper Mass Iudicant sancti gentes. There is no Gloria nor Alleluia (again, as is the practice with other vigils). As Dr DiPippo wrote, three years ago:

In the Roman Rite, the term 'vigilia' traditionally means a penitential day of preparation for one of the more important feasts. The Mass of a Saint’s vigil is celebrated after None, as are the Masses of the ferias of Lent or the Ember Days, and in violet vestments; however, the deacon and subdeacon do not wear folded chasubles, as they do in Lent, but the dalmatic and tunicle. The Mass has neither the Gloria nor the Creed, the Alleluja is omitted before the Gospel, and not replaced with a Tract, and Benedicamus Domino is said at the end in place of Ite, missa est. Before the Tridentine reform, the vigil of a Saint consisted solely of the Mass, and had no presence in either the Roman version of the Divine Office, or in that of most other Uses.

The use of folded chasuble has disappeared, I think, although there may a few churches were their use has survived, and a greater number where it has been re-introduced after the catastrophe of the 1960s. Very few of us have the luxury of hearing our Masses at the proper hour of the day in this time of decadence, ecclesiastical and secular. We can all fast and practice abstinence as we like to, of course.

The feast of All Saints was not definitively established as a major solemnity of the Roman Rite until the mid- to late 9th century, but in every book in which it is attested, it is accompanied by a vigil. It seems reasonable to assume, therefore, that they were instituted at the same time. 

Dr DiPippo points out that since 'the saints' are in the first place the Martyrs "the liturgical texts of All Saints are often borrowed or imitated from those of the feasts of martyrs, and the same is true of its vigil".

Introitus. Sap. 3, 8. Júdicant Sancti gentes et dominántur pópulis: et regnábit Dóminus, Deus illórum, in perpétuum. Ps. 32, 1. Exsultáte, justi, in Dómino: rectos decet collaudátio. V. Glória Patri.

Collecta. Dómine, Deus noster, multiplica super nos grátiam tuam: et, quorum praevenimus gloriósa sollémnia, tríbue subsequi in sancta professione lætítiam. Per Dóminum.

Léctio libri Apocalýpsis beáti Joánnis Apóstoli. 

Apoc. 5, 6-12. 

In diébus illis: Ecce, ego Joánnes vidi in médio throni et quatuor animálium et in médio seniórum Agnum stantem tamquam occísum, habéntem córnua septem et óculos septem: qui sunt septem spíritus Dei, missi in omnem terram. Et venit: et accépit de déxtera sedéntis in throno librum. Et cum aperuísset librum, quatuor animália et vigínti quatuor senióres ceciderunt coram Agno, habéntes singuli cítharas, et phiálas áureas plenas odoramentórum, quæ sunt orationes sanctórum: et cantábant cánticum novum, dicéntes: Dignus es, Dómine, accípere librum et aperíre signácula ejus: quóniam occisus es, et redemísti nos Deo in sánguine tuo ex omni tribu et lingua et pópulo et natióne: et fecísti nos Deo nostro regnum et sacerdótes: et regnábimus super terram. Et vidi, et audívi vocem Angelórum multórum in circúitu throni et animálium et seniórum: et erat númerus eórum mília mílium, dicéntium voce magna: Dignus est Agnus, qui occísus est, accípere virtútem et divinitátem et sapiéntiam et fortitúdinem et honórem et glóriam et benedictiónem in sǽcula sæculórum. Amen.

Graduale. Ps. 149, 5 et 1. Exsultábunt Sancti in glória: lætabúntur in cubílibus suis. V. Cantáte Dómino cánticum novum: laus ejus in ecclésia sanctórum.

+ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Lucam. 

Luc. 6, 17-23. 

In illo témpore: Descéndens Jesus de monte, stetit in loco campéstri, et turba discipulórum ejus, et multitúdo copiósa plebis ab omni Judǽa, et Jerúsalem, et marítima, et Tyri, et Sidónis, qui vénerant, ut audírent eum et sanaréntur a languóribus suis. Et, qui vexabántur a spirítibus immúndis, curabántur. Et omnis turba quærébat eum tángere; quia virtus de illo exíbat, et sanábat omnes. Et ipse, elevátis óculis in discípulos suos, dicébat: Beáti, páuperes: quia vestrum est regnum Dei. Beáti, qui nunc esurítis: quia saturabímini. Beáti, qui nunc fletis: quia ridébitis. Beáti éritis, cum vos óderint hómines, et cum separáverint vos et exprobráverint, et ejécerint nomen vestrum tamquam malum, propter Fílium hóminis. Gaudéte in illa die et exsultáte: ecce enim, merces vestra multa est in cœlo.

Offertorium. Ps. 149, 5-6. Exsultábunt Sancti in glória, lætabúntur in cubílibus suis: exaltatiónes Dei in fáucibus eórum.

Secreta. Altáre tuum, Dómine, munéribus cumulámus oblátis: da, quǽsumus; ut ad salútem nostram, ómnium Sanctórum tuórum precatióne, profíciant, quorum sollémnia ventúra præcúrrimus. Per Dóminum.

Communio. Sap. 3, 1, 2 et 3. Justórum ánimæ in manu Dei sunt, et non tanget illos torméntum malítiæ: visi sunt óculis insipiéntium mori: illi autem sunt in pace.

Postcommunio. Sacraméntis, Dómine, et gáudiis optátæ celebritátis explétis: quǽsumus; ut eórum précibus adjuvémur, quorum recordatiónibus exhibéntur. Per Dominum.

Father de Victoria's O quam gloriosum est regnum (pdf) for All Saints:

At Saint-Eugène, the Mass celebrated will presumably be that of the Sunday, In voluntate tua Domine. If I'm not remembering incorrectly, there was a time when one could rely on Saint-E. to ignore the Pius XII nonsense and celebrate the proper Vigil Masses but given the beastliness poor Canon Guelfucci and M Grodziski were subjected to, and then the vicissitudes of the present Pontificate, I certainly agree that discretion is the better part of valor... if of course I've remembered aright. 

Green vestments, and In voluntate tua it is. 

Introitus. Esth. 13, 9 et 10-11. In voluntáte tua, Dómine, univérsa sunt pósita, et non est, qui possit resístere voluntáti tuæ: tu enim fecísti ómnia, cœlum et terram et univérsa, quæ cœli ámbitu continéntur: Dominus universórum tu es. Ps. 118, 1. Beáti immaculáti in via: qui ámbulant in lege Dómini. ℣. Glória Patri.

Oratio. Famíliam tuam, quǽsumus, Dómine, contínua pietáte custódi: ut a cunctis adversitátibus, te protegénte, sit líbera, et in bonis áctibus tuo nómini sit devóta. Per Dóminum.

I keep meaning to ask in one of the Facebook groups but haven't: when did it became usual for the Roman Missal to describe the first oration of the Mass as the collecta? In the 1920 Missal that I use here it is oratio, not collecta. Hmm. Anyway, am going to stop taking the time to change from oratio. 

Lectio Epistolæ beáti Pauli Apóstoli ad Ephésios. 

Ephes. 6, 10-17.

Fratres: Confortámini in Dómino et in poténtia virtútis ejus. Indúite vos armatúram Dei, ut póssitis stare advérsus insídias diáboli. Quóniam non est nobis colluctátio advérsus carnem et sánguinem: sed advérsus príncipes et potestátes, advérsus mundi rectóres tenebrárum harum, contra spirituália nequítiae, in cœléstibus. Proptérea accípite armatúram Dei, ut póssitis resístere in die malo et in ómnibus perfécti stare. State ergo succíncti lumbos vestros in veritáte, et indúti lorícam justítiæ, et calceáti pedes in præparatióne Evangélii pacis: in ómnibus suméntes scutum fídei, in quo póssitis ómnia tela nequíssimi ígnea exstínguere: et gáleam salútis assúmite: et gládium spíritus, quod est verbum Dei.

Graduale. Ps. 89, 1-2. Dómine, refúgium factus es nobis, a generatióne et progénie. ℣. Priúsquam montes fíerent aut formarétur terra et orbis: a sǽculo et usque in sǽculum tu es, Deus.

Allelúja, allelúja. ℣. Ps. 113, 1. In éxitu Israël de Ægýpto, domus Jacob de pópulo bárbaro. Allelúja.

✠ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Matthǽum.
Matth. 18, 23-35.
In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis parábolam hanc: Assimilátum est regnum cœlórum hómini regi, qui vóluit ratiónem pónere cum servis suis. Et cum cœpísset ratiónem pónere, oblátus est ei unus, qui debébat ei decem mília talénta. Cum autem non habéret, unde rédderet, jussit eum dóminus ejus venúmdari et uxórem ejus et fílios et ómnia, quæ habébat, et reddi. Prócidens autem servus ille, orábat eum, dicens: Patiéntiam habe in me, et ómnia reddam tibi. Misértus autem dóminus servi illíus, dimísit eum et débitum dimísit ei. Egréssus autem servus ille, invénit unum de consérvis suis, qui debébat ei centum denários: et tenens suffocábat eum, dicens: Redde, quod debes. Et prócidens consérvus ejus, rogábat eum, dicens: Patiéntiam habe in me, et ómnia reddam tibi. Ille autem nóluit: sed ábiit, et misit eum in cárcerem, donec rédderet débitum. Vidéntes autem consérvi ejus, quæ fiébant, contristáti sunt valde: et venérunt et narravérunt dómino suo ómnia, quæ facta fúerant. Tunc vocávit illum dóminus suus: et ait illi: Serve nequam, omne débitum dimísi tibi, quóniam rogásti me: nonne ergo opórtuit et te miseréri consérvi tui, sicut et ego tui misértus sum? Et irátus dóminus ejus, trádidit eum tortóribus, quoadúsque rédderet univérsum débitum. Sic et Pater meus cœléstis fáciet vobis, si non remiséritis unusquísque fratri suo de córdibus vestris.

Offertorium. Job 1. Vir erat in terra Hus, nómine Job: simplex et rectus ac timens Deum: quem Satan pétiit ut tentáret: et data est ei potéstas a Dómino in facultátes et in carnem ejus: perdidítque omnem substántiam ipsíus et fílios: carnem quoque ejus gravi úlcere vulnerávit.

Secreta. Suscipe, Dómine, propítius hóstias: quibus et te placári voluísti, et nobis salútem poténti pietáte restítui. Per Dóminum.

Communio. Ps. 118, 81, 84 et 86. In salutári tuo ánima mea, et in verbum tuum sperávi: quando fácies de persequéntibus me judícium? iníqui persecúti sunt me, ádjuva me, Dómine, Deus meus.

Postcommunio. Immortalitátis alimóniam consecúti, quǽsumus, Dómine: ut, quod ore percépimus, pura mente sectémur. Per Dóminum.

LDVM