The Martyrologium Romanum for tomorrow the day before the Nones of October

Prídie Nonas Octóbris Luna décima Anno Dómini 2022

Apud monasterium Turris in Calabria natalis Sancti Brunonis, Presbyteri et Ordinis Cartusiensis fundator, qui, a Colonia Agrippina in Lotharingia oriundus, postquam disciplinas theologicas in Gallia docuit, vitam solitariam desiderans, cum paucis discipulis in deserta valle Cartusiae in Alpibus Cartusiam fundavit, ubi eremitarum solitudo cum coenobitica quadam conversatione componeretur. A beato Urbano papa Secundo Romam vocatus, ut eum in Ecclesiae necessitatibus adiuvaret, in eremo tamen in Calabria ultimos annos transegit (1001). 

Laodiceae in Phrygia, sancti Sagaris Episcopi et Martyris, qui éxstitit unus de antíquis Pauli Apóstoli discípulis, sub Servilio Paulo, Asiae proconsule (c 170).

Cápuæ natális sanctórum Mártyrum Marcélli, Casti, Æmílii et Saturníni.

Tréviris commemorátio innumerabílium fere Mártyrum, qui, in persecutióne Diocletiáni, sub Rictiováro Prǽside, ob Christi fidem, vario mortis génere necáti sunt (a 305 tr).

Item sanctæ Erótidis Mártyris, quæ, Christi amóre succénsa, ignis superávit incéndium.

Agénni in Aquitania in Gállia, natális sanctæ Fídei, Vírginis et Mártyris; cuius exémplo beátus Caprásius, ad martýrium animátus, agónem suum tertiodécimo Kaléndas Novémbris felíciter consummávit (s IV). 

Surrenti in Campania, sancti Renati Episcopi (c s V). 

Autissiodori in Neustria, sancti Romani Episcopi (c 564). 

*In Venetia, commemoratio sancti Magni, episcopi, qui ex Opitergio urbe a Langobardis capta cum maxima gregis sui parte emigrasse fertur, urbem novam Heracliam condidisse et Venetiis octo ecclesias exstruendas curavisse (c 670). 

*In Britannia Minore, sancti Ywii, diaconi et monachi, qui, sancti Cuthberti Lindisfarnensis episcopi discipulus, mare transfretavit et in hac regione commoratus est, vigiliis ieiuniisque assiduus (c 704). 

*Azogyreae in Creta, sancti Ioannis, cognomento Xeni, qui monasticam conversationem per insulam propagavit (s XI). 

*Garacti in pago Lemovicensi Aquitaniae, sancti Pardulphi, abbatis, qui, sanctitate vitae clarus, Saracenos a Carola Martello rege profligatos ab oratorio suo effugavisse fertur (737). 

*Lambaci in Bavaria, transitus beati Adalberonis, episcopi Herbipolensis, qui, pro Sede Apostolica multa a schismaticis passus et a sede sua semel iterumque pulsus, postremos vitae annos apud Lambacense monasterium ab ipso conditum in pace transegit (1090). 

*In Cartusia Arveriae in Burgundia, quam fundaverat, sancti Artaldi, episcopi Bellicensis, qui, monachus prope nonagenarius, episcopus invitus electus est et post duos annos ad monasticam vitam rediit usque ad centesimum sextum annum (1206). 

Neapoli in Campania depositio sanctae Mariae Franciscae a Quinque Vulneribus Domini Nostri Iesu Christi (Annae Mariae) Gallo Virginis e Tertio Ordine Seculari Sancti Francisci, ad innumeros et assiduos cruciatus ac certamina patientia, poenitentia et amore Dei et animarum admirabilis,a Pio Papa Nono sanctis Virgínibus adscrípta fuit (1791). 

*Apud Rupifortium in Gallia, beati Francisci Hunot, presbyteri et martyris, qui, persecutione contra Ecclesiam furente, propter sacerdotium in sordido navigio tamquam carcere reclusus, febribus correptus spiritum reddidit (1794). 

*In loco Longueuil in Canada, beatae Mariae Rosae (Eulaliae) Durocher, virginis, fundatricis Congregationis Sororum a Sanctis Nominibus Iesu et Mariae, pro puellarum humana et christiana institutione (1849). 

Apud urbem An-Hoa in Annamia, sancti Francisci Tran Van Trung, martyris, qui, miles, fidem christianam abiurare iussus, strenue apostatare recusavit, quapropter imperatoris Tu Duc iussu capite truncatus est (1858). 

*Cortoriaci in Belgio, beati Isidori a Sancto Ioseph de Loor, religiosi e Congregatione Passionis, qui munera ipsi commissa sancte explevit et, morbo correptus, confratribus exemplar diros tulit 
dolores (1916). 

V. Et álibi aliórum plurimórum sanctórum Mártyrum et Confessórum, atque sanctárum Vírginum.

R. Deo grátias.

In the Old English Martyrology, there is no saint marked on October 6th.





Pridie Nonas Octobris

Apud monasterium Turris in Calabria natalis Sancti Brunonis, presbyteri, qui, a Colonia Agrippina in Lotharingia oriundus, postquam disciplinas theologicas in Gallia docuit, vitam solitariam desiderans, cum paucis discipulis in deserta valle Cartusiae in Alpibus Ordinem fundavit, ubi eremitarum solitudo cum coenobitica quadam conversatione componeretur. A beato Urbano papa Secundo Romam vocatus, ut eum in Ecclesiae necessitatibus adiuvaret, in eremo tamen in Calabria ultimos annos transegit (1001). 

2. Laodiceae in Phrygia, sancti Sagaris, episcopi et martyris, sub 
Servilio Paulo, Asiae proconsule (c 170). 

3. Aginni in Aquitania, sanctae Fidei, martyris (s IV). 

4. Surrenti in Campania, sancti Renati, episcopi (c s V). 

5. Autissiodori in Neustria, sancti Romani, episcopi (c 564). 

6*. In Venetia, commemoratio sancti Magni, episcopi, qui ex Opitergio urbe a Langobardis capta cum maxima gregis sui parte emigrasse fertur, urbem novam Heracliam condidisse et Venetiis octo ecclesias exstruendas curavisse (c 670). 

7*. In Britannia Minore, sancti Ywii, diaconi et monachi, qui, sancti 
Cuthberti Lindisfarnensis episcopi discipulus, mare transfretavit et in hac regione commoratus est, vigiliis ieiuniisque assiduus (c 704). 

8*. Azogyreae in Creta, sancti Ioannis, cognomento Xeni, qui monasticam conversationem per insulam propagavit (s XI). 

9*. Garacti in pago Lemovicensi Aquitaniae, sancti Pardulphi, abbatis, qui, sanctitate vitae clarus, Saracenos a Carola Martello rege profligatos ab oratorio suo effugavisse fertur (737). 

10*. Lambaci in Bavaria, transitus beati Adalberonis, episcopi Herbipolensis, qui, pro Sede Apostolica multa a schismaticis passus et a sede sua semel iterumque pulsus, postremos vitae annos apud Lambacense monasterium ab ipso conditum in pace transegit (1090). 

11 *. In Cartusia Arveriae in Burgundia, quam fundaverat, sancti Artaldi, episcopi Bellicensis, qui, monachus prope nonagenarius, episcopus invitus electus est et post duos annos ad monasticam vitam rediit usque ad centesimum sextum annum (1206). 

12. Neapoli in Campania, sanctae Mariae Franciscae a Vulneribus 
Domini Nostri Iesu Christi (Annae Mariae) Gallo Virginis e Tertio 
Ordine Seculari Sancti Francisci, ad innumeros et assiduos cruciatus 
ac certamina patientia, poenitentia et amore Dei et animarum admirabilis (1791). 

13*. Apud Rupifortium in Gallia, beati Francisci Hunot, presbyteri 
et martyris, qui, persecutione contra Ecclesiam furente, propter sacerdotium in sordido navigio tamquam carcere reclusus, febribus correptus spiritum reddidit (1794). 

14*. In loco Longueuil in Canada, beatae Mariae Rosae (Eulaliae) Durocher, virginis, fundatricis Congregationis Sororum a Sanctis Nominibus Iesu et Mariae, pro puellarum humana et christiana institutione (1849). 

15. Apud urbem An-Hoa in Annamia, sancti Francisci Tran Van 
Trung, martyris, qui, miles, fidem christianam abiurare iussus, strenue apostatare recusavit, quapropter imperatoris Tu Duc iussu capite truncatus est (1858). 

16*. Cortoriaci in Belgio, beati Isidori a Sancto Ioseph de Loor, 
religiosi e Congregatione Passionis, qui munera ipsi commissa sancte explevit et, morbo correptus, confratribus exemplar diros tulit 
dolores (1916). 

Pridie Nonas Octobris

San Bruno, presbítero, que, oriundo de Colonia, en Lotaringia,
 enseñó ciencias eclesiásticas en la Galia, pero deseando llevar
vida solitaria, con algunos discípulos se instaló en el apartado valle
de Cartuja, en los Alpes, dando origen a una Orden que conjuga la
soledad de los eremitas con la vida común de los cenobitas. Llamado por el papa Urbano II a Roma, para que le ayudase en las necesidades de la Iglesia, pasó los últimos años de su vida como eremita en el cenobio de La Torre, en Calabria (1001).

2. En Laodicea, de Frigia, san Ságar, obispo y mártir, que padeció en tiempo de Servilio Paulo, procónsul de Asia, (c. 170).

3. En Agen, ciudad de Aquitania, santa Fe, mártir (s. IV).

4. En la ciudad de Sorrento, en la Campania, san Renato, obispo (c. s. V).

5. En Auxerre, de Neustria, san Román, obispo (c. 564).

6*. En Venecia, conmemoración de san Magno, obispo, que, al tomar los lombardos su sede episcopal de Opitergio, con la mayor parte de su grey se trasladó junto a la laguna véneta, fundando la nueva ciudad de Heraclia o Eraclea, así como varias iglesias en el lugar donde más tarde se levantó la ciudad de Venecia (c. 670).

7*. En Bretaña Menor, san Ywio, diácono y monje, discípulo de san Cutberto, obispo de Lindisfarne, que pasó de Inglaterra a esta región, donde vivió entregado a las vigilias y ayunos (c. 704).

8*. En Azogyrea, en la isla de Creta, san Juan, apellidado Xenos, que propagó en la isla la vida monástica (s. XI).

9*. En Guéret, en la región de Limoges, en Aquitania, san Pardulfo, abad, del cual, ilustre por su santidad de vida, se cuenta que hizo huir de su iglesia a los sarracenos que retrocedían ante Carlos Martel (737).

10*. En el monasterio de Lambach, en Baviera, muerte de san Adalberón, obispo de Würzburg, que, por defender la Sede Apostólica, tuvo que sufrir mucho por parte de los cismáticos y, expulsado varias veces de su sede, pasó en paz sus últimos años en dicho monasterio de Lambach, que él mismo había fundado (1090).

11*. En la Cartuja de Arvières, en la Borgoña, fundada por él mismo, san Artaldo, obispo de Belley, que tenía cerca de noventa años cuando, a pesar suyo, fue elegido obispo, pero a los dos años renunció, volviendo a la vida monástica, y falleció a la edad de ciento seis años (1206).

12. En Nápoles, de la Campania, santa María Francisca de las Llagas de Nuestro Señor Jesucristo (Ana María) Gallo, virgen de la Tercera Orden Regular de San Francisco, que fue admirable por soportar muchas y continuas pruebas, mostrando una gran paciencia, penitencia y amor a Dios y a las almas (1791).

13*. Frente a Rochefort, en el litoral de Francia, beato Francisco Hunot, presbítero y mártir, que, por su condición de sacerdote, durante la persecución contra la Iglesia fue encarcelado en una vieja nave anclada, muriendo víctima de las fiebres (1794).

14*. En la localidad de Longueuil, en Canadá, beata María Rosa (Eulalia) Durocher, virgen, fundadora de la Congregación de Hermanas de los Santos Nombres de Jesús y de María, para la formación humana y cristiana de las jóvenes (1849).

15. En la ciudad de An-Hoa, en Annam, san Francisco Tran Van Trung, mártir, que, siendo soldado, resistió enérgicamente las propuestas de apostatar de la fe cristiana, por lo cual el emperador Tu Duc le hizo degollar (1858).

16*. En Courtrai, en Bélgica, beato Isidoro de San José de Loor, religioso de la Congregación de la Pasión, que cumplió con fidelidad las funciones que se le encomendaron y, habiendo enfermado, fue ejemplo para sus hermanos al soportar terribles dolores (1916).

Pridie Nonas Octobris

1. Mémoire de saint Bruno, prêtre. Né à Cologne, il enseigna la théologie en France, mais désireux d’une vie solitaire, il fonda, avec quelques disciples, dans la vallée déserte de la Chartreuse, dans les Alpes, un Ordre où la solitude des ermites serait tempérée par une certaine forme de cénobitisme. Appelé à Rome par le bienheureux pape Urbain II, pour qu’il lui vienne en aide dans les besoins que connaissait l’Église, il passa cependant les dernières années de sa vie dans un ermitage, près du monastère de La Torre en Calabre, où il mourut en 1101.

2. À Laodicée en Phrygie, vers 170, saint Sagaris, évêque et martyr, sous Servile Paul, proconsul d’Asie.

3. À Agen, peut-être au IVe siècle, sainte Foy, martyre.

4. À Sorrente en Campanie, au Ve siècle, saint René, ermite.

5. À Auxerre, vers 564, saint Romain, évêque.

6. En Vénétie, commémoraison de saint Magne, évêque, qui, dit-on, quitta la ville d’Oderzo, prise par les Lombards, avec la plus grande partie de son troupeau, fonda la ville nouvelle d’Héraclée et prit soin de construire huit églises à Venise. Il mourut vers 670.

7*. En Bretagne, vers 700, saint Ivi (Ywi), diacre et moine. Disciple de saint Cuthbert, évêque de Lindisfarne en Angleterre, il voulut suivre l’idéal monastique irlandais d’exilé pour le Christ, traversa la mer et demeura dans la région, assidu aux veilles et aux jeûnes.

8*. À Azogyrde en Crète, au XIe siècle, saint Jean, surnommé l’Étranger, qui répandit dans l’île la vie monastique.

9*. À Guéret au pays de Limoges, en 737, saint Pardoux, abbé. Homme de grande sainteté de vie, il aurait fait fuir de son oratoire les Sarrasins pourchassés par Charles Martel.

10*. À Lambach en Bavière, l’an 1090, le trépas du bienheureux Adalbéron, évêque de Wurtzbourg. Il dut subir bien des épreuves pour le Siège apostolique de la part des schismatiques, fut chassé de son siège plus d’une fois, mais passa dans la paix les dernières années de sa vie dans le monastère qu’il avait fait construire.

11*. Dans la Chartreuse d’Arvières en Bourgogne, l’an 1206, la naissance au ciel de saint Arthaud, évêque. Il était prieur et presque nonagénaire quand il fut élu, malgré lui, au siège épiscopal de Belley, mais deux ans après, il revint à la vie monastique dans la chartreuse qu’il avait fondée, et y mourut âgé de cent-cinq ans.

12. À Naples, en 1791, sainte Marie-Françoise des Cinq Plaies (Anne-Marie Gallo), vierge du Tiers-Ordre régulier de Saint-François, admirable par sa patience à supporter des souffrances et des luttes sans nombre et continuelles, par ses pénitences et son amour de Dieu et des âmes.

13*. Dans la baie devant le port de Rochefort, en 1794, le bienheureux François Hunot, prêtre de Sens et martyr. Sous la Révolution française, malgré le serment prêté à la Constitution civile du clergé, puis rétracté, il fut considéré comme insermenté, déporté sur un bateau négrier, et mourut de fièvre et du scorbut, montrant jusqu’au dernier moment un courage et une constance à toute épreuve.

14*. À Longueil au Canada, en 1849, la bienheureuse Marie-Rose (Eulalie Durocher), vierge, fondatrice de la Congrégation des Sœurs des saints Noms de Jésus et de Marie, pour la formation humaine et chrétienne des jeunes filles.

15. À Hanoï au Tonkin, l’an 1858, saint François Tran Van Trung, martyr. Officier, il refusa énergiquement d’abjurer la foi chrétienne, comme il en avait reçu l’ordre et, par décret de l’empereur Tu-Duc, il fut décapité.

16*. À Courtray en Belgique, l’an 1916, le bienheureux Isidore de Saint-Joseph (Isidore de Loor), religieux passioniste, qui accomplit saintement les charges qui lui furent confiées et, quand la maladie le saisit, sa patience à endurer d’atroces douleurs fut un exemple pour ses confrères.


LDVM


Comments