The Roman Martyrology for the day before the Kalendas Octobris...

Prídie Kaléndas Octóbris Luna quarta Anno Dómini 2022

In Béthlehem Iudæ deposítio sancti Hierónymi Presbýteri, Confessóris et Ecclésiæ Doctóris, qui, ómnium stúdia litterárum adéptus ac probatórum Monachórum imitátor factus, multa hǽresum monstra gládio suæ doctrínæ confódit; demum, cum ad decrépitam usque vixísset ætátem, in pace quiévit, sepultúsque est ad Præsépe Dómini. Eius corpus, póstea Romam delátum, in Basílica sanctæ Maríæ Maióris cónditum fuit (420).

Romæ sanctæ Sophíæ Víduæ, matris sanctárum Vírginum et Mártyrum Fídei, Spei et Caritátis (s I tr).

Placéntiæ sancti Antoníni Mártyris, ex eádem legióne (303 tr s inc MRec).

Solodóri, in Gállia, pássio sanctórum Mártyrum Victóris et Ursi, ex gloriósa legióne Thebæórum, qui, sub Maximiáno Imperatóre, primum diris supplíciis cruciáti, sed, cælésti super eos lúmine coruscánte, ruéntibus in terram minístris, erépti; deínde in ignem missi, sed in nullo pénitus læsi; novíssime gládio consummáti sunt (320).

In Armenia, sancti Gregorii, cognomento Illuminatoris, Episcopi Magnae Armeniae, qui, sub Diocletiáno, multa passus est sed in Constantíni Magni Imperatóris témpore post magnos labores in speluncam prope confluentes ramos Euphratis recessit ibique in pace quievit, apostolus Armenorum habitus (c 326).

Romæ sancti Leopárdi Mártyris, qui ex Iuliáni Apóstatæ domésticis fuit; cui caput amputátum est, et corpus eius Aquisgránum póstea translátum (362 tr).

*Massiliae in Provincia Galliae, sanctae Eusebiae, virginis, quae a iuventute ad senectam Deo fideliter famulata est (c 497).

Cantuariae in Cantia Angliae, sancti Honorii, episcopi, qui, monachus romanus, a sancto Gregorio papa Magno sancti Augustini 
socius ad evangelizandam Angliam missus est, cui tandem etiam in sede successit (653). 

*Romae, sancti Simonis, monachi, qui, iam comes Crispeiensis in Gallia, patriae, matrimonio omnibusque renuntians vitam elegit monasticam, dein eremiticam in montibus Iurensibus; saepius tamen petitus, ut legatus pacem inter principes conciliaret, in Urbe obiit atque ad Sanctum Petrum sepultus est (1082). 

Apud Nuscum in Hirpinia, sancti Amati, episcopi (1093). 

*Deae Vocontiorum in Gallia, sancti Ismidonis, episcopi, qui, amore locorum sanctorum flagrans, bis Hierosolymam pie peregrinatus est (1115). 

*Pisauri in Piceno Italiae, beatae Feliciae Meda, abbatissae ex Ordine Clarissarum (1444). 

Romæ natális sancti Francísci Bórgiæ, Sacerdótis et Confessóris; qui Præpósitus Generális fuit Societátis Iesu, ac vitæ asperitáte, oratiónis dono, abdicátis sǽculi et recusátis Ecclésiæ dignitátibus, vir memorábilis éxstitit. Ipsíus autem festum sexto Idus Octóbris celebrátur (1572).

*Ad oram Galliae ante fretum maris Rupifortii, beati Ioannis Nicolai Cordier, presbyteri et martyris, qui, Societate Iesu suppressa, ministerium sacerdotale egit in pago Virodunensi, donec, saeviente gallica perturbatione, in actuariam ad ancoras in salo constitutam coniectus quod sacerdos esset, dira inedia aegrotus occubuit (1794). 

*In vico Lanzo apud Augustam Taurinorum in Italia, beati Friderici Albert, presbyteri, qui, parochus, ad miseros omnimodo sublevandos Congregationem Sororum Sancti Vincentii de Paul ab Immaculata Conceptione fundavit (1876).

Lexóvii, in Gállia, item natális sanctæ Terésiæ a Iesu Infánte, ex Ordine Carmelitárum Excalceatórum; quam, vitæ innocéntia et simplicitáte claríssimam, Pius Undécimus, Póntifex Máximus, sanctárum Vírginum albo adscrípsit, peculiárem ómnium Missiónum Patrónam declarávit, eiúsque festum quinto Nonas Octóbris recoléndum esse decrévit (1897).

V. Et álibi aliórum plurimórum sanctórum Mártyrum et Confessórum, atque sanctárum Vírginum.

R. Deo grátias.

In the Old English Martyrology on the 30th day of September is marked the feast of Saint Jerome.





Pridie Kalendas Octobris

Memooria sancti Hieronymi, presbyteri et Ecclesiae doctoris, 
qui, in Dalmatia natus, Romae omnium litterarum studia 
cultor eximius adeptus est ibique baptizatus; dein, contemplationis vitae virtute captus et vitam asceticam amplexus, in Orientem perrexit et presbyter ordinatus est. Romam reversus, a secretis fuit Damasi papae, dein vero Bethlehem Iudae constitutus 
ad monasticam conversationem secessit et in Sacris Scripturis 
vertendis et explanandis doctor insignis evasit. Mirum in modum Ecclesiae plurium necessitatum particeps fuit; demum, cum ad provectam usque vixisset aetatem, in pace quievit. 

2. Placentiae in Aemilia, sancti Antonini, martyris. 

3. Solodori apud Helvetios, sanctorum Ursi et Victoris, martyrum, 
qui ex Thebaea legione fuisse dicuntur. 

4. In Armenia, sancti Gregorii, cognomento Illuminatoris, episcopi, qui post magnos labores in speluncam prope confluentes ramos 
Euphratis recessit ibique in pace quievit, apostolus Armenorum 
habitus (c 326). 

7*. Romae, sancti Simonis, monachi, qui, iam comes Crispeiensis in 
Gallia, patriae, matrimonio omnibusque renuntians vitam elegit monasticam, dein eremiticam in montibus Iurensibus; saepius tamen petitus, ut legatus pacem inter principes conciliaret, in Urbe obiit atque ad Sanctum Petrum sepultus est (1082). 

8. Apud Nuscum in Hirpinia, sancti Amati, episcopi (1093). 

9*. Deae Vocontiorum in Gallia, sancti Ismidonis, episcopi, qui, 
amore locorum sanctorum flagrans, bis Hierosolymam pie peregrinatus est (1115). 

10*. Pisauri in Piceno Italiae, beatae Feliciae Meda, abbatissae ex Ordine Clarissarum (1444). 

11. Romae, sancti Francisci de Borja, presbyteri, qui, mortua uxore, 
a qua octo filios habuerat, Societatem Iesu ingressus est et, abdicatis 
saeculi et recusatis Ecclesiae dignitatibus, praepositus generalis electus, vitae asperitate ac oratione memorabilis exstitit (1572). 

12*. Ad oram Galliae ante fretum maris Rupifortii, beati Ioannis Nicolai Cordier, presbyteri et martyris, qui, Societate Iesu suppressa, 
ministerium sacerdotale egit in pago Virodunensi, donec, saeviente 
gallica perturbatione, in actuariam ad ancoras in salo constitutam coniectus quod sacerdos esset, dira inedia aegrotus occubuit (1794). 

13*. In vico Lanzo apud Augustam Taurinorum in Italia, beati Friderici Albert, presbyteri, qui, parochus, ad miseros omnimodo sublevandos Congregationem Sororum Sancti Vincentii de Paul ab Immaculata Conceptione fundavit (1876). 

14. Lexovii item in Gallia, natalis sanctae Teresiae a Iesu Infante, 
cuius memoria eras agitur.

Pridie Kalendas Octobris

Memoria de san Jerónimo, presbítero y doctor de la Iglesia, que,
nacido en Dalmacia, estudió en Roma, cultivando con esmero
todos los saberes, y allí recibió el bautismo cristiano. Después, captado por el valor de la vida contemplativa, se entregó a la existencia ascética yendo a Oriente, donde se ordenó de presbítero. Vuelto a Roma, fue secretario del papa Dámaso, hasta que, fijando su residencia en Belén de Judea vivió una vida monástica dedicado a traducir y explanar las Sagradas Escrituras, revelándose como insigne doctor. De modo admirable fue partícipe de muchas necesidades de la Iglesia y, finalmente, llegando a una edad provecta, descansó en la paz del Señor (420).

2. En Piacenza, en la región de la Emilia, en Italia, san Antonino, mártir (s. inc.).

3. En Soleure, entre los helvecios (hoy Suiza), santos Urso y Víctor,
mártires, que, según la tradición, pertenecieron a la legión Tebea (c. 320).

4. En Armenia, san Gregorio, apellidado el Iluminador, obispo, que, después de sobrellevar muchos trabajos, se retiró a una cueva cerca de la confluencia del Éufrates ramificado y allí descansó en paz. Es considerado apóstol de los armenios (c. 326).

5*. En Marsella, de la Provenza, en la Galia, santa Eusebia, virgen, fiel servidora de Dios desde la juventud hasta la senectud (c. 497).

6. En Cantorbery, en el condado de Kent, en Inglaterra, san Honorio,
obispo, antes monje romano, enviado por el papa san Gregorio I Magno como compañero de san Agustín para evangelizar Inglaterra, a quien sucedió, finalmente, en la sede episcopal (653).

7*. En Roma, san Simón, monje, antes conde de Crespy, en Francia, que, renunciando a la patria, al matrimonio y a todo, eligió la vida monástica y después la eremítica en las montañas del Jura, y reclamado muchas veces como legado de paz para conciliación entre príncipes, murió finalmente en Roma, siendo sepultado en la Urbe, en la basílica de San Pedro (1082).

8. En Nusco, de Irpinia, en Italia, san Amado, obispo (1093).

9*. En Die, en la Galia Lugdunense, san Ismidón, obispo, que enamorado de los Santos Lugares, por dos veces peregrinó piadosamente a Palestina (1115).

10*. En Pesaro, en la región del Piceno, en Italia, beata Felicia Meda, abadesa clarisa (1444).

11. En Roma, san Francisco de Borja, presbítero, que, muerta su mujer, con quien había tenido ocho hijos, ingresó en la Compañía de Jesús y, pese a que abdicó de las dignidades del mundo y recusó las de la Iglesia, fue elegido prepósito general, siendo memorable por su austeridad de vida y oración (1572).

12*. En el litoral norte de Francia, frente a Rochefort, beato Juan Nicolás Cordier, presbítero y mártir, que, suprimida la Compañía de Jesús, siguió ejerciendo el ministerio sacerdotal en la región de Verdún, hasta que, en la recrudecida Revolución Francesa, por su condición de sacerdote fue encarcelado en una nave anclada en el mar, muriendo de enfermedad e inanición
(1794).

13*. En Lanzo, provincia de Turín, en Italia, beato Federico Albert, presbítero, que, siendo párroco, fundó la Congregación de Hermanas de San Vicente de Paúl de la Inmaculada Concepción, destinada a la redención de las gentes caídas en la miseria (1876)

14. En Lisieux, también en Francia, muerte de santa Teresa del Niño Jesús, cuya memoria se celebra el día siguiente (1897).


Pridie Kalendas Octobris

1. Mémoire de saint Jérôme, prêtre et docteur de l’Église. Né en Dalmatie, il étudia à Rome et y fut baptisé ; nourri de toute la culture antique, mais attiré par la vie contemplative, il fit dans le désert de Syrie l’apprentissage de la vie monastique et fut ordonné prêtre. Revenu à Rome, il fut secrétaire du pape saint Damase ; de là il se retira à Bethléem pour y mener la vie monastique et se montra un savant remarquable pour traduire en latin et commenter les saintes Écritures. Il prit sa part, d’une manière admirable, de bien des besoins de l’Église et, parvenu à un âge avancé, mourut en paix en 420.

2. À Plaisance en Émilie, saint Antonin, ermite.

3. À Soleure en Suisse, les saints Ours et Victor, martyrs qui furent membres, dit-on, de la légion thébéenne.

4. En Arménie, saint Grégoire, évêque, surnommé l’Illuminateur. Baptisé à Césarée de Cappadoce, ordonné évêque par Léonce de Césarée, il convertit le roi Tiridate à la foi chrétienne et, après de multiples travaux apostoliques, se retira dans une grotte, au nord du confluent des deux branches de l’Euphrate et y mourut en paix, vers 326, reconnu comme l’apôtre de l’Arménie.

5*. À Marseille, vers 497, sainte Eusébie, vierge, qui fut une fidèle servante de Dieu de sa jeunesse à sa vieillesse.

6. À Cantorbéry, en 653, saint Honorius, évêque. Moine à Rome, il fut envoyé par le pape saint Grégoire le Grand comme compagnon de saint Augustin pour l’évangélisation de l’Angleterre et fut son troisième successeur sur le premier siège épiscopal du pays.

7*. À Rome, entre 1080 et 1082, saint Simon, moine. Comte de Crépy-en-Valois, il renonça à sa patrie, à son mariage et à tous ses biens pour choisir la vie monastique puis érémitique, dans les monts du Jura ; demandé plus d’une fois comme légat pour rétablir la paix entre les princes, il mourut à Rome et fut enterré à Saint-Pierre.

8. Près de Nusco en Campanie, l’an 1093, saint Aimé, évêque.

*À Die sur la Drôme, en 1115, saint Ismidon, évêque, homme pacifique et généreux, qui, poussé par un ardent amour des lieux saints, fit deux fois le pèlerinage de Jérusalem.

10*. À Pisaro dans les Marches, en 1446, la bienheureuse Félicia Meda, abbesse de l’Ordre des Clarisses.

11. À Rome, en 1572, saint François de Borja, prêtre. Après la mort de sa femme, dont il avait eu huit enfants, il quitta les dignités du siècle et refusa celles de l’Église, entrant dans la Compagnie de Jésus, dont il fut élu préposé général, vraiment remarquable par l’austérité de sa vie et son don d’oraison.

12*. Sur l’île Madame, dans la baie devant le port de Rochefort, en 1794, le bienheureux Jean-Nicolas Cordier, prêtre et martyr. Ancien jésuite, après la suppression de la Compagnie, il exerça le ministère sacerdotal dans le pays de Verdun et, sous la Révolution française, à cause de son sacerdoce, il fut déporté, dans des conditions inhumaines, sur un bateau négrier. Privé de son bréviaire et du bâton qui lui était nécessaire, raillé et malmené par le capitaine, il mourut à l’âge de quatre-vingt-cinq ans.

13*. À Lanzo près de Turin, en 1876, le bienheureux Frédéric Albert, prêtre. Curé de la paroisse, pour soulager les miséreux de toute sorte, il fonda la Congrégation des Sœurs de Saint-Vincent-de-Paul de l’Immaculée Conception.

14. À Lisieux, en 1897, la naissance au ciel de sainte Thérèse de l’Enfant-Jésus, dont la mémoire sera célébrée demain.


LDVM


Comments